Γράφει ο Παντελής Μαυρομμάτης, φίλος της Ομάδας, του site και μέλος της παρέα μας στη σελίδα μας στο facebook.
Παρακολουθώντας φέτος τους αγώνες των αγαπημένων μου Reds και σε συνδυασμό με την περσινή αρκετά μέτρια σαιζόν της ομάδας, διακρίνω κάτι πάρα πολύ βασικό: Οι παίχτες τα δίνουν ξανά επιτέλους όλα, μέχρι το σφύριγμα της λήξης των αγώνων. Πέρσι έμοιαζαν σαν να έχουν στραγγίξει από δυνάμεις, κάτι που ευτυχώς φέτος δείχνει, ως τώρα τουλάχιστον, να μην υφίσταται.
Δεν το κρύβω πως ήμουν από τους πρώτους που διατηρούσαν τις επιφυλάξεις τους σχετικά με την έλευση του Slot στην τεχνική ηγεσία. Προσωπικά προτιμούσα κάποιον που να γνωρίζει την ομάδα, όπως ο Xabi Alonso, ή έστω κάποιον που να έχει εμπειρίες από την Premier League, είτε ως ποδοσφαιριστής είτε ως προπονητής. Ευτυχώς ο Ολλανδός coach με διέψευσε πανηγυρικά και είναι ήδη επιτυχημένος, όντας ο πρώτος προπονητής στην ιστορία της Liverpool που ξεκινά τη σαιζόν με 11 νίκες σε σύνολο 12 αγώνων. Πάμε να δούμε τώρα λίγο τι συμβαίνει σε ατομικό επίπεδο.
Με μόλις μία καλοκαιρινή προσθήκη στο έμψυχο δυναμικό της, αυτής του, ανέτοιμου ακόμα, Federico Chiesa, η ομάδα δείχνει πιο δεμένη από ποτέ. Ο Ιταλός εξτρέμ αποτελεί μια μεταγραφή χαμηλού ρίσκου συγκριτικά με την αξία του, κοστίζοντας στην ομάδα μόλις 12 εκατομμύρια ευρώ και όντας ο ίδιος σε εξαιρετική ηλικία. Εδώ να αναφέρω ότι ο Chiesa κάποτε αποτελούσε τον αγαπημένο μου Ιταλό ποδοσφαιριστή, από τους εν ενεργεία πάντα. Σε τόσο μεγάλη εκτίμηση τον έχω. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν και οι παίχτες που αποχώρησαν κι εδώ έχω μια μικρή ένσταση για το κατά πόσο οι εναπομείναντες μπορούν να ανταπεξέλθουν σε επίσημους αγώνες ανά τρεις μέρες σχεδόν.
Δίχως να κουράσω αναφερόμενος σε κάθε μία θέση ξεχωριστά, θα επικεντρωθώ στις τρεις που πιστεύω πως η ομάδα ενδεχομένως να αντιμετωπίσει μεσούσης της σαιζόν πρόβλημα. Η μία είναι αυτή του σέντερ μπακ. Ο Matip το καλοκαίρι αποσύρθηκε, Ο Bajetic δόθηκε δανεικός στη Σάλτσμπουργκ και ο Quansah δεν φαίνεται να χαίρει και πολύ της εμπιστοσύνης του Slot, τουλάχιστον προς το παρόν, σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε επί εποχής Klopp. Ο van Dijk διανύει πλέον το 34ο έτος της ηλικίας του και δεν θεωρώ πως μπορεί να ανταπεξέλθει σε ανά τρεις μέρες 90λεπτα υψηλής έντασης. Συνεπώς, στην ομάδα λείπει αυτός ο σέντερ μπακ που να μπορεί να αντικαταστήσει επάξια έναν από τους δύο λογιζόμενους ως βασικούς, όποτε αυτό κριθεί σκόπιμο: τον van Dijk και τον ανανεωμένο φέτος Konate.
Η δεύτερη θέση είναι αυτή των κεντρικού χαφ, τα γνωστά 6άρια, 8άρια και 10άρια (αν και το 10άρι κατά πολλούς θεωρείται ως επιθετικός – είπα να καλύψω όλες τις περιπτώσεις του άξονα). Ο Carvalho πουλήθηκε το καλοκαίρι στην Μπρέντφορντ, o Szoboszlai δεν δείχνει φέτος αγωνιστική σταθερότητα, ενώ ο Endo ανήκει στην ίδια κατηγορία με τον Quansah, των παιχτών δηλαδή που μέχρι στιγμής δεν λογίζονται ως βασικοί στην μετά-Klopp εποχή. Υπάρχει βέβαια και ο Elliot, ο οποίος, όμως, είναι άγνωστο πότε θα επανέλθει στο 100% μετά τον πρόσφατο, αρκετά σοβαρό τραυματισμό του με την Εθνική Αγγλίας U21. Συνεπώς, και εδώ θα θεωρώ πως θα χρειαστούμε άμεσα μια αξιόπιστη λύση που να μπορεί να ξεκουράζει επάξια τους τρεις βασικούς του άξονα της μεσαίας γραμμής: Τον, πολύ ανανεωμένο φέτος, Gravenberch τον ολοένα και πιο βελτιωμένο Jones και τη πιο σταθερή αξία απ’ όλους. Το βασικό 10άρι της Εθνικής Αργεντινής, τον Mac Allister. Ίσως κάποιος πολυθεσίτης σε αυτή την περίπτωση να φάνταζε ως η ιδανική λύση.
Και η τρίτη θέση είναι αυτή του σέντερ φορ. Ο Νούνιες εξακολουθεί να αναζητά τον καλό του εαυτό, αυτόν που ώθησε τη Liverpool προ διετίας να δαπανήσει 85 εκατομμύρια ευρώ για να τον αποκτήσει. Ο Jota δείχνει σαφώς πιο έτοιμος και, δικαίως θεωρώ, έχει κερδίσει του θέση του βασικού 9αριού στη φετινή σαιζόν. Ένας τρίτος φορ που να μπορεί να ανταγωνιστεί τους δυο τους, νομίζω πως χρειάζεται. Ωστόσο, η προσθήκη αυτή θεωρώ είναι η λιγότερο απαραίτητη από τις τρεις συνολικά που ανέφερα, μιας και υπάρχουν παίχτες που μπορούν να παίξουν περιστασιακά και ως ψευτο-εννιάρια ή ως δεύτεροι σέντερ φορ, όπως είναι ο Salah και ο Gakpo.
Κλείνοντας, να αναφέρω ένα τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό θέμα, το οποίο η διοίκηση πρέπει να κοιτάξει με την δέουσα προσοχή. Αναφέρομαι στις ανανεώσεις των συμβολαίων τριών παικτών που λήγουν το καλοκαίρι, οι οποίοι εδώ και χρόνια αποτελούν στυλοβάτες της ομάδας. Κι αν ο Salah και ο van Dijk είναι πολύ πιθανό να αναζητήσουν το μεγαλύτερο συμβόλαιο της καριέρας τους, «κοιτάζοντας» ενδεχομένως προς Σαουδική Αραβία μεριά ή άλλες δελεαστικές προτάσεις, θεωρώ πως για τον Alexander Arnold η διοίκηση επιβάλλεται να κάνει την υπέρβαση προκειμένου να τον δέσει στο λιμάνι. Είναι παιδί της ομάδας από τα 15 του χρόνια, βρίσκεται σε φοβερή ποδοσφαιρικά ηλικία, στα 26 του χρόνια, και δικαίως θεωρείται ως ένα από τα κορυφαία δεξιά full back στον κόσμο. Εύχομαι πραγματικά να βρεθεί η χρυσή τομή ανάμεσα σε παίχτη και διοίκηση στις διαπραγματεύσεις και να συνεχίσουμε να τον απολαμβάνουμε με τα χρώματα της ομάδας μας.
Υ.Γ.: Από του χρόνου η ομάδα θα έχει την πιο πλήρη τριάδα τερματοφυλάκων στην Ευρώπη, οπότε και επιστρέφει από τον δανεισμό του στη Valencia ο Mamardashvili. Ο ανταγωνισμός του Γεωργιανού, με τον Alisson κατά κύριο λόγο και λιγότερο με τον Kelleher, μόνο καλό θα έχει να κάνει στους τρεις τους και κατ’ επέκταση στην ομάδα. Το αν θα παραμείνουν στο ρόστερ και οι τρεις, είναι ένα ζήτημα που δεν χρειάζεται να μας απασχολεί τώρα. Προς το παρόν κοιτάμε τον κάθε επόμενο αγώνα της ομάδας μας, σαν να είναι τελικός.
YOU’ LL NEVER WALK ALONE…