Ομολογώ πως δεν προσδοκούσα να περιμένω πως και πως πότε θα έρθει η επόμενη διακοπή εθνικών ομάδων αλλά να που εν τέλει μας χρειάστηκε. Η Liverpool έμοιαζε απεγνωσμένη για ένα διάλειμμα μετά τα απανωτά αρνητικά αποτελέσματα από την επανέναρξη των υποχρεώσεων της στις 9 Σεπτεμβρίου μέχρι και ακόμη ένα αρνητικό αποτέλεσμα χθες στη Βορειοανατολική Αγγλία.
Τι πρόδωσε τη Liverpool στα τελευταία επτά παιχνίδια; Η δύναμη πυρός της. Η επιθετική της λειτουργία. Μία ομάδα που φτιάχτηκε για να παράγει ποδόσφαιρο, για να παράγει φάσεις τη μία μετά την άλλη όπως δήλωσε προσφάτως και ο Paul Ince μέσα σε ένα μήνα θόλωσε και άρχισε να βλέπει το τέρμα σαν καλάθι του μπάσκετ μη μπορώντας με τίποτα να σκοράρει τα τέρματα που εδικαιούτο με βάση την υπεροχή της σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια.
Λόγοι υπάρχουν πολλοί. Ο Firmino στα τελευταία παιχνίδια έμοιαζε μακριά από τον εαυτό του, ο Salah γνωρίζουμε πως δεν είναι και ο ικανότερος εκτελεστής στη θέση του, ο Mane έλλειψε τρία παιχνίδια και αφότου επέστρεψε έμοιαζε πραγματικά έξω από τα νερά του, ο Sturridge ήταν καλός όποτε κλήθηκε να παίξει αλλά χθες σπατάλησε τη μεγαλύτερη ευκαιρία που του παρουσιάστηκε στα τελευταία παιχνίδια από το τσαφ του Cieran Clark. Ο μεγαλύτερος όμως εχθρός της ομάδας το τελευταίο διάστημα ήταν ασφαλώς το ψυχολογικό σύνδρομο που ανέπτυξε στα τελευταία παιχνίδια.
Καλύτερα να μην υιοθετήσουμε απόψεις του στυλ ο τάδε ή ο δείνα παίζει με τη Liverpool και γίνεται Buffon ή Neuer. Κάθε τερματοφύλακας είναι εκεί για να κάνει τη δουλειά του. Και ναι συμφωνώ πως η τύχη στα τελευταία παιχνίδια δεν στάθηκε στη μεριά των Reds περισσότερο από ότι στους αντιπάλους της. Ωστόσο, πιστεύω πως σίγουρα οι παίκτες του Klopp βάρυναν από το ένα ματς στο επόμενο με αυτή την πίεση. «Πρέπει να κάνουμε πολλά γκολ». Με τη διαδοχή των παιχνιδιών να είναι ασταμάτητη είναι πιθανό να βρεις απότομα έναν φρενήρη ρυθμό (δείτε και τη Man City) ή αντίθετα να θολώσεις ψυχολογικά επί ένα διάστημα. Αυτό έπαθε η Liverpool με αποτέλεσμα να μην μπορεί πραγματικά ώρες ώρες να σημαδέψει ελέφαντα μπροστά στο τέρμα.
Η ίδια ομάδα σκόραρε 14 γκολ σε 5 μας τον Αύγουστο κερδίζοντας 4/5 παιχνίδια της. Δεν ξέχασε το ποδόσφαιρο εν μια νυκτί ούτε το να στέλνει τη μπάλα στα δίχτυα. Απλώς μάλλον χρειαζόταν ένα διάλειμμα, το οποίο ήρθε σε σπάνια καλό συγχρονισμό. Μπορεί το ποδόσφαιρο που παίζει η Liverpool να μην ευνοείται από άποψη έντασης και ρυθμού από τις διακοπές των εθνικών ομάδων ωστόσο το ποδόσφαιρο είναι και ψυχολογία-άγχος σε πολλές περιπτώσεις και εν προκειμένω η διακοπή αυτή μόνο καλό μπορεί να κάνει στους παίκτες του Klopp.
Η ομάδα αυτή φτιάχτηκε για να σκοράρει και θα το κάνει. Αναγνωρίζω το ότι σε πολλούς μπορεί να ηχούν περίεργα τα όσα λέω συγκριτικά με το χρόνο με τον οποίο γράφω αλλά πάντα στο liverpool.gr λέγαμε αυτό που βλέπουμε και πιστεύουμε ανεξαρτήτως της χρονικής συγκυρίας. Πάντα έχουμε και επίγνωση πως οποιοσδήποτε μπορεί να αντιτάξει πως πέσαμε έξω. Είναι ανθρώπινο. Κανείς μας δεν έχει τρόπο να προβλέψει με ακρίβεια το μέλλον διότι θα κάναμε καριέρα σε άλλο κλάδο.
Πλώρη πλέον για ένα παιχνίδι απέναντι στη Manchester United. Πολύ κακό που έρχεται μετά από διακοπή διότι ευνοεί το πιο κοντρολαρισμένο ποδόσφαιρο της ομάδας του Mourinho. Έτσι όμως έχει το πρόγραμμα και πρέπει να παλέψουμε. Και θα το κάνουμε όπως άλλωστε πάντα! Δώδεκα μέρες χωρίς Liverpool είναι πολλές αλλά ας ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση! YNWA!
Υ.Γ : Για όσους σκιάζονται υπερβολικά από τη βαθμολογία θα πω ότι 7 πόντοι στην Αγγλία δεν είναι τίποτα. Υπενθυμίζω απλά πως η United το 2012 έχασε προβάδισμα +7 πόντων το Φεβρουάριο ενώ τώρα μιλάμε μόλις για τον Οκτώβρη που ξημέρωσε. Δεν σημαίνει αυτό πως η Liverpool θα πάρει το πρωτάθλημα αλλά πως είναι πολύ νωρίς για να πνίγει κάποιους η αίσθηση της βαθμολογίας.