Όλα φάνηκαν πολύ απλά το βράδυ της Τετάρτης στην Allianz Arena, κάπου προς το τέλος του αγώνα!
Μια πρώτη επαφή με την μπάλα για να τη βάλει στο δρόμο του.
Μια δεύτερη επαφή για να του δώσει λίγο ελεύθερο χώρο αλλά και τον χρόνο να σηκώσει το κεφάλι του και να δει τη μικρή περιοχή.
Τέλος ένα χτύπημα της μπάλας με το εξωτερικό του αριστερού του ποδιού, που την έστειλε με τέλειο τρόπο στο δρόμο του Sadio Mane, ο οποίος με καρφωτή κεφαλιά ολοκλήρωσε μια θαυμάσια νύχτα για την Liverpool.
O Jurgen Klopp μπορεί να έλεγε αργότερα ότι δεν ήταν δυνατόν να παίξεις «ελεύθερο ποδόσφαιρο με τη μπάλα και τους παίκτες σε συνεχή κίνηση» εναντίον της Bayern Munich, αλλά τη στιγμή της επίτευξης του τρίτου τέρματος της Liverpool, η κίνηση αυτή ήταν παρούσα και για τον Mo Salah και για τη Liverpool.
Οι στατιστικές θα σας πουν ότι ο Mo Salah περνά μια πολύ άσχημη περίοδο, με μόλις ένα τέρμα σε 9 εμφανίσεις , για έναν παίκτη που πέρυσι είχε σημειώσει 44 γκολ σε όλους τους θεσμούς- αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα.
Παίκτες που βρίσκονται στη μέση μιας κρίσης αυτοπεποίθησης δεν δημιουργούν τέτοιες στιγμές όπως η παραπάνω.
Μπορεί ο Salah να μην αποδίδει με τρόπο που να μας πέφτει το σαγόνι- όπως τον θυμόμαστε στους τελευταίους μήνες της προηγούμενης σαιζόν, αλλά ποιος νοιάζεται όταν ο Sadio Mane, έχει αναλάβει με μεγάλο ενθουσιασμό αυτόν τον ρόλο;
Ο επιθετικός της Σενεγάλης έχει πλέον σημειώσει 10 τέρματα στα τελευταία 10 παιχνίδια του, πιάνοντας το ζενίθ , όπως ο Salah 12 μήνες πριν.
Απ’ ότι φαίνεται μάλιστα, ο Αιγύπτιος δείχνει να έχει προσαρμοσθεί –προς το παρόν τουλάχιστον, σε έναν πιο υποστηρικτικό ρόλο.
Θα συνεχίσει να κρίνεται φυσικά από τον αριθμό των τερμάτων που σημειώνει – ή όχι, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι έχει συνειδητοποιήσει, όπως συνέβη και με τον Mane πέρυσι, ότι διακυβεύονται πολύ περισσότερα πράγματα για τη Liverpool, από ότι τα ατομικά κατορθώματα.
Ο Klopp δεν έχτισε την ομάδα του με την προοπτική ή την ελπίδα να βασιστεί σε έναν παίκτη όπως η Barcelona στον Lionel Messi. Μπορεί να φάνηκε έτσι με τον Salah προς το τέλος της περασμένης σαιζόν, ωστόσο η ιδέα ήταν και εξακολουθεί να είναι, αυτή μιας ομάδας που όλοι οι παίκτες ‘τραγουδούν’, ‘χορεύουν’ και σκοράρουν στον αγωνιστικό χώρο, χρησιμοποιώντας την ταχύτητα των Salah, Mane και Firmino.
Ακόμα κι όταν ο Salah σκόραρε κατά βούληση την περασμένη σαιζόν, η ιδέα της συλλογικότητας δεν είχε εγκαταλειφθεί. Αν ο Αιγύπτιος παρουσίαζε αφλογιστία για κάποιο διάστημα ,ο Klopp δεν θα ανησυχούσε αν οι νίκες συνέχιζαν να έρχονται.
Μπορεί οι οπαδοί της Liverpool να μην εκτιμήσουν τη σύγκριση, αλλά υπάρχουν βεβαιωμένες ομοιότητες με την ομάδα της Manchester United, όταν οι ευθύνες έπεφταν ομοιόμορφα στους ώμους των Wayne Rooney, Cristiano Ronaldo και Carlos Tevez.
Οι τρεις τους θα άλλαζαν εύκολα θέσεις κατά τη διάρκεια ενός αγώνα, όπως είδαμε να κάνει και το επιθετικό τρίο της Liverpool, χωρίς να τους ενδιαφέρει ποιος θα τελειώσει τον αγώνα στον πίνακα των σκόρερς.
Προηγούνταν το γενικότερο καλό.
Και έτσι πρέπει να είναι!
Αυτή είναι μια ομάδα που χτίστηκε πάνω στις αξίες που ο Klopp κατάφερε να ενσταλάξει στην ομάδα της Borussia Dortmund, όταν η τελευταία έστω και για λίγο κατάφερε να σπάσει την κυριαρχία της Bayern Munich.
Η Liverpool διαθέτει μερικούς εξαιρετικά προικισμένους παίκτες- στη θέση τους δεν υπάρχουν καλύτεροι στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή από τους Mane και Van Dijk, αλλά αυτό που μετρά περισσότερο από αυτούς είναι η συλλογικότητα.
Η επιτομή αυτής της συμπεριφοράς την Τετάρτη το βράδυ, ήταν η απόδοση του James Milner, ο οποίος ακούραστα και με τεράστια θέληση βοήθησε την ομάδα του να κερδίσει τελικά τη μάχη του κέντρου!
Είναι λοιπόν προφανές ότι o Salah δεν είναι στα καλύτερα του.
Δεν προκαλεί πλέον φόβο στους αντιπάλους του, όπως στους τελευταίους μήνες της προηγούμενης σαιζόν ,όταν φαινόταν πως όποτε ακουμπούσε τη μπάλα ,αυτή κατέληγε στα δίχτυα.
Ακόμα όμως και τώρα αποδίδει με τρόπο που προκαλεί πανικό.
Οι αποδόσεις του εναντίον των United και Everton, προκάλεσαν άσχημες κριτικές, αλλά ήταν αλήθεια η απόδοση του Αιγύπτιου η αιτία για τις άσχημες εμφανίσεις της Liverpool ή μόνο το σύμπτωμα;
Ο Salah άγγιξε σπάνια τη μπάλα στα πρώτα λεπτά του αγώνα στο Μόναχο. Φάνηκε εκτός τόπου και χρόνου στην αρχή. Την άγγιξε μια φορά στο 3ο λεπτό, όταν στη συνέχεια του την έκλεψε ο Niklas Süle, και στη συνέχεια στο 17ο λεπτό, όταν πήδηξε για να κρατήσει σε κίνηση τη μπάλα από την πάσα του Fabinho. Μέχρι εκείνη τη χρονική στιγμή είχε πάει από τα αριστερά στο κέντρο και μετά στην δεξιά πλευρά του επιθετικού τρίο, ψάχνοντας για ελεύθερο χώρο ή για κάποια αδυναμία ίσως στην άμυνα της Bayern.
Φάνηκε να βρίσκεται σε κίνδυνο να παραμείνει ένας περιπατητής, σε έναν αγώνα που η Liverpool, οι παίκτες της, δεν θα άντεχαν να κουβαλήσουν κάποιον στις πλάτες τους.
Ήταν ο Mane που έκανε τη διαφορά ,ανοίγοντας το σκορ με τέτοιον απίστευτο τρόπο που μας θύμισε τον Salah πέρυσι τον Απρίλιο στο Etihad με αντίπαλο τη Manchester City.
Από κει και πέρα το παιχνίδι άνοιξε με την Bayern πρόθυμη να παίρνει ρίσκα και να αφήνει κενά στα μετόπισθεν, οπότε και η αυτοπεποίθηση του Salah μεγάλωνε με την πάροδο του χρόνου.
Είχε ένα σουτ που έσωσε ο Manuel Neuer , νωρίς στο 2ο ημίχρονο , μια τρομερή κούρσα που θα έπρεπε να είχε αίσιο τέλος και φυσικά αυτή την υπέροχη assist στον Mane που έβαλε το κερασάκι στην τούρτα!
Ο Klopp παρόλα αυτά φάνηκε περισσότερο ευτυχισμένος όταν ο Salah έτρεχε να βοηθήσει τον Trent Alexander- Arnold και στη συνέχεια προσπαθούσε να χτίσει κάτι από την άμυνα δημιουργώντας προυποθέσεις αντεπίθεσης.
Υπάρχουν στιγμές που ακόμα και οι καλύτεροι παίκτες θα πρέπει να θυσιαστούν για το καλό της ομάδας.
O Mane υπήρξε ίσως ικανοποιημένος να βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στη Liverpool, και μάλλον δεν θα έχει πρόβλημα να βρεθεί ξανά σε παρόμοια θέση αν ο Salah –υποθετικά, καταφέρει να συνεισφέρει περισσότερο στον τομέα του γκολ από τώρα ως τον Μάιο.
Oliver Kay- The Times
