Ο συντάκτης του Liverpool.gr, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, σχολιάζει τα εκρηκτικά τεκταινόμενα γύρω από την ομάδα.
Τι ημέρα και η χθεσινή; Η Liverpool – ω, τι περίεργο – πέταξε δύο πόντους στο Elland Road και αυτά που ακολούθησαν κάνουν την κατάσταση να βρομοκοπάει μπαρούτι.
Δεν θα γράψω πολλά περισσότερα πριν μπω στο ζουμί της υπόθεσης: Ο Arne Slot δεν πρέπει να προπονήσει ούτε λεπτό παραπάνω στη Liverpool. Όχι γιατί έχω κάτι εναντίον του, αντιθέτως, το όνομα του βρίσκεται δίπλα από έναν τίτλο και η ιστορία δεν σβήνεται.
Το γιατί να φύγει ένας προπονητής είναι μεγάλη κουβέντα και είναι άκρως υποκειμενικό ζήτημα. Όλοι έχουν την άποψή τους σχετικά με το ποδόσφαιρο και μπορούν για δικούς τους λόγους να θεωρούν ότι ένας προπονητής μπορεί να γυρίσει τη κατάσταση.
Όμως, το κοντινότερο σε αντικειμενική αλήθεια, είναι πως όταν ένας προπονητής χάνει τα αποδυτήριά του, είναι και το τέλος της διαδρομής του.
Οι δηλώσεις του Mohamed Salah ήρθαν να φέρουν στη πραγματικότητα αυτό που όλοι μας υποψιαζόμασταν. Ο Αιγύπτιος έχει μείνει τρία σερί ματς στον πάγκο, κάτι εντελώς ασυνήθιστο, και σε δύο από αυτά δεν έχει δει καν το χορτάρι.
Βγήκε, λοιπόν, και μίλησε. Και πάντα έχει αξία όταν μιλάει σε δημοσιογράφους ο Μο, γιατί πολύ απλά δεν το κάνει ποτέ. Το έκανε πέρυσι με την Southampton μιλώντας για το συμβόλαιό του, κάνοντας ξεκάθαρη τη θέση του ότι θέλει να μείνει αλλά δεν έχει ικανοποιητική πρόταση από την ομάδα and that’s that.
Χθες, τα λόγια ήταν σκληρά. Οι περσινές δηλώσεις ήταν ευκολοχώνευτες, προκαλούσαν αντίδραση μεν, αλλά ήταν και μέσα στις διαπραγματεύσεις δε. Εδώ, μιλάμε για προσωπικές σχέσεις, για γέφυρες που έχουν διαλυθεί τελείως.
Για αυτό τον λόγο πιστεύω ότι, όχι απλά ήρθε η ώρα να φύγει ο Arne, αλλά πιθανότατα είναι κάτι που έχει καταφέρει να δημιουργήσει μόνος.
Για να μην παρεξηγηθώ. Το να βάλει στον πάγκο τον Salah είναι δικαίωμά του. Αυτός είναι προπονητής, αυτός θα κριθεί από το αποτέλεσμα, αυτός πληρώνεται για να παίρνει τις αποφάσεις. Εκεί έχει λάθος ο Salah, που λέει πως δεν χρειάζεται να παλεύει κάθε μέρα για τη θέση του επειδή το έχει κερδίσει. Όχι Μο, έχεις κερδίσει προβάδισμα, όχι εξασφάλιση. Στο ποδόσφαιρο κρίνεστε κάθε μέρα. Και με την επιλογή να μιλήσει δεν συμφωνώ ιδιαίτερα, μιας και συνήθως τα εν οίκω μη εν δήμω, αλλά κρατάω μια επιφύλαξη για το τι έχει συμβεί το τελευταίο καιρό εσωτερικά, μιας και τονίζω ότι ο Salah κατά κανόνα δεν μιλάει.
Όταν, όμως, η απόφαση σου είναι να στείλεις στον πάγκο τον τρίτο σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου, τον άνθρωπο στον οποίο πάνω-κάτω χρωστάς το ότι είσαι πετυχημένος (χωρίς τα όργια του Αιγύπτιου πέρυσι, το τρόπαιο θα το έβλεπε μόνο στη προθήκη στο προπονητικό), τότε τον πιάνεις και του μιλάς. Του εξηγείς γιατί θα το κάνεις αυτό. Δεν είναι ανάγκη να σε καταλάβει, το λογικό θα είναι να νευριάσει, είναι γεννημένος νικητής, αλλά από τη πλευρά σου οφείλεις να είσαι ξεκάθαρος.
Από την άλλη, και ποδοσφαιρικά να το δεις, δεν γίνεται να πετάς στον πάγκο τον Salah, και να ξεκινάς με λιακάδα και χαλάζι αυτόν τον Gakpo. Για όνομα, το παιδί ουρλιάζει ότι δεν μπορεί. Βαρέθηκα να τον βλέπω να παίρνει τη μπάλα και να κόβει μέσα να σουτάρει, σε κάθε πιθανή ευκαιρία, λες και είναι η μετενσάρκωση του Robben.
Δεν γίνεται η λύση να είναι ο παραγκωνισμός του Salah, αλλά ο Konate να δωρίζει ένα γκολ τη φορά στον αντίπαλο και να συνεχίζει να έχει θέση στην ενδεκάδα. Ειδικά χθες, τον έχει εκθέσει! 0-2 σβηστό, η ομάδα πατάει μια χαρά στο γήπεδο, τακτικά έχει κάνει πολύ καλό ματς και πάει ο Konate να κάνει τάκλιν στη γραμμή του άουτ για να κάνει ντε και καλά το ματς ροντέο. Και εδώ και δύο μήνες τον έχει βασικό με τη φανέλα σπίτι.
Πώς να δει αυτά ο Salah, χωρίς να του έχει δοθεί εξήγηση γιατί μένει στον πάγκο, και να μην παραπονεθεί; Και θα είχε ενδιαφέρον να μιλήσει κάποια στιγμή και ο Chiesa, που το παιδί εκτός από ικανότατος παίκτης είναι και φοβερά δουλευταράς μέσα στο γήπεδο, σε αντίθεση με τον άνθρωπο που παίζει στη θέση του, που τον βλέπεις και νομίζεις ότι βαριέται.
Τα σημάδια, όμως, για αυτό το πάγωμα στις σχέσεις με παίκτες, είχαν έρθει από πέρυσι. Ο Quansah εξαφανίστηκε επειδή έκανε ένα κακό 45λεπτο με την Ipswich (χωρίς να θεωρώ ότι είναι κανένα μεγάλο στόπερ αλλά δεν άξιζε και τέτοιο παραγκωνισμό), ο καημένος ο Elliott ήταν θετικότατος κάθε φορά που έμπαινε αλλά δεν τον υπολόγιζε καθόλου και τώρα που δεν παίζει στη Villa βγαίνει και λέει ότι δεν του έχει μιλήσει καθόλου, ο Nunez έβγαινε και έλεγε ότι δεν παίζει επειδή υπάρχουν ρήτρες για μπόνους στη Benfica και αρκετά άλλα.
Αλλά, ρε Arne, για όνομα του θεού, βοήθα τον εαυτό σου. Είσαι ψυχρός με τους υπόλοιπους, με τους ηγέτες έλα πιο κοντά. Δεν γίνεται να μην επικοινωνείς με τους αρχηγούς σου τόσο σημαντικές αποφάσεις.
Τα ήθελες και τα έπαθες λοιπόν. Κι αν ισχύει ότι ο Heitinga ήταν πολύ πιο κοντά στους παίκτες και έπαιζε ρόλο του συνδετικού κρίκου ανάμεσα σε προπονητικό τιμ και ποδοσφαιριστές, τότε η παραίτησή του το καλοκαίρι για να προπονήσει τον Ajax μπορεί να δικαιολογήσει αρκετά από τα προβλήματα.
Πόσο δε μάλλον, όταν ο αντικαταστάτης είναι ο Giovanni van Bronkchorst, που ως προπονητής δεν φημιζόταν και για τις… αδελφικές σχέσεις με τους παίκτες του.
Ο Slot είχε να διαχειριστεί τρομακτικές καταστάσεις το καλοκαίρι. Ο θάνατος ποδοσφαιριστή είναι ασύλληπτο γεγονός και δεν μπορούμε να διανοηθούμε τι πόνο τους προκάλεσε. Η δύσκολη προετοιμασία προφανώς τους επηρέασε.
Οι μεγάλες αλλαγές στο ρόστερ είχαν σε μεγάλο τις ευλογίες του. Το ίδιο έκανε στη Feyenoord, το ίδιο και εδώ. Έφυγαν παίκτες που είτε δεν υπολόγιζε (Quansah, Kelleher, Elliott, Nunez) είτε δεν ήθελαν να μείνουν (Diaz, Trent) και στις θέσεις τους ήρθαν κάτι παραπάνω από ικανότατοι ποδοσφαιριστές.
Όταν μαζί με δυσκολίες έρχονται και αλλαγές, η λογική είναι να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις συσπείρωση, όχι απομόνωση. Και το ότι επέλεξε το δεύτερο, μου δείχνει ότι μάλλον τον κατάπιε και η δουλειά. Το βάρος του Liverbird είναι μεγάλο και ίσως και ο ίδιος ψυχολογικά να μην άντεξε ούτε το βάρος του συλλόγου, ούτε αυτό της τραγωδίας, ούτε των αλλαγών.
Αντιλαμβάνομαι ότι στο τελευταίο ειδικά θα γίνουν συγκρίσεις με τον προκάτοχό του, τον οποίο υπερλατρεύω, αλλά δεν βρίσκω το νόημα να μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία. Δεν νομίζω ότι κερδίζει ο καθένας τίποτα.
Αυτό που θεωρώ επιτακτική ανάγκη, είναι η απομάκρυνση του Slot. Πριν βγει εντελώς εκτός στόχων η ομάδα και πριν οι τριβές στα αποδυτήρια γίνουν ακόμα μεγαλύτερες. Γιατί ο Salah δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην έχει συμπαραστάτες εκεί μέσα. Το θέμα είναι πόσοι είναι, πόσο ένθερμοι είναι και, αν υπάρχουν κάποιοι εναντίον του, πόσοι είναι αυτοί και πόσο ένθερμοι είναι αυτοί…
Αντικαταστάτης; Άγνωστη απάντηση. Υπηρεσιακός προφανώς, η σκέψη πάει δεδομένα στον Klopp αλλά αυτά τα πισωγυρίσματα εγώ τα φοβάμαι.
Εκεί που θεωρώ ότι δεν έχει κάτι να χάσει η ομάδα, είναι στον Gerrard. Δεν τον εκτιμώ καθόλου προπονητικά, μιας και ποτέ δεν ήταν παίκτης με τακτική «νοημοσύνη», μόνο ο Rafa του έκανε κάποια στιγμή κάποια τακτική, πήρε δίπλωμα από το ναυάγιο που ονομάζεται αγγλική ομοσπονδία και στη μία σοβαρή του δουλειά απέτυχε.
Όμως, είναι club legend που πατάει στο Kirkby και τρέμουν τα πλακάκια. Είναι τεράστια προσωπικότητα που γνωρίζει τι είναι το έμβλημα. Και σε περιπτώσεις που το ζήτημα είναι κυρίως ψυχολογικό, μάλλον τέτοιους ανθρώπους χρειάζεσαι.
Η Liverpool δεν θεωρώ ότι θα είχε κάτι να χάσει. Πόσο χειρότερα να πήγαιναν τα πράγματα; Ο Stevie ίσως τσαλακωνόταν, αλλά κακά τα ψέματα, ο Gerrard είναι, και να την υποβιβάσει τη Liverpool, θα υπάρχουν ακόμα παιδιά που θα φοράνε τη φανέλα του χωρίς να τον έχουν δει λεπτό να παίζει.
Αυτά βέβαια είναι σενάρια δικά μου. Δεν ξέρω καν αν είναι ρεαλιστικό το να μιλάμε για έλευση Gerrard. Εδώ καλά-καλά δεν έχει φύγει ο Slot.
Υ.Γ.1. Όχι, δεν θεωρώ ότι πέρυσι πήρε το πρωτάθλημα λόγω Klopp. Σίγουρα ανέλαβε στρωμένο και δεμένο ρόστερ, καλά δουλεμένο και κοντά στα στοιχεία του, αλλά ειδικά στο επιθετικό κομμάτι άλλαξε πράγματα. Και στη τελική, 38 αγωνιστικές αυτός προπονούσε. Οπότε, όχι, ποδοσφαιρικά ικανός είναι. Αλλού φαίνεται ότι χάνει.
Υ.Γ.2. Ο Salah, εκτός από τον προπονητή τον οποίο «έδειξε» ευθέως, άφησε υπονοούμενα και για πιο ψηλά. Σχόλια επ’ αυτών, σε μεταγενέστερο χρόνο, όταν θα μπορώ να έχω πιο ξεκάθαρη άποψη…
