Το καλοκαίρι τελείωσε, ήρθε ο Σεπτέμβρης και με τα πρώτα δειλά «καλό χειμώνα» που γράφονται και ακούγονται από χθες τα μεσάνυχτα έφτασε η ώρα για τους απανταχού ποδοσφαιρικούς αυτού του κόσμου να κάνουν την μεταγραφική αποτίμηση της ομάδας τους. Στη Liverpool, το γενικότερο κλίμα είναι κάπως μουδιασμένο, καθώς ένα καλοκαίρι στο οποίο η ομάδα μπήκε δυνατά, συνεχίστηκε με απανωτές «ήττες», για να φτάσουμε στο «τρελό» τελευταίο πενθήμερο με την υπογραφή Keita, τις παρακολουθήσεις πτήσεων και αυτοκινήτων από το «κόκκινο ποίμνιο» το οποίο περίμενε το ντεμαράζ και το ξενέρωτα ήσυχο χθεσινοβραδινό φινάλε.

Πέρα από τις διάφορες αγωνιστικές αναλύσεις για την ορθότητα των κινήσεων, το αν δαπανήθηκαν ή όχι τα λεφτά σωστά, το αν θα λέμε #FSGOUT ή #FSGIN, δηλαδή τα τετριμμένα πράγματα που θα χιλιοαναλυθούν από παντού αυτές τις ημέρες, καλό είναι να σταθούμε σε ένα βασικό συμπέρασμα που δεν είναι καθαρά αγωνιστικό είναι όμως πολύ ουσιαστικό για την συνέχεια, ανάλογα πως αυτό θα το εκμεταλλευτεί ο σύλλογος.

Η ομάδα έχει «πασπαλιστεί» από την «αστερόσκονη» που λέγεται «The Klopp Effect».

Μιλώντας για τη Liverpool έχουμε να κάνουμε με έναν σύλλογο με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ιστορία, αλλά ευρισκόμενο σε μία απογοητευτική για αυτόν περίοδο τις τελευταίες δυομισι δεκαετίες. Προφανώς και εξαιρέσεις υπήρχαν ως μεμονωμένες σεζόν, όμως ο σύλλογος πάλευε να σπάσει το (χαμηλό) ταβάνι του για πολλά χρόνια και δεν μπορούσε. Δεν μπορούσε (και ακόμα δεν έχει μπορέσει) να κερδίσει τίτλους δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τις άλλες τοπ ομάδες (υποτίθεται με τις οποίες ήθελε να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο) όταν έπρεπε να παλέψει για την υπογραφή κάποιου παίκτη.

Αυτό δείχνει να αλλάζει. Το κομμάτι των τίτλων είναι κάτι που ακόμα είναι στη φάση του «Loading» (ελπίζουμε από φέτος να γίνει η αρχή από κάπου και όχι, δεν πιάνω σε αυτά το Premier League Asia Trophy) όμως τόσο στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, όσο (και κυρίως) στο θέμα του «μεταγραφικού ανταγωνισμού» η παρουσία και μόνο του Klopp έχει φέρει εμφανείς αλλαγές και υπάρχουν και οι χαρακτηριστικές αποδείξεις περί τούτου:

Αρχικά ο Sadio Mane. Η μεγάλη μεταγραφική κίνηση του περσινού καλοκαιριού ήταν σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι όσον αφορά το μέλλον του μετά τη Southampton. Η Manchester United είχε ήδη κάνει μία κρούση για τον παίκτη το 2015, όμως ο ίδιος είχε θεωρήσει ότι θα τον ωφελούσε άλλη μία χρονιά στους «Αγίους». Την επόμενη σεζόν οι… άσπονδοι «φίλοι» θα επέστρεφαν για τον Σενεγαλέζο, όμως ο ερχομός του Klopp και το ενδιαφέρον της Liverpool άλλαξαν τα πάντα. «Ως παίκτης πάντα σκέφτεσαι το που θα πας και τι κατάσταση θα βρεις εκεί και μπορεί να είχα και άλλες επιλογές αλλά από όταν τον συνάντησα τα έκανε όλα τόσο εύκολα. Η Liverpool ήταν το μοναδικό μέρος για εμένα» δήλωνε ο Σενεγαλέζος την περσινή σεζόν.

Και δεν ήταν ο μόνος. Πάμε στον Naby Keita. Ο παίκτης τον οποίο ο Jurgen Klopp τον ήθελε όσο κανέναν άλλον αυτήν την μεταγραφική περίοδο. Ο Keita, χωρίς βέβαια να φτάσει στα άκρα τις σχέσεις του με την RB Leipzig, ήταν ξεκάθαρος απ’την αρχή ότι θέλει να παίξει στην ομάδα του Klopp. Το δήλωσε στα μίτινγκ του με τον τεχνικό διευθυντή αλλά και το Δ.Σ. της νυν ομάδας του και στο τέλος μπορεί να μην κατάφερε να πάρει άμεσα τη μεταγραφή του, όμως σίγουρα η θέλησή του έπαιξε τον ρόλο της στο να συναινέσει η Λειψία να τον… «καπαρώσει» η Liverpool από τώρα, προτού πέσει πάνω του η μισή Premier League, όσο πλησιάζουμε στο επόμενο καλοκαίρι.

Το άλλο μεγάλο σίριαλ του καλοκαιριού, χωρίς ευτυχή κατάληξη για τους Reds, ήταν ο Virgil Van Dijk. O παίκτης ο οποίος σύμφωνα με δημοσιεύματα είχε «ενθουσιαστεί» με τον πρότζεκτ του Γερμανού από την προσωπική τους επικοινωνία και είχε διαλέξει ήδη, πριν καν ξεκινήσει η μεταγραφική περίοδος, τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Τελικά, οι τραγικοί χειρισμοί της διοίκησης, έδωσαν την ευκαιρία στην Southampton να αναγκάσει τους Reds όχι μόνο να αποσύρουν το ενδιαφέρον τους, φοβούμενοι την τιμωρία από την Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, αλλά να ζητήσουν μία ντροπιαστική συγγνώμη από τους «Saints» για την ερασιτεχνική διαχείριση των (στη γραμμή της μη νομιμότητας αλλά συνηθισμένων σε τέτοιες περιπτώσεις) χειρισμών της μεταγραφής. Φυσικά και το transfer request του παίκτη, από τη στιγμή που η Southampton είχε… μουλαρώσει απλά έκανε μία τρύπα στο νερό και δεν είχαμε ποτέ ουσιαστική αναθέρμανση της υπόθεσης ενός παίκτη που πριν λίγες εβδομάδες έμοιαζε κλεισμένος.

Και πάμε στις τελευταίες δύο ημέρες. Alex Oxlade – Chamberlain και Lemar. Δύο περιπτώσεις παρόμοιες αλλά με διαφορετικές καταλήξεις. Ο «Ox» έκανε τα πάντα – ΤΑ ΠΑΝΤΑ – για να έρθει στη Liverpool. Αρχικά αρνείται πρόταση ανανέωσης 180.000 λιρών την εβδομάδα (!) από την Arsenal γιατί θέλει να πάει στη Liverpool. Η Arsenal δεν θέλει να τον δώσει εκεί (φήμες λένε ότι το κρατάει ακόμα… μανιάτικο λόγω Suarez) και συμφωνεί με την Chelsea έναντι 40 εκατομμυρίων. Και ο ίδιος ο παίκτης πάει και ασκεί βέτο στην μεταγραφή του στην πρωταθλήτρια Αγγλίας και σε άλλο ένα πλούσιο συμβόλαιο! Τελικώς, η Arsenal αναγκάζεται να δεχτεί πρόταση 5 εκατομμύρια μικρότερη (με τα μπόνους να την φέρνουν κάπου κοντά στα 40 που έδινε η Chelsea) από τη Liverpool!