Γράφει ο Αλέξανδρος Μωρέλλας, δημοσιογράφος & μέλος της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Liverpool
Από την πικρή ανατροπή της Bournemouth μέχρι την περήφανη τεσσάρα στα κακομαθημένα της Barcelona, υπήρχαν κάποιοι αγώνες που μέτρησαν λίγο πιο πολύ από τους άλλους. Και στα καλά, και στα άσχημα.
Μέσα σε μια πορεία που χτίζεται βήμα βήμα, και υπηρετεί ένα στρατηγικό πλάνο τουλάχιστον 5ετίας, υπάρχουν κομβικά σημεία, είτε θετικά είτε αρνητικά, που λειτουργούν καθοριστικά άλλοτε για τον επανασχεδιασμό της στρατηγικής αυτής είτε για την επιβεβαίωση και ενίσχυσή της.
Στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι, κάποια παιχνίδια είναι αποκαλυπτικά και καθοριστικά. Συμβάλλουν με τον δικό τους τρόπο στην υλοποίηση του μεγάλου πλάνου που έχουν διοίκηση και προπονητής στο μυαλό τους. Γιατί άλλωστε στο γήπεδο όλα κρίνονται και αυτός είναι ο καθρέφτης της στρατηγικής της ομάδας.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, λοιπόν, υπήρξαν κάποιοι αγώνες από την τελευταία πενταετία του Κλοπ, που έστειλαν τα δικά τους μηνύματα ή αποτέλεσαν ορόσημο για όσα ζούμε σήμερα, χώρια φυσικά από τους 3 επιτυχημένους τελικούς που είναι αυτονόητο. Αρχίζω, λοιπόν, την καταγραφή, αλλά…λίγες μέρες πριν έρθει ο Κλοπ:
4 Οκτωβρίου 2015, Έβερτον – Λίβερπουλ 1-1: Ισοπαλία καλύτερη από νίκη.
Αυτή ήταν η 5η συνεχής ισοπαλία που έφερνε η Λίβερπουλ, ενώ είχε προηγηθεί στο σκορ. Η ομάδα συμπλήρωνε 9 συνεχή παιχνίδια με μόλις 1 νίκη. Αποτέλεσμα, το τέλος του Ρότζερς στον πάγκο της ομάδας. Η εποχή Κλοπ ξεκινούσε. Αν οι «αιώνιοι» γνώριζαν τι καλές υπηρεσίες μας πρόσφεραν με αυτό το Χ, σίγουρα δεν θα ισοφάριζαν.
22 Νοεμβρίου 2015, Μάντσεστερ Σίτι – Λίβερπουλ 1-4: η 1η καλή ένεση αυτοπεποίθησης.
Με την 1η νίκη στο Έτιχαντ από το 2008, ο Κλοπ έδωσε μια ανέλπιστη πρώτη καλή ένεση περηφάνειας στους οπαδούς, που ούτως ή άλλως θα του έδιναν αρκετό χρόνο ανοχής. Όμως οι φίλαθλοι στο μυαλό τους δεν βλέπουν 5ετές πλάνο, βλέπουν μέχρι την επόμενη Κυριακή, άντε το πολύ μέχρι το τέλος της σεζόν που κάνουν ταμείο. Τέτοιες νίκες λοιπόν χρειάζονται κάθε τόσο να ανανεώνουν τα αποθέματα της υπομονής τους.
28 Φεβρουαρίου 2016, Τελικός League Cup, Μάντσεστερ Σίτι – Λίβερπουλ 1-1, (3-1 στα πεν.): ο πρώτος χαμένος τελικός.
Σε μια σεζόν που η Λίβερπουλ προσπαθούσε να χτίσει κάτι νέο, ο πρώτος χαμένος τελικός άφηνε μια γλυκόπικρη γεύση. Από τη μία ήταν η απώλεια ενός τίτλου, αλλά από την άλλη η παρουσία της Λίβερπουλ σε τελικό, ακόμη και αυτόν, ήταν μια ανακουφιστική υπενθύμιση πως η ομάδα είναι φτιαγμένη για τίτλους και ως τέτοια θα μεγαλώσει στα χέρια του Κλοπ.
14 Απριλίου 2016, Europa League, Λίβερπουλ – Ντόρτμουντ 4-3: η πρώτη μεγάλη έκρηξη στο love story Ομάδας-Κλοπ- Φιλάθλων.
Ήταν το πρώτο φιλί. Ο Κλοπ στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου είχε θέσει ως στόχο να μας μεταμορφώσει από doubters σε believers. Η μεγάλη ανατροπή από 1-3 σε 4-3 που μας έδινε την πρόκριση στο Europa League ήταν το πρώτο ραντεβού στο love story που έμελλε να ζήσει αυτή η τριπλέτα (ομάδα-Κλοπ-φίλαθλοι). Η συγκολλητική ουσία είχε μόλις βρεθεί.
18 Μαΐου 2016, Τελικός Europa, Σεβίλλη – Λίβερπουλ 3-1: δεύτερος σερί χαμένος τελικός.
Η Λίβερπουλ στο β ημίχρονο δε βγήκε ποτέ στον αγωνιστικό χώρο, και φυσιολογικά επήλθε η ήττα από την ακόμα διψασμένη Σεβίλλη. Μετά από κάθε ήττα ή θα διαλυθείς ή θα διδαχθείς. Ο Κλοπ επιλέγει πάντα το 2ο. Ήταν άλλη μια χρήσιμη ήττα, για τον προπονητή που μάθαινε ακόμα το ρόστερ του.
14 Αυγούστου 2016, Άρσεναλ – Λίβερπουλ 3-4: Η μέρα που μας συστήθηκε ο Μανέ.
Για όποιον είδε τον αγώνα της 1ης αγωνιστικής τα συμπεράσματα ήταν δύο: η Λίβερπουλ άλλαζε επιθετικά, η Λίβερπουλ έπασχε ακόμα αμυντικά. Κερασάκι στην τούρτα η απίθανη γκολάρα του Μανέ, που προοιώνιζε το τι θα ακολουθούσε από τα ποδαράκια του.
4 Δεκεμβρίου 2016, Μπόρνμουθ – Λίβερπουλ 4-3: η θλιβερή υπενθύμιση πως η ομάδα εξακολουθούσε να είναι παιδική χαρά.
Αυτό το ταπεινωτικό πισωγύρισμα, δεν θα ήταν το μόνο για αρκετό καιρό. Πολλά 3-3, 2-2, 1-1, σε παιχνίδια που εμείς προηγηθήκαμε. Ωστόσο, όταν προηγείσαι 1-3 στο ‘64 και χάνεις 4-3 από «κάποια» Μπόρνμουθ, αυτό αποτελεί εφιάλτη που για πολλά χρόνια θα στοίχειωνε τα όνειρα των φιλάθλων, οι οποίοι φοβούμενοι να μην τους επισκεφτεί ο Φρέντι Κρούγκερ στον ύπνο τους, δεν τολμούσαν να ονειρευτούν το παραμικρό. Αυτή η αλλαγή νοοτροπίας ήταν η πιο συγκλονιστική αλλαγή που πέτυχε ο Κλοπ 4.5 χρόνια στην ομάδα. Τώρα αν η Λίβερπουλ προηγηθεί, σχεδόν ξέρεις τι θα γίνει στο τέλος.
21 Μαΐου 2017, Λίβερπουλ – Μίντλεσμπορο 3-0: επιστροφή στον φυσικό μας χώρο, στο Champions League.
Σε μια χρονιά μεταβατική, με λίγα πάνω και πολλά κάτω, η επιστροφή στον θεσμό που η ομάδα ανήκει και μεγαλουργεί, είχε πολλαπλά οφέλη -και βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Από τη μία η ομάδα διασφάλιζε έσοδα, επανακτούσε πρεστίζ, αποκτούσε το διαβατήριο για την αγωνιστική μετακόμισή της από τη χώρα της μετριότητας στη χώρα των επιτυχιών, αλλά κυρίως έδινε και στους φιλάθλους μια ικμάδα ελπίδας να αρχίσουν και πάλι να ονειρεύονται. Ουδείς πάντως προέβλεπε αυτό που θα ακολουθούσε.
12 Αυγούστου 2017, Γουότφορντ – Λίβερπουλ 3-3: το πρώτο από τα 3 χαστούκια που θα ξεχειλίσουν το ποτήρι.
Η Λίβερπουλ ξεκίνησε το νέο πρωτάθλημα με γκέλα. Θα προηγηθεί 2-3, ωστόσο θα ισοφαριστεί σε 3-3. Και πάλι. Η χρονιά ξεκινούσε με ακόμα μια επιβεβαίωση ότι όσο η ομάδα θα έπασχε αμυντικά τίποτα δεν θα άλλαζε στη μοίρα της.
9 Σεπτεμβρίου 2017, Μάντσεστερ Σίτι – Λίβερπουλ 5-0: το δεύτερο ηχηρό χαστούκι.
Ένα υποτιθέμενο ντέρμπι, μετά από μια γρήγορη κόκκινη κάρτα στον Μανέ, εξελίχθηκε σε μια ντροπιαστική ήττα. Ήταν ο δεύτερος κρίκος που έσπαγε στην αλυσίδα της μέτριας άμυνας που έπνιγε τον Κλοπ και την ομάδα του. Χρειαζόταν ακόμη ένα χτύπημα για να οδηγήσουν σε τολμηρές αποφάσεις.
22 Οκτωβρίου 2017, Τότεναμ – Λίβερπουλ 4-1: ο αγώνας που άλλαξε τη μοίρα της Λίβερπουλ.
Δεν είναι τυχαίο που αρκετοί αναλυτές αναδεικνύουν αυτόν τον αγώνα ως τον τελευταίο της παλιάς Λίβερπουλ. Στην πραγματικότητα, υπήρχε άλλος ένας, το Σεβίλλη – Λίβερπουλ 3-3, στις 21 Νοεμβρίου, όταν η ομάδα προηγήθηκε 0-3, αλλά «κατάφερε» και πάλι να χάσει το προβάδισμα και τελικά να φύγει με το βαθμό της ισοπαλίας. Ωστόσο, ο αγώνας με την Τότεναμ ήταν ο πιο κομβικός. Η ομάδα δέχθηκε μέχρι και γκολ που προήλθε ουσιαστικά από ασίστ με τα χέρια του τερματοφύλακα! Και ήταν μια οδυνηρή ήττα από μια ομάδα που δεν έχει το ηθικό βάρος να σε νικήσει με 4-1. Αυτός ο αγώνας αποτέλεσε τον καταλύτη για να γυρίσει το κουμπί. Η άμυνα έπρεπε να αλλάξει. Κι αυτό θα συνέβαινε αρχικά με τη μεταγραφή του Βαν Ντάικ τον προσεχή Ιανουάριο.
14 Ιανουαρίου 2018, Λίβερπουλ – Μάντσεστερ Σίτι 4-3: Η αντεπίθεση είχε ξεκινήσει.
Έστω κι αν η μείωση του σκορ στο τέλος χάλασε λίγο τη συνολική εικόνα, εκείνη η νίκη, επί της μέχρι τότε αήττητης και «διαστημικής» Μάντσεστερ Σίτι, γέμισε με αυτοπεποίθηση τη νεοσύστατη ομάδα του Κλοπ, που σιγά σιγά ξεφορτωνόταν τα βαρίδια του παρελθόντος και έβαζε φτερά στα πόδια με τους νέους της ήρωες: Μανέ, Σαλάχ, Οξ, Φιρμίνιο…
14 Φεβρουαρίου 2018,Champions League, Πόρτο – Λίβερπουλ 0-5: Το τρένο ξεκινά την ξέφρενη πορεία του.
Αν υπήρχε ένας αγώνας που προμήνυε το τι θα ζούσαμε τα επόμενα 2 χρόνια είναι αυτός. Μπορεί το όνομα Πόρτο να μην μπορεί να σταθεί δίπλα στο όνομα Λίβερπουλ, ωστόσο μέχρι εκείνον τον αγώνα, η δις Πρωταθλήτρια Ευρώπης Πόρτο ήταν για όλους ένας αμφίρροπος αντίπαλος. Μέχρι εκείνη τη βραδιά του Αγίου Βαλεντίνου. Με «αγάπη» και «τρυφερότητα», η Λίβερπουλ διέλυσε τους «δράκους» μέσα στην έδρα τους παρουσιάζοντας ένα νέο ολοκληρωμένο στιλ ποδοσφαίρου το οποίο για τα επόμενα 2 χρόνια δεν θα είχε ταβάνι στην εξέλιξή του.
4 Απριλίου 2018, Champions League, Λίβερπουλ – Μάντσεστερ Σίτι 3-0: Ο γίγαντας επέστρεψε.
Άνφιλντ θα λες και θα κλαις. Σε ένα «διαστημικό» πρώτο ημίχρονο, κόσμος – Κλοπ-ομάδα έδωσαν το φιλί της ζωής στο θρυλικό Άνφιλντ που μέχρι τότε ζούσε και εκείνο τα πάνω και τα κάτω του. Ο γίγαντας Λίβερπουλ ξύπνησε για τα καλά και κατάπιε σε ένα ημίχρονο τους μέχρι τότε «εξωγήινους» παίκτες της Σίτι. Αν και νωρίς στο θεσμό, όλοι υποψιάστηκαν τότε ποια θα ήταν η πρώτη ομάδα στον τελικό του Κιέβου.
26 Μαΐου 2018, Champions League, Ρεάλ Μαδρίτης – Λίβερπουλ 3-1: το τελευταίο βαρίδι.
Έπρεπε να χάσει έναν ολόκληρο τελικό Champions League η Λίβερπουλ για να ξεφορτωθεί το τελευταίο μεγάλο βαρίδι που κρατούσε την ομάδα μακριά από το να αγκαλιάσει τίτλους. Και 25 παίκτες να άλλαζε στο ρόστερ της, και τη μικτή κόσμου να αγόραζε, αν κάτω από την εστία της βρισκόταν ένας μέτριος έως επικίνδυνος τερματοφύλακας, κάθε προσπάθεια θα έπεφτε στο κενό. Τα 2 συγκλονιστικά λάθη του Κάριους έφεραν πόνο. Αλλά έφεραν και τον Άλισον. Για να δώσει 75 εκατομμύρια η διοίκηση, ίσως έπρεπε να γίνει με τον δύσκολο τρόπο.
14 Σεπτεμβρίου 2018, Τότεναμ – Λίβερπουλ 1-2: το πρώτο μεγάλο διπλό.
Η Τότεναμ είχε να χάσει στην έδρα της από τη σεζόν 2014-15. Το 2017 μας είχε ρίξει 4. Η νίκη με 1-2 ήταν μια πολύ σημαντική νίκη που υπογράμμιζε την κατακόρυφα ανοδική πορεία της Λίβερπουλ. Από το 2014 η ομάδα δεν είχε τολμήσει ξανά να πει πως κοιτάζει στα ίσα το πρωτάθλημα. Τέτοιες νίκες της το επέτρεπαν και πάλι.
2 Δεκεμβρίου 2018, Λίβερπουλ – Έβερτον 1-0: Ορίγκι, ο ποιος;
Μια στραβοκλωτσιά στα τελειώματα του αγώνα από τον Βαν Ντάικ, μια περίεργη πορεία της μπάλας που έσκασε στο δοκάρι, ένα μοιραίο λάθος από τον τερματοφύλακα και η εξυπνάδα του Ορίγκι έκαναν τον Κλοπ να διανύσει μερικά δεκάδες μέτρα να αγκαλιάσει τον Άλισον πανηγυρίζοντας μια ανέλπιστη νίκη. Ο αγώνας αυτός, αφού ξανάβαλε τον Ορίγκι στον χάρτη των παικτών της ομάδας, ήταν η αρχή της συνομωσίας του σύμπαντος υπέρ της Λίβερπουλ: η ομάδα φτιάχνει κάτι καλό και επειδή πέρασε πολλά, ήρθε η ώρα της ανταπόδοσης.
11 Δεκεμβρίου 2018, Champions League, Λίβερπουλ – Νάπολι 1-0: μια απόκρουση 3 τρόπαια
Ναι, το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα, και ναι μια πορεία κρίνεται στο σύνολό της. Κι όμως, αν δεν ήταν η απόκρουση του Άλισον στα τελευταία λεπτά κόντρα στη Νάπολι, τίποτα από όσα θα ακολουθούσαν ίσως να μην πραγματοποιούνταν τελικά. Οι 3 τίτλοι δεν ήρθαν από μία απόκρουση. Αλλά χωρίς αυτή την απόκρουση δεν θα είχαν έρθει 3 τίτλοι. Ήταν και μια δικαίωση του Κλοπ «άδειασε» το χρηματοκιβώτιο για να τον φέρει στο Άνφιλντ.
3 Ιανουαρίου 2019, Μάντσεστερ Σίτι – Λίβερπουλ 2-1: η τελευταία ήττα.
Για δύο χιλιοστά η μπάλα δεν πέρασε ολόκληρη τη γραμμή. Μια υπέροχη εμφάνιση δεν στέφθηκε με επιτυχία. Από το 2019 μέχρι την ώρα που μιλάμε, το σύμπαν, ο Κλοπ, οι παίκτες, οι φίλαθλοι, όλοι μαζί ξεπληρώνουν και μας αποζημιώνουν για αυτά τα 2 χιλιοστά. Η ομάδα είναι ακόμα αήττητη. Μια επώδυνη ήττα έγινε ορόσημο και αφετηρία μιας ξέφρενης, ιστορικής και ανεπανάληπτης πορείας. Από τις πίκρες μπορείς να βρεις νίκες.
3 Μαρτίου 2019, Έβερτον – Λίβερπουλ 0-0: το μεγαλύτερο μάθημα.
Φέτος που η ομάδα αγωνίζεται μέχρι το 95+, αμείωτα για κάθε πόντο, για κάθε νίκη και έχει καταφέρει το 24 στα 25, πολλοί αναρωτιούνται τι άλλαξε από πέρσι. Ο Μανέ έδωσε την απάντηση: «Μάθαμε από τα λάθη μας». Ουδείς πίστευε την περασμένη σεζόν ότι η Σίτι θα έκανε ένα σερί 19 νικών στο πρωτάθλημα. Ουδείς πίστευε πως ακόμα κι ένα χλιαρό Χ δεν θα ήταν αρκετό για να επιστρέψει και πάλι η ομάδα κάποια στιγμή στο πρωτάθλημα στην κορυφή. Κι όμως, αυτός ο αγώνας, αλλά και τα συνολικά 4 Χ που έφερε η ομάδα μέσα σε 2 μήνες τελικά της στοίχισαν τον τίτλο. Για αυτό όμως και τώρα παλεύει για το 37 στα 38. Είπαμε, από τις ήττες και τις αποτυχίες άλλοι πέφτουν, ο Κλοπ κι οι παίκτες του μαθαίνουν.
13 Μαρτίου 2019, Champions League, Μπάγερν – Λίβερπουλ 1-3: είναι στο DNA μας λέμε.
Στα καφενεία έλεγαν «Η Λίβερπουλ θα ρίξει το βάρος της στο πρωτάθλημα. Δεν την ενδιαφέρει το Champions League». Η πιο πετυχημένη ομάδα στο νησί, που ζει και αναπνέει για ευρωπαϊκούς αγώνες, δεν θα μπορούσε να παρατήσει το Champions League. Η εμφατική τριάρα στην Μπάγερν επιβεβαίωνε πως φέτος θα σας απασχολήσουμε ξανά. Και στα καφενεία οι «σοφοί» θαμώνες έμειναν να πίνουν καφεδάκι βαρύ πικρό.
7 Μαΐου 2019, Champions League, Λίβερπουλ – Μπαρτσελόνα 4-0: η μεγαλύτερη πρόκριση στην ιστορία, από την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών.
Χωρίς Σαλάχ και Φιρμίνο, με μια άδικη 3άρα στην πλάτη, με τον Μέσι στα καλύτερά του, με Κουτίνιο – Σοάρες διψασμένους να μας αποκλείσουν και χωρίς τον Ρόμπερτσον στο β ημίχρονο. Κι όμως, η Λίβερπουλ ήταν αποφασισμένη πια να γράψει ξανά χρυσές σελίδες στην ιστορία της και αυτή ήταν η πρώτη. Η επική ανατροπή ήταν το μαγικό φίλτρο που μετέτρεψε τους παίκτες του Κλοπ σε ατρόμητους Γαλάτες που σκόρπισαν στους δέκα ανέμους τα κακομαθημένα παικτάκια της Βαρκελώνης. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Η βιτρίνα είχε στηθεί και περίμενε. Τα τρόπαια θα άρχισαν να γεμίζουν ξανά το Άνφιλντ.
Τη φετινή σεζόν θα ξεχωρίσω μόνο έναν αγώνα, Άστον Βίλα – Λίβερπουλ 1-2.
2 Νοεμβρίου 2019, η ομάδα παίζει σε μια δύσκολη έδρα και στο 21ο λεπτό βρίσκεται πίσω στο σκορ, ενώ στη φάση του γκολ υπήρχε υποψία επιθετικού φάουλ. Στο VAR όμως ήταν ο ανεκδιήγητος Άλισον. Ο οποίος δεν έμεινε φυσικά εκεί. Έγινε ανέκδοτο σε όλη την Ευρώπη με τη μεθοδευμένη ακύρωση του γκολ του Φιρμίνο κάνοντας με το VAR τριγωνομετρία. Μέχρι το ‘87 η Λίβερπουλ ήταν πίσω στο σκορ, θα έμενε στους 28 βαθμούς και η Σίτι που θα νικούσε τη Σαουθάμπτον θα πήγαινε στους 25 με τον επόμενο αγώνα να είναι μεταξύ τους στο Άνφιλντ. Μέχρι το ‘87 πολλοί έλεγαν αυτή θα ήταν η αρχή του τέλους. Όσο κράτησε καλά ήταν. Η ομάδα του Κλοπ όμως είχε διαφορετική άποψη. Αυτή η ομάδα είχε φτιαχτεί από διαφορετικό μέταλλο. Στο ‘87 ο Ρόμπερτσον θα ισοφαρίσει και στο ‘94 ο Μανέ θα ολοκληρώσει μια μοναδική ανατροπή στέλνοντας το μήνυμα: Αυτή η χρονιά είναι η δικιά μας. Η νίκη με τη Σίτι την επόμενη αγωνιστική, θα ήταν η ολοκλήρωση της εκθρόνισης. The Kings of England were back.