Η Liverpool επιβλήθηκε με 4-1 της Manchester United χθες στο Michigan και το αποτέλεσμα αυτό ευλόγως ήρθε και ενίσχυσε την ευφορία που διακατέχει πολλούς φίλους της ομάδας το τελευταίο διάστημα. Και η σεζόν είναι πλέον πολύ κοντά στην εκκίνησή της καθώς σε λιγότερο από δύο εβδομάδες θα έχουμε ήδη δράση σε τερέν και τηλεοπτικούς δέκτες.
Για το χθεσινό φιλικό δεν κρίνω σκόπιμο να κάνω κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο. Ασφαλώς είναι ωραίο συναίσθημα να κερδίζεις τους απέναντι ακόμη και στο πινγκ πονγκ αλλά θα κρατήσω την καλή εικόνα της ομάδας και συγκεκριμένων παικτών (όπως ο Shaqiri) και θα πάω παρακάτω καθώς όπως έχω γράψει ξανά, σε τέτοια παιχνίδια ελάχιστα ζητήματα που προκύπτουν μέσα από αυτά χρήζουν σοβαρής συζήτησης.
Με τη νέα ποδοσφαιρική σεζόν να είναι στον κοντινό ορίζοντα αναρωτιέμαι αν η ομάδα μπορεί να κάνει κάτι που δεν συνηθίζει τα τελευταία χρόνια. Να είναι δηλαδή παρούσα στη κουβέντα περί πρωταθλητισμού. Και πρέπει να διαχωρίσουμε το διεκδικώ το πρωτάθλημα από το παίρνω το πρωτάθλημα. Δύο καταστάσεις διαφορετικές. Μπορεί οι Reds να μην το έχουν κατακτήσει από το μακρινό 1990 αλλά κάποιες χρονιές (με τελευταία εκείνη την τρελή σεζόν του 2013/2014) το διεκδίκησαν πραγματικά. Δεν μπορεί κανείς ειδικά σε αυτή την περίοδο να πει εύκολα πως η τάδε ή η δείνα ομάδα θα είναι πρωταθλήτρια. Μπορεί όμως να αναζητήσει εκείνες που έχουν περισσότερες πιθανότητες να κυνηγήσουν ουσιαστικά το στέμμα του πρωταθλητή.
Η Liverpool μπορεί να είναι σε λίγους μήνες σε αυτή τη συζήτηση; Πέρυσι δεν μπόρεσε σε κανένα σημείο το πρωταθλήματος να μπει στην εξίσωση αλλά και ποιος μπόρεσε να αμφισβητήσει ουσιαστικά την Manchester City; Πρόπερσι, η ομάδα του Klopp ήταν στην εξίσωση μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2016 και το 1-0 επί της City που κράτησε το -6 από την Chelsea. Τον επόμενο μήνα δυστυχώς έλαβε τέλος η σεμνή τελετή. Και στις τελευταίες δύο σεζόν στο πρωτάθλημα όμως προσωπικά σημείωσα θετικό πρόσημο. Καθώς υπήρξε η επιστροφή στο Champions League και η διατήρηση αυτής της θέσης που έγινε για πρώτη φορά μετά τη διετία 2007-2009.
Φέτος πολύς κόσμος βάζει πιο ψηλά τον πήχυ. Κόσμος της Liverpool και μη. Η πιο εύκολη δικαιολογία είναι πως ξοδεύτηκαν πολλά χρήματα και ήρθαν καλοί και πολύ καλοί παίκτες. Συμφωνώ πως φέτος ο πήχυς πρέπει να είναι λίγο πιο ψηλά αλλά και αυτό θέλει μέτρο. Και δεν συμφωνώ πως ο κύριος λόγος είναι ότι έγιναν όποιες προσθήκες έγιναν. Ο πήχυς πρέπει να μπει πιο ψηλά διότι η ομάδα έδωσε αυτό το δικαίωμα. Με το ποδόσφαιρό της και αρκετές εμφανίσεις της. Διότι είναι μία από τις 3 ομάδες των υψηλών στρωμάτων του ταμπλό μαζί με City και Tottenham που έχουν ποδοσφαιρική ταυτότητα και ξέρουν τι ποδόσφαιρο θέλουν να παίξουν. Η United δεν ξέρει τι ποδόσφαιρο θέλει να παίξει ενώ Chelsea και Arsenal περνούν καλοκαίρι μετάβασης. Πλην όλων των άλλων, η ομάδα δεν έχασε κανέναν παίκτη που δεν ήθελε να χάσει και το ρόστερ της ασφαλώς είναι καλύτερο σε σχέση με πέρυσι.
Εάν ο Alisson είναι αυτό που προσδοκούν όλοι, ίσως δώσει και 8-10 πόντους παραπάνω από πέρυσι. Ακόμη και εάν ο Salah δεν σκοράρει πάλι τα ίδια γκολ, η επιθετική φιλοσοφία του Klopp σου δίνει την εντύπωση πως και στο σκοράρισμα θα βρέθει έτσι ή αλλιώς μια άκρη. Το ρόστερ της Liverpool δεν είναι πλήρες στα δικά μου μάτια αλλά σίγουρα το καλύτερο που είχε ο Klopp από το 2015 και το καλύτερο που είχε η ομάδα επί πολλά χρόνια. Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση πως είμαστε το πρώτο φαβορί αλλά πιστεύω πως μπορούμε να διεκδικήσουμε το όνειρο.
Βέβαια προφανώς και δεν είμαστε μόνοι μας. Μόνο μία ομάδα όμως ξεκινά σε εμφανώς καλύτερη θέση από τη Liverpool . H City. Όχι μόνο γιατί είναι πρωταθλήτρια αλλά επειδή ανά διαστήματα τρόμαξε κόσμο και έχει πάρα μα πάρα πολλές λύσεις από το πάνω ράφι, λύσεις που ξέρουν καλά από πρωταθλητισμό. Η United έχει γκρίνια, δεν έχει πάρει όλες τις πρώτες επιλογές του Mourinho, έχει ελλιπέστατο κορμό στην προετοιμασία και κανείς δεν ξέρει τι ποδόσφαιρο θέλει και μπορεί να παίξει.H Tottenham που έχει φανταστικό κορμό σαν ομάδα, δεν είχε στην προετοιμασία πολλούς ενδεκαδάτους (άρα θα αργήσουν μάλλον και πολύ να συντονιστούν πλήρως), δεν μπορεί εύκολα να χρηματοδοτήσει μεταγραφές και ψάχνει ξανά υπέρβαση. Οι Chelsea και Arsenal έχουν νέους προπονητές, οι οποίοι φέρνουν ενθουσιασμό αλλά πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος του χρόνου προσαρμογής ενός προπονητή του big six στο πρωτάθλημα αυτό.
Επομένως, η Liverpool μπορεί να ελπίζει. Έχει κάθε λόγο. Και έχει και ανάγκη να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Το να μην το κατακτήσει ενδεχομένως να μην είναι αποτυχία αλλά έχει ανάγκη να δείξει πως μπαίνει ξανά και γερά σε εποχή που χτυπά τα μεγάλα τρόπαια. Δεν είναι λογικό να περιμένουμε από την ομάδα να σαρώσει ή να γίνει νέα περυσινή Manchester City. Αλλά δεν είναι και λογικό να περιμένουμε τρίτη διαδοχική σεζόν εξασφάλιση της τετράδας τελευταία αγωνιστική. Το σχέδιο του Klopp και η σταδιακή εξέλιξη αυτού του συνόλου μας έχει φέρει στη θέση που είμαστε τώρα. Και αν έχουμε τύχη (διότι όλες οι μεγάλες ομάδες τη χρειάζονται σε τέτοιες προκλήσεις και όχι μόνο), κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί. Οπότε μπορούμε να είμαστε αλλά αισιόδοξοι δεν χρειάζεται να γίνουμε και υπερόπτες.
Υ.Γ : Η νέα ευκαιρία στον Sturridge είναι εν μέρει προβληματική σαν επιλογή με βάση το ιστορικό του. Αλλά αν συνεχίσει όπως τώρα, δεν έχουμε να φοβηθούμε πολύ. O υγιής Sturridge μπορεί να δώσει λύσεις.
