Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, o John Barnes αποτέλεσε την επιτομή του «ιπτάμενου» χαφ και το απέδειξε αυτό- περισσότερο, εκείνο το Σάββατο στις 17 Οκτωβρίου του 1987 με το φανταστικό παιχνίδι που έκανε, στη νίκη της Liverpool με 4-0 εναντίον της QPR στο Anfield!

Με τη νίκη εκείνη, η Liverpool πέρασε μπροστά στη βαθμολογία, προσπερνώντας την QPR και κατακτώντας τελικά το πρωτάθλημα.

Συγκρίνοντας το φημισμένο του γκολ εναντίον της Βραζιλίας στις 10 Ιουνίου του 1984- στο οποίο νίκησε 4 αμυντικούς και τον τερματοφύλακα, ο ίδιος ο πρώην παίκτης των Κόκκινων, δείχνει να προτιμά αυτό, το 2ο τέρμα του εναντίον της QPR ,ως το καλύτερο του, αν και εκεί χρειάσθηκε να νικήσει μόνο δύο αντιπάλους.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε τον λόγο!

Το τέρμα εναντίον της Βραζιλίας ήταν μια μαγική στιγμή γι αυτόν, σε ένα αγώνα της Εθνικής Αγγλίας!

Έτυχε και πέτυχε!

Το τέρμα όμως εναντίον της QPR επιβεβαίωσε ότι συνέβαινε κάτι πιο σημαντικό.

Μετά από τρεις σαιζόν με ένα μόνο πρωτάθλημα να επιδείξει, η Liverpool επέστρεφε καλύτερη από ποτέ!

Συμπλήρωσε επίσης το «ταξίδι» του Barnes, από αναξιόπιστο χαφ σε αγαπημένο παίκτη του Kop!

Ο αγώνας αυτός, ακριβώς 31 χρόνια πριν ήταν ο αγώνας της χρονιάς στο νησί. Χρησιμοποιώντας ορολογία του 2018 ήταν κάτι σαν Διεκδικητές εναντίον Διεκδικητών! Ο δεύτερος εναντίον του πρώτου στο 1987!

Η QPR που βρισκόταν στην κορυφή της βαθμολογίας είχε γνωρίσει τρομακτική επιτυχία με την επαναστατική τακτική της στους αγώνες, έχοντας λίμπερο στην άμυνα, παίκτες που μάρκαραν επιλεγμένα και το πιο σοκαριστικό- για το Αγγλικό ποδόσφαιρο, υπομονετικό ποδόσφαιρο κατοχής!

Ο αγώνας επρόκειτο μάλιστα να μεταδοθεί κατά κάποιον τρόπο και από την τηλεόραση, αφού τα στιγμιότυπα του αγώνα αυτού, ήταν τα πρώτα μετά από περίοδο δύο μηνών.

Η Liverpool που είχε αναβάλει τα πρώτα της εντός έδρας παιχνίδια, λόγω της κατάρρευσης ενός υπονόμου, κάτω από το Kop βρισκόταν στη 2η θέση, τρεις βαθμούς πίσω από την QPR ,ενώ η πρωταθλήτρια Everton βρισκόταν στην 8η θέση.

Είχαν ξεκινήσει όμως τη σαιζόν εντυπωσιακά και περισσότεροι από 3000 οπαδούς είχαν μείνει απ’ έξω τελικά, 35 λεπτά πριν την έναρξη του συγκεκριμένου αγώνα.

Ο Ian Rush ,που είχε επιστρέψει το καλοκαίρι από τη Juventus, ήθελε να διαπιστώσει αν οι αναφορές για την αναγέννηση της Liverpool ήταν απλώς υπερβολές.

Αποδείχθηκε ότι δεν ήταν!

«Αυτή είναι πολύ καλύτερη ομάδα, από την Liverpool που άφησα.» ψιθύρισε τελικά ο Rush.

Ο αγώνας ήταν σχεδόν ισοδύναμος για μία ώρα , μέχρι που η κλάση και η θέληση της Liverpool ξεπέρασαν τελικά την αντίσταση της QPR.

O Barnes δημιούργησε το πρώτο γκολ για τον Craig Johnston, χτύπησε στη συνέχεια το φάουλ ,που έδωσε στον John Aldridge να σκοράρει το δεύτερο από το ύψος της μικρής περιοχής και για το τέλος σημείωσε δύο γκολ και ο ίδιος με το δεξί του πόδι, ολοκληρώνοντας μια επική νίκη με 4-0 για την Liverpool!

Αυτός ήταν ο 4ος διαδοχικός αγώνας όπου οι Κόκκινοι σημείωναν 4 τέρματα!

Οι οπαδοί τους είχαν συνηθίσει στις νίκες, αλλά όχι βέβαια με αυτόν τον τρόπο!

Καταλάβαιναν ότι παρακολουθούσαν ίσως την καλύτερη τους ομάδα από την περίοδο 1978-79 ,ίσως και την καλύτερη όλων των εποχών!

Για το δεύτερο γκολ του Barnes δεν υπήρχε προηγούμενο!

Ξεκίνησε με την «βρώμικη» δουλειά του ίδιου, κερδίζοντας στη γραμμή του κέντρου την μπάλα από τον Kevin Brock.

Από εκεί έφυγε γρήγορα χωρίς να βρει αντίσταση από πουθενά μέχρι το ύψος της μικρής περιοχής της QPR, όπου τον περίμεναν οι Alan McDonald και Terry Fenwick σαν «κυματοθραύστες».

Ο Barnes τους πλησίασε με το «αρπακτικό» τρέξιμο ενός εμποδιστή, που ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόταν, όταν ο McDonald έκανε το τάκλιν για να τον αντιμετωπίσει.

Από εκείνη τη στιγμή ανέλαβε το ένστικτο, και όλα τα υπόλοιπα έμοιαζαν να εξελίσσονται σε αργή κίνηση!

Η ικανότητα των μεγάλων παικτών να υπολογίσουν σε κλάσμα του δευτερολέπτου τι πρέπει να κάνουν, είναι απλά μαγική και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους παίκτες που στερούνται αυτής της ευφυίας!

H αντίδραση του Barnes ήταν εξαιρετικά γρήγορη για τον ίδιο, αγγίζοντας τη μπάλα προς τα αριστερά για να αποφύγει το τάκλιν του McDonald.

Το μυαλό του δούλεψε εξαιρετικά γρήγορα. Καθώς πήδηξε προς τα πάνω, η περιφερειακή του όραση είδε τον Fenwick εκτός θέσης- αν και κατά κάποιο τρόπο η προσοχή του αποσπάστηκε από την κίνηση του Peter Beardsley, αφήνοντας ένα κενό προς τα δεξιά.

Ξαφνικά το κορμί του Barnes, που είχε αρχίσει να γέρνει προς τα αριστερά, άλλαξε με απίστευτο τρόπο κατεύθυνση(mid- bloody –air)κατά τη διάρκεια του άλματος του.

Καθώς προσγειώθηκε, ακούμπησε δυνατά, όσο έπρεπε τη μπάλα για να βγάλει εκτός παιχνιδιού τον Fenwick, αλλά όχι και τόσο δυνατά για να φέρει τον αμυντικό που κάλυπτε, τον Paul Parker, στο παιχνίδι, ή τον αντίπαλο τερματοφύλακα, τον David Seaman!

Έχοντας ήδη νικήσει τους McDonald και Fenwick με μια απαλή κίνηση, το τελείωμα ήταν απλώς μια οργιαστική τυπικότητα!

Η χρονική περίοδος των 2-3 δευτερολέπτων θεωρείται ικανοποιητική για οτιδήποτε, η ισορροπία όμως του Barnes και η αλλαγή στον αέρα, συγκαταλέγουν αυτό το γκολ στο βασίλειο των ιδιοφυιών! Έδωσε νέο όνομα στον ορισμό «ιπτάμενος» χαφ. Μην προσπαθήσετε καν να κάνετε κάτι ανάλογο στο σπίτι, λόγω μεγάλης πιθανότητας για μυικό τράβηγμα, σπασμένα τραπέζια ή ακόμα και θάνατο λόγω ατυχήματος.

Η ισορροπία του Barnes ήταν απίστευτη λόγω του σώματος του!

Οι περισσότεροι χαφ είναι κοντοί, λεπτοί ή και τα δύο. Ο σωματότυπος του Barnes δεν εμπίπτει στην κατηγορία, αφού και μόνο οι μηροί του θα μπορούσαν να σκοτώσουν άνθρωπο!

Αυτό που έκανε δεν λέγεται ποδόσφαιρο, αλλά μπαλέτο με τα πόδια.

Το συγκεκριμένο γκολ έκανε τον Barnes θρύλο στο Anfield, κάτι που φαινόταν αδύνατο μερικούς μήνες νωρίτερα. Η παρατεταμένη περίοδος της μετακίνησης του στη Liverpool- ήταν ερωτευμένος με τη Serie A και ήθελε να πάει στη Milan ή στη Juventus, είχε δημιουργήσει ένα μάλλον εχθρικό κλίμα εναντίον του, ανάμεσα στους οπαδούς της ομάδας.

Ας μην ξεχάσουμε επίσης ότι ήταν και μαύρος!

Ο Dave Hill τα καλύπτει με σχολαστικότητα αυτά στο βιβλίο του ‘ Out of his Skin’, αλλά και πάλι η έκταση του ρατσισμού ξεπερνούσε κάθε λογική. Κάποιοι νεάντερταλ είχαν γράψει μάλιστα στους τοίχους του Anfield, ‘Liverpool are White’ και ‘No Wogs Alllowed’!

Κυκλοφορεί επίσης η ιστορία, ότι τις πρώτες μέρες του Barnes στο Anfield, ο υπεύθυνος του προσωπικού για το τσάι είχε σερβίρει όλους τους παίκτες εκτός του Barnes, με τον τελευταίο να ρωτά: «Τι συμβαίνει; Είμαι μαύρος ή κάτι τέτοιο;»

Ο ίδιος ο παίκτης θεωρεί ότι αν δεν είχαν αναβληθεί οι πρώτοι εντός έδρας της Liverpool, λόγω της κατάρρευσης του υπονόμου, οι οπαδοί θα τον αποδοκίμαζαν στο Anfield. Γρήγορα όμως κυκλοφόρησαν από τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς που ακολουθούσαν την ομάδα στους εκτός έδρας αγώνες οι φήμες για την εκπληκτική του απόδοση, οπότε όταν έκανε στα μέσα Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς το απίστευτο ντεμπούτο του εναντίον της Oxford, η διάθεση των οπαδών απέναντι του είχε ‘μαλακώσει’.

Όταν σκόραρε εκείνα τα δύο γκολ εναντίον της QPR η όποια ‘εχθρική’ διάθεση κάποιων οπαδών εξανεμίστηκε.

Τις πρώτες 4 σαιζόν του στο Anfield, όπου και είχε το ελεύθερο στην ομάδα στης Liverpool, σε αντίθεση με την Εθνική Αγγλίας ,ο Barnes ήταν φοβερός.

Ο παίκτης θεωρείται μέλος της καλύτερης ομάδας της Liverpool, όλων των εποχών ήδη. Εκείνη τη χρονιά κέρδισε τα βραβεία PFA και FWA, σκοράροντας 15 γκολ συνολικά και πραγματοποιώντας αποδόσεις, εντός αγωνιστικού χώρου, που δεν το χωρούσε ο νους του ανθρώπου.

Στο ‘Out of His Skin’ o Hill διαλέγει ακόμα μια στιγμή του παίκτη εναντίον της Everton εκείνη την χρονιά, όταν άφησε τον Peter Reid ‘να τρώει λάσπη’ και έστειλε τον Gary Stevens σε διαφορετικό ταχυδρομικό κώδικα!

Ο αγώνας εναντίον της QPR αποτελεί μέρος της Κλασσικής Ιστορίας της Liverpool!

«Η ανάμνηση αυτού του αγώνα έρχεται στο μυαλό μου περισσότερο από κάθε άλλο αγώνα που έπαιξα για τη Liverpool» λέει ο Barnes στην αυτοβιογραφία του.

«Η απόδοση μας ήταν εκπληκτική.»

*WOGS : Workers on Government Service. Αν και ο όρος WOG αναφέρεται κυρίως σε έγχρωμο (μαύρο) θεωρείται ότι αυτό το ρατσιστικό σχόλιο, αφορούσε καταρχήν τους Ινδούς εργάτες οι οποίοι βρίσκονταν στην υπηρεσία της Αυτοκρατορίας.