Και μετά, οι διαιτητές δέχονται επίσης πίεση από τους οπαδούς που νομίζουν ότι υπάρχει συνωμοσία για να ευνοείται η Liverpool.
Έτσι, όταν ο Anthony Gordon χτυπάει τον Virgil van Dijk στο γόνατο με τις τάπες και του τις σύρει μέχρι τον αχίλλειο τένοντα, ακούγεται το «Premier League, corrupt as fuck!» από τους (…“Saudi”) οπαδούς (ω, η ειρωνεία).
Όταν ο παίκτης της Burnley πηδάει με το χέρι ψηλά και κάνει καθαρό χέρι, και ο ίδιος ξέρει ότι είναι ένοχος, βάζοντας μετά το κεφάλι στα χέρια του, ακούγεται πάλι το «Premier League, corrupt as fuck!».
Δες τα ξανά. Είναι πραγματικά τρέλα. Αυτές δεν είναι καν οριακές φάσεις. Είναι όσο πιο καθαρά γίνεται.
Αυτό είναι κάτι καινούριο.
Αυτό είναι υπερ-συνωμοσιολογικό και πηγαίνει ενάντια στα γεγονότα.
Οτιδήποτε είναι απολύτως καθαρό ή νόμιμο που παίρνει η Liverpool, οι οπαδοί το φωνάζουν ως σκάνδαλο.
Όταν σκόραρε η Brentford (αμέσως μετά το πέναλτι που δεν δόθηκε στη Liverpool), τα τρία λεπτά καθυστερήσεων έπρεπε φυσιολογικά να παραταθούν, και το γήπεδο φώναζε «cheat! cheat!» στον διαιτητή για απλή, φυσιολογική διαχείριση χρόνου. Είναι ο κόσμος της μετά-αλήθειας, και οι διαιτητές πιέζονται λόγω της παράνοιας.
Αλλά έτσι λειτουργούν τα social media σε κάθε πτυχή της ζωής. Γι’ αυτό και η πολιτική είναι ένα μπάχαλο σήμερα.
Μετά, είχαμε επτά λεπτά καθυστερήσεων, εκ των οποίων τα έξι ήταν «νεκρός χρόνος». Προστέθηκαν άλλα τρία, αλλά πάλι με διακοπές (η Liverpool πήρε επιτέλους μια απόφαση για καθυστέρηση της Brentford αλλά πολύ αργά).
Συχνά δεν έχει σημασία αν προστίθεται περισσότερος χρόνος, αφού το παιχνίδι δεν έχει ρυθμό. Η Brentford σπατάλησε χρόνο, έπεφτε κάτω για να κερδίσει φάουλ, έκανε «τακτικούς τραυματισμούς» με τους ίδιους παίκτες να δέχονται επαναλαμβανόμενη φροντίδα· αλλά το έκανε πολύ καλά.
Ένα από τα μεγάλα μου παράπονα είναι ότι οι Μεγάλες Αποφάσεις δεν πρέπει να αντικατοπτρίζουν αν έπαιξες αρκετά καλά ώστε να τις αξίζεις, αλλά τα πραγματικά γεγονότα κάθε φάσης.
Τα γκολ αλλάζουν τα παιχνίδια και το πέναλτι που πήρε η Brentford ήταν γελοίο, ενώ αυτό που δεν πήρε η Liverpool ήταν πολύ πιο καθαρό. Μπορώ να δεχτώ να μην δόθηκε αυτό του Gakpo μόνο αν δεν δινόταν το φαρσικό του Dango. Δύο λάθη φαίνεται να κάνουν ένα «σωστό» όταν είναι εναντίον της Liverpool.
Αν η Liverpool έκανε το 1-1 από το σημείο του πέναλτι, θα ήταν πιο εύκολο μετά να κυριαρχήσει· και δεν θα έμενε κατευθείαν πίσω με 2-0.
Κουραστήκατε με τον Arne Slot; Μην λέτε βλακείες…
Αλλά όταν το ποδόσφαιρο του αντιπάλου είναι τόσο άθλιο, τότε η Liverpool θα μπορούσε κάλλιστα να τη διαχειρίζεται ο Tony Pulis.
Αν πρόκειται να είναι μόνο για μακρινές μπαλιές και άμυνα στις δεύτερες μπάλες, τότε δεν θα έχεις ποτέ τους παίκτες για να τους αντιμετωπίσεις επί ίσοις όροις. Πρέπει να παίξεις το δικό σου παιχνίδι και να αξιοποιήσεις τις ευκαιρίες σου. Το να τις αξιοποιείς είναι τυχαίο. Το ίδιο και το αν θα τις αξιοποιήσει ο αντίπαλος.
Ο Arne Slot και οι ίδιοι οι παίκτες δεν μπορούν να φαίνονται σαν να ψάχνουν δικαιολογίες – δεν μπορούν να πουν την αλήθεια, γιατί θα τους κατακρίνουν αλύπητα.
Δεν θα αναφέρουν ποτέ, για παράδειγμα, τον θάνατο του Diogo, οπότε είναι δική μας δουλειά να το κάνουμε εμείς.
Είναι πάρα πολύ βαρύ, πάρα πολύ μεγάλο, τόσο για τους ποδοσφαιριστές όσο και για τους οπαδούς, ώστε να μπορέσει κανείς να βγάλει άκρη από τις επιδόσεις μέσα σε συλλογικό πένθος, και παράλληλα με τόσες άλλες αλλαγές.
Το ένα σημείο στο οποίο πάντα επιστρέφω είναι πόσο πολύ η τραγωδία διέλυσε την προετοιμασία, πέρα από το πένθος που μένει. Πώς η προπόνηση καθυστέρησε, και μετά γινόταν μέσα σε βαθιά θλίψη.
Οι επιδόσεις δεν μπορούν να αποκοπούν από τις περιστάσεις και το πλαίσιο. Απλά δεν γίνεται.
Έτσι νιώθω. Το είπα και το καλοκαίρι. Αλλά οι παίκτες δεν μπορούν να το πουν· ο Slot δεν μπορεί να το πει. Είναι δική μας δουλειά να το καταλάβουμε.
Ο Slot δεν μπορεί καν να κατηγορήσει τους απαράδεκτους διαιτητές όταν είναι αντικειμενικά απαράδεκτοι, χωρίς να χαρακτηριστεί κλαψιάρης.
Συνεχίζεται…
