Από την σειρά των αφιερωμάτων του liverpool.gr δεν θα μπορούσε να λείπει ο Stevie G. Ο εμβληματικός αρχηγός μας είναι η ψυχή της Liverpool του 21ου αιώνα έως τώρα και σίγουρα μία μεγάλη μορφή των ντέρμπι. Αλλά δεν θα μείνω μόνο στο ότι ήταν παρών στις αναμετρήσεις των τελευταίων ετών, πολλάκις ως αρχηγός.

Από το πρώτο του παιχνίδι απέναντι στην Manchester United στις 11 Σεπτεμβρίου του 1999, όταν η Liverpool ηττήθηκε με 2-3 στο Anfield, μέχρι το τελευταίο του, πάλι στο Anfield, όταν η Liverpool ηττήθηκε με 1-2 και ο ίδιος αποβλήθηκε 38″ μετά την είσοδο του στον αγωνιστικό χώρο – όλοι θυμόμαστε το πάτημα στον Herrera – σίγουρα οι αναμνήσεις μας από την παρουσία του Steven είναι πολλές.

Πέτυχε εννέα γκολ απέναντι στους… απέναντι, με τέσσερα πέναλτι, δύο εκτελέσεις φάουλ, ένα σουτ Gerrard και τρία φιλάκια στην κάμερα. Ξεκινάμε με το σουτ Gerrard, που ήταν και το γκολ με το οποίο συστήθηκε στους κόκκινους του Manchester. 31 Μαρτίου του 2001, Anfield. Ο Barthez εκτελεί κάκιστα το ελεύθερο λάκτισμα, η μπάλα φτάνει στα πόδια των παικτών της Liverpool και ο Fowler κόβει στον Gerrard ο οποίος είχε αρκετό ελεύθερο χώρο μπροστά του για να πιάσει ένα εκπληκτικό σουτ, με την μπάλα να καταλήγει στην αριστερή γωνία της εστίας. 1-0.

Εν τέλει, η Liverpool επικράτησε με 2-0, αλλά η αρχή της ιστορίας είχε ήδη γίνει. Της ιστορίας ανάμεσα στον Stevie G και στους απέναντι. Η συνέχεια; Άλλο ένα γκολ το 2003 στο τελικό του League Cup, με την Liverpool να επικρατεί ξανά με 2-0 και να σηκώνει την κούπα. Και μετά, διάλειμμα έξι ετών μέχρι το επόμενο τέρμα. Αλλά άξιζε η αναμονή.

14 Μαρτίου του 2009. Η Liverpool έπαιζε στο Old Trafford και ήθελε νίκη για να ελπίζει για τον τίτλο. H United προηγήθηκε, όμως ο Torres ισοφάρισε για την Liverpool. Το παιχνίδι φτάνει στο 44′. Ο Torres κόβει στα πλάγια για τον Gerrard που έχε φύγει στην πλάτη του Evra και ο Γάλλος μπακ ανατρέπει τον Gerrard στην περιοχή. Ο Gerrard αναλαμβάνει την εκτέλεση και στέλνει την μπάλα στην δεξιά γωνία του Van Der Sar. 1-2 και φιλάκι στην κάμερα από τον αρχηγό.

Τελικό σκορ 1-4, σήμα κατατεθέν της εξαιρετικής χρόνιας της Liverpool. Ωστόσο, τερμάτισε δεύτερη, τέσσερις βαθμούς πίσω από την United. Δυο σεζόν μετά, το 2010-11, πέτυχε δύο γκολ μέσα στο Old Trafford με πέναλτι και απ’ ευθείας εκτέλεση φάουλ, γυρνώντας το ματς από 2-0 σε 2-2, ωστόσο η United νίκησε με 3-2 χάρη στο εκπληκτικό τέρμα του Dimitar Berbatov.

Άλλο ένα γκολ με εκτέλεση φάουλ την επόμενη χρονιά στο Anfield, με την Liverpool να έρχεται ισόπαλη 1-1. Σκόραρε και την επόμενη χρονιά στο Anfield, ωστόσο η Liverpool ηττήθηκε με 1-2.

Τα τελευταία δύο τέρματα του ήταν στο 0-3 στο Old Trafford, με δύο πέναλτι. Τα φιλιά του έχετε.

Αλλά πέρα από τα εννιά γκολ του, ο Gerrard σημαίνει πολλά περισσότερα γι’ αυτό το ντέρμπι. Πάνω απ’ όλα, είναι ένα σύμβολο της κόντρας και όσων βγαίνουν πάνω σε αυτή. Είναι ο παίκτης που έμπαινε πάντα δυνατά στις μονομαχίες, χωρίς να τον νοιάζει ο αντίπαλος ή ο κίνδυνος.

Είναι ο παίκτης που θα έμπαινε μπροστά για να καθοδηγήσει του συμπαίκτες τους ώστε να έχουν καθαρό μυαλό ή ακόμα και να τους ηρεμήσει, αν αυτοί ξέφυγαν και το μυαλό τους θόλωνε.

Είναι ο τσαμπουκάς του γηπέδου, που δεν θα επιτρέψει στον άλλον να του πάρει τον αέρα και θα επιβάλλει την ανωτερότητα του, «λερώνοντας» την εικόνα του, αν το έκρινε απαραίτητο. Ωστόσο, σε αυτά τα παιχνίδια, είναι σημαντικό να έχεις το πάνω χέρι. Με κάθε κόστος.

Είναι και ο παίκτης που στα ντέρμπι θα δεχτεί κόκκινη κάρτα. Μπορεί να συνέβη δύο φορές σε όλη την καριέρα του, αλλά κι αυτό έχει την σημασία του. 

Και αν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η σκληράδα δείχνει να έχει μειωθεί αισθητά πολύ ανάμεσα στους παίκτες, υπήρχε ένας Steven Gerrard να φωνάξει «παίξε σαν άντρας».

Είναι η καζούρα στους αντιπάλους με τα φιλιά στην κάμερα, είναι η ένταση με την οποία πανηγύριζε κάθε τέρμα του, η ορμή από την ικανοποίηση που νιώθεις μόνο όταν σκοράρεις σε τέτοια παιχνίδια.

Όλα αυτά είναι στοιχεία που πλάθουν ένα μεγάλο παιχνίδι. Κι αν ο Gerrard μας χάρισε στιγμές απείρου κάλλους σε αυτά τα παιχνίδια, φρόντιζε επίσης να κρατάει ζωντανή την σπίθα των παιχνιδιών ανάμεσα στις δυο ομάδες, με την δική του προσωπικότητα. Γι’ αυτό, στην εποχή του Modern Football, ο Steven Gerrard παρέμεινε ένα Derby Icon. Γιατί μέσα στον Gerrard, κρύβεται η νοστιμιά που κάνει αυτά τα παιχνίδια λίγο πιο ξεχωριστά από τα άλλα. Στο πρόσωπο των ηγετών των ομάδων τους. Στο πρόσωπο του Gerrard, και του κάθε Gerrard, κρύβεται η δύναμη των παιχνιδιών σαν και αυτό.