Ο Jurgen Klopp λίγες ώρες πριν από την αναμέτρηση με τη West Brom ζήτησε από τον κόσμο της Liverpool εμπιστοσύνη στο υπάρχον υλικό της ομάδας. Και με όσα συνέβησαν χθες το βράδυ δεν μπορεί κανείς να πιστέψει πολύ εύκολα. Η εύκολη λύση είναι να φωνάξει κάποιος απεγνωσμένος πως χρειάζονται μεταγραφές. Δεν πιστεύω βέβαια πως η Liverpool δεν χρειάζεται ενίσχυση. Όλες οι ομάδες του πλανήτη χρειάζονται ενίσχυση. Και η Liverpool ίσως θέλει και τώρα. Αλλά θέλω να σταθώ αλλού. Και θα λάβω ως βάσιμο σενάριο της ανάπτυξης αυτής πως τις επόμενες μέρες η ομάδα δεν θα αποκτήσει ποδοσφαιριστή όπως διαφαίνεται εδώ και δύο εβδομάδες.
Αυτό στο οποίο θέλω να σταθώ είναι το ότι η Liverpool πιάνεται απροετοίμαστη τακτικά ελλείψει Coutinho. Τρία είναι τα παιχνίδια που έχουμε παίξει στη μετά Coutinho εποχή. Στο πρώτο απέναντι στη Manchester City η απουσία του Βραζιλιάνου δεν φάνηκε διότι ακόμη και να ήταν στο ρόστερ ο Βραζιλιάνος πιστεύω δεν θα χρειαζόταν για να κερδίσει η Liverpool. Το παιχνίδι αυτό ταίριαζε στη Liverpool διότι θα έβρισκε μία ομάδα που 90 λεπτά θα είχε το νου της να παίξει ποδόσφαιρο.
Ο Coutinho όμως έφυγε και το ένιωσε ο κόσμος περισσότερο απέναντι στη Swansea και τη West Brom. Και είναι απόλυτα λογικό. Τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα αν θέλετε στο ποδόσφαιρο εξηγούνται λογικά. Για αυτό και δεν χρειάζεται πανικός.
Τι κέρδιζε η Liverpool τακτικά με τον Coutinho :
Ο νυν παίκτης της Barcelona ήταν κομβικός παίκτης όταν ήταν στον άξονα. Χώρια από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του κάνει πράγματα που δεν μπορούν να τα κάνουν άλλοι είτε καθόλου είτε με την ίδια περιοδικότητα. Ο Coutinho ήταν ο παίκτης της Liverpool που έφτιαχνε συχνά χώρο για τους υπόλοιπους. Ναι καλά διαβάζετε. Είναι ο παίκτης που μπορούσε πανεύκολα να ντριμπλάρει στο ένας με έναν. Και αμέσως να τραβήξει δεύτερο ή και τρίτο παίκτη. Χώρος για τους πλάγιους; Συχνά. Τρύπα στον άξονα; Επίσης. Ήταν ο παίκτης ο οποίος επειδή ακριβώς ξέρει να παίξει δεκάρι κινείται πολύ καλά στους χώρους και το κυριότερο : ΖΗΤΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗ ΜΠΑΛΑ. Αυτό από μόνο του κάνει τη διαφορά. Διότι όταν κάποιος ζητά τη μπάλα μπορεί πιο εύκολα να χαλάσει την ισορροπία του αντίπαλου. Και μπορεί να κάνει και τη ζωή των άλλων πιο εύκολη. Το vision του Coutinho στην κατοχή αλλά και οι κάθετες πάσες του (θυμηθείτε πχ το 1-0 του Salah με τη Southampton στο Anfield) λείπουν και δύσκολα θα αντικατασταθούν άμεσα.
Τι δοκίμασαν οι αντίπαλοι εν γνώσει της απουσίας Coutinho :
Όπως τόνισα θα σταθώ στα παιχνίδια με Swansea και West Brom. Κοινό γνώρισμα και στα δύο παιχνίδια η αδυναμία της Liverpool να παράξει φάσεις και καλό ποδόσφαιρο. Εξηγείται όμως και δεν οφείλεται στον ανάδρομο Ερμή ή στο ότι η Αφροδίτη ήταν στο ζώδιο του Mane. Και ο Carvajal και ο Pardew ήξεραν πως θα υπάρξει λιγότερη δημιουργία στον άξονα οπότε η επιθετική τριπλέτα των «Κόκκινων» θα κινούνταν αναγκαστικά και εκεί. Έστησαν λοιπόν και οι δύο μία low block άμυνα. Άμυνα δηλαδή με βάθος στο γήπεδο. Άμυνα με πολλά κορμιά γύρω από τη μπάλα. Eπτά ή και οκτώ παίκτες με μόνιμο στόχο να έχουν υπό τον έλεγχό τους χώρο κυρίως στον άξονα. Μάλιστα αν προσέξετε υπήρχε και στα δύο ματς man marking στον Salah καθώς ευλόγως θα έπαιρνε πλέον ακόμη περισσότερες μπάλες. Οι πλάγιοι μπακ (των αντιπάλων) έκαναν καλά τη δουλειά τους στα πλάγια ώστε να δίνουν πλάτος όπως και όταν έπρεπε.
Τι δοκίμασε η Liverpool :
Ο Jurgen Klopp επέλεξε 4-3-3 και στα δύο ματς. Και απέτυχε παταγωδώς. Όχι γιατί είναι ξεπερασμένο σύστημα. Αλλά το σύστημα το κάνουν αποτελεσματικό ή μη τα χαρακτηριστικά που έχουν ή δεν έχουν οι παίκτες σου συναρτήσει της προσέγγισης του αντιπάλου. Σε αυτά τα δύο ματς οι Mane, Firmino και Salah ακούμπησαν τη μπάλα περισσότερες φορές από όσες μάλλον θα έπρεπε για να καταλάβουμε πως όλα είναι φυσιολογικά. Οι τρεις τους προσπάθησαν πολλές φορές σε set play να φτιάξουν φάσεις μετά από γρήγορες εναλλαγές στον άξονα και κοντινές πάσες. Δεν έπιασε όμως το κόλπο. Υπήρχε συμφόρηση αντίπαλων παικτών που έκαναν καλά τη δουλειά τους. Σε αυτό προσθέστε πως κανένας από τους παίκτες της Liverpool στο κέντρο δεν έκανε αυτό που χρειαζόταν. Τι χρειαζόταν; Κάθετες κινήσεις και όχι παράλληλες για να υποδεχτούν μπάλες που ήταν καταδικασμένες. Και πλάτος στην πλευρά που δεν παίζεται η μπάλα διότι αναγκαία συνέπεια της άμυνας χώρου είναι πως εκεί που δεν παίζεται η μπάλα είναι πολύ πιο εύκολο να βρεις τη λύση. Επίσης, η Liverpool δεν χρησιμοποίησε όσο έπρεπε τα ακραία της μπακ. Ο Gomez απέναντι στη Swansea δεν θα ήταν ποτέ όσο αναποτελεσματικός θα ήταν ο Trent ας πούμε αν έπαιζε στην Ουαλία αλλά όταν οι εξτρέμ σου αναγκάζονται να κάνουν πράγματα προς ή από τον άξονα πρέπει να ανοίξεις γήπεδο. Σε όλα τα κακά, δυστυχώς πρέπει να προσθέσουμε πως οι χαφ της Liverpool σε μεγάλα διαστήματα μέσα στο ματς όταν ζητάνε τη μπάλα δεν βλέπουν τέρμα. Αντίθετα είναι με την πλάτη σε αυτό. Δείγμα κάκιστου positioning αλλά και έλλειψης πρωτοβουλίας για λήψη positive balls , δηλαδή θέσεων που ζητείται η μπάλα για να δημιουργηθεί κίνδυνος. Οι περισσότερες υποδοχές των παικτών της ομάδας μας ήταν αρνητικές διότι δεν ήταν σε θέση που μπορούν να απειλήσουν τον αντίπαλο.
Ποια είναι όμως η λύση;
Απέναντι σε τέτοιες άμυνες, δεν πρόκειται να καρποφορήσει διάταξη σαν το 4-3-3. Εικάζω πως ο Klopp θα βασίσει πολλά στις συνεργασίες των Mane, Salah, Firmino. Για αυτό και θα δείτε τις επαφές που κάνουν ανά παιχνίδι να αυξάνονται. Είναι κάτι που δοκίμασε και ο Luis Enrique στην τελευταία του σεζόν στη Barcelona. Βλέποντας την πτώση των Iniesta, Rakitic μια περίοδο βασίστηκε πιο πολύ στους τότε MSN και οι επαφές που έκαναν ανά παιχνίδι αυξήθηξαν ραγδαία. Δεν έπιασε όμως. Αμφιβάλλω αν θα πιάσει και στην Premier League. Πρώτα και κύρια , η Liverpool πρέπει πρώτα να κάνει ό,τι μπορεί ώστε να κρατήσει υγιή τον Lallana και να τον φέρει στο pick του. Είναι ο μόνος μέσος της ομάδας που βλέπει πολύ συχνά τέρμα, μπορεί να κινηθεί ανάμεσα στον αντίπαλο, να τραβήξει παίκτες να δημιουργήσει. Έπειτα, πρέπει να πάρει πράγματα από το gegenpressing. Πρέπει να κλέψει μπάλες και να τρέξει. Τα παιχνίδια θα είναι πιο δύσκολα σε set play διότι αυτό που έπαθε δύο φορές σε μία εβδομάδα θα το αντιγράψουν κι άλλοι αντίπαλοι της. Τρίτον, πρέπει να βρει ένα σύστημα να ελευθερώσει τα ακραία μπακ της και να επενδύσει πολλά στο παιχνίδι από αυτά. Οι Mane και Salah δεν έχουν πλέον Coutinho να κάνει παπάδες από τον άξονα ώστε να εκμεταλλεύονται συχνά καταστάσεις στο πλάι. Θα πάρουν πρωτοβουλίες. Θα κλείσουν προς τα μέσα. Εκεί πρέπει να ανοίξει το γήπεδο. Ίσως το 3-4-2-1 που δοκίμασε ο Klopp απέναντι στη Brighton να είναι η λύση. Ένα σύστημα που φέρνει εν αντιθέσει με το 4-3-3 πιο κοντά στο 9 τους δύο εξτρέμ για να εξυπηρετηθούν οι πλάγιοι μπακ στα ανεβάσματα. Ο Klopp θέλει σίγουρα τους τρεις μπροστά κοντά στην περιοχή και καλά κάνει διότι πρέπει να έχεις τα ατού σου σε θέσεις που μπορούν να πλήξουν τον αντίπαλο. Δεν γίνεται όμως να μην αξιοποιείς και τους υπόλοιπους ορθά. Επίσης, καταθέτω προβληματισμό για το ότι το 4-4-2 που βοήθησε τη Liverpool σε πολλά ματς έχει κρυφτεί στο σερτάρι. Ένα σύστημα που και αμυντικά προσέφερε ασφάλεια αλλά και επιθετικά μπορούσε να ζορίσει τον αντίπαλο ειδικά αν από τους δύο της επίθεσης ο ένας κρατά την έγνοια των αμυντικών συνεχώς στο κουτί.
Το μόνο σίγουρο είναι πως η ομάδα θέλει τακτική προσαρμογή στα δεδομένα. Εφόσον δεν αποκτηθεί παίκτης, υπάρχει το τωρινό δυναμικό και πρέπει η απώλεια Coutinho να καλυφθεί τακτικά. Ο Klopp έχει δείξει φέτος πως σε σχέση με πέρυσι είχε και plan b και plan c. Τώρα όμως πρέπει να φύγει ξανά από το 4-3-3 για τέτοια ματς που η μπάλα είναι συχνά στα πόδια μας και καίει.. Απέναντι στη Bayern το 4-3-3 θα δουλέψει. Δούλεψε και απέναντι στη City. Η Huddersfield και ο, κολλητός και κουμπάρος του Jurgen Klopp, Wagner είδαν καλά το blueprint της τελευταίας εβδομάδας για να σβήσεις τους Reds. Και δεν θα διστάσουν να το εκμεταλλευτούν στο έπακρο.