Anfield σημαίνει θόρυβος και πάθος και αυτό περιμένουμε να δούμε και να ακούσουμε όσοι δεν βρισκόμαστε μέσα σε αυτό κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Τα τελευταία χρόνια όμως η εμπειρία αυτή, της εκρηκτικής ατμόσφαιρας του Anfield είναι ένα θέμα το οποίο συζητιέται συχνά από αυτούς που δεν χάνουν την ευκαιρία για να παρακολουθήσουν τους εντός έδρας αγώνες των Κόκκινων.
Στις προηγούμενες εβδομάδες, οι αγώνες του Σαββάτου στις 5 ώρα Ελλάδας εναντίον αντιπάλων που δεν θεωρούνται δυνητικά αντίπαλοι, έδωσαν κάποια στοιχεία ότι ίσως το κοινό του Anfield είναι περισσότερο ήσυχο από όσο θα έπρεπε.
Είναι γενικά αποδεκτό πως στην ήττα- σοκ από τη Forest, οι οπαδοί δεν έπαιξαν τον αναμενόμενο ρόλο τους βοηθώντας την ομάδα στον αγωνιστικό χώρο, ίσως λόγω της έκπληξης που ένιωσαν βλέποντας στον πίνακα του γηπέδου το σκορ του αγώνα.
Κατά τη διάρκεια της νίκης με 3-0 εναντίον της Bournemouth η ατμόσφαιρα ήταν σαφώς καλύτερη και όχι μόνο γιατί οι Κόκκινοι πήραν νωρίς το προβάδισμα στο σκορ. Υπήρξε μια γνήσια προσπάθεια του πλήθους να υποστηρίξει την ομάδα με τις Κόκκινες φανέλες και να αποστομώσει όσους εξακολουθούν να πιστεύουν πως η ατμόσφαιρα του Anfield στη σύγχρονη εποχή δεν συγκρίνεται με εκείνη παρελθόντων ετών.
Και όμως ένα μέρος των οπαδών της Bournemouth το θεώρησε σωστό να αρχίζει να φωνάζει «2-0 και όμως ακόμα δεν τραγουδάτε» μετά το δεύτερο τέρμα του Luis Diaz στα μισά περίπου του πρώτου ημιχρόνου.
Πριν μια εβδομάδα περίπου οι οπαδοί της Forest τραγουδούσαν «που είναι η περίφημη ατμόσφαιρα σας;», κάτι που έχει ακουστεί συχνά από τους οπαδούς των φιλοξενούμενων τα τελευταία χρόνια.
Τέτοιου είδους κοροϊδίες δεν εκτοξεύονται χωρίς λόγο. Υπάρχει πάντα η προσδοκία της εκρηκτικής ατμόσφαιρας του Anfield και τα περιστασιακά τραγούδια για τους φορμαρισμένους παίκτες των Κόκκινων, δεν καλύπτουν ακριβώς τις ελπίδες των οπαδών, αν και το τελευταίο τραγούδι για τον Ryan Gravenberch στους ρυθμούς του This Girl (Kungs vs Cooking) θα πρέπει να θεωρηθεί κλασσικό.
Είναι πολλοί οι τακτικοί θαμώνες του Anfield που θα ήθελαν να βελτιωθεί η ατμόσφαιρα του Anfield αν και παρακολουθώντας τις συζητήσεις τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (κυρίως στο Χ, πρώην twitter) δεν μπορούν ακόμα να βρουν τις αιτίες του «μειωμένου» θορύβου στο γήπεδο.
Τυπικά τα Αγγλικά πλήθη θεωρούνται θορυβώδη και αλληλοεπιδρούν συχνά πυκνά. Ακόμα και ο Arne Slot ρωτήθηκε για το θέμα στη συνέντευξη τύπου πριν τον αγώνα με τα Κεράσια και απάντησε: «Εμείς ως ομάδα αλλά και ως παίκτες γνωρίζουμε πως οι οπαδοί χρειάζονται κάτι για να υποστηρίξουν την ομάδα. Το μόνο που μπορώ να ζητήσω από τους οπαδούς είναι το εξής, αν δεν έχουμε την προβλεπόμενη απόδοση. Θα μπορούσαν να πουν ‘ΟΚ, δεν είναι η ημέρα τους, αλλά ας τους βοηθήσουμε τραγουδώντας, φωνάζοντας, ή οτιδήποτε άλλο.’»
Η αλήθεια είναι πως η δημογραφική κατάσταση του Anfield έχει αλλάξει.
Σε ένα στάδιο με χωρητικότητα 61.276 θέσεων υπάρχουν μόνον 28.000 εισιτήρια διαρκείας και η μέση ηλικία των οπαδών ανεβαίνει. Με περισσότερους από 30.000 να περιμένουν τη σειρά τους για ένα εισιτήριο είναι δύσκολο να βρει κανείς μια θέση στο γήπεδο ενώ η τιμή των εισιτηρίων έχει απαγορεύσει σε πολλούς μια τέτοια προοπτική.
Η συζήτηση για τους «πολλούς τουρίστες» στο Anfield αναζωπυρώνεται συνέχεια αν λάβουμε υπόψη την εισροή θεατών από όλον τον κόσμο που ανυπομονούν να ζήσουν την εμπειρία μιας ζωής- όπως λένε οι ίδιοι.
Σε κάθε αγώνα υπάρχουν αυτοί που παρακολουθούν τους Κόκκινους για πρώτη φορά και προσπαθούν να απορροφήσουν εικόνες και ήχους. Κάποιοι από αυτούς είναι οπαδοί των Κόκκινων σε όλη τους τη ζωή ενώ κάποιοι άλλοι βρίσκονται εκεί απλά και μόνο για την εμπειρία. Πάντως όσοι βρέθηκαν στο Anfield σε στιγμές έντασης και έκρηξης από πλευράς οπαδών με τραγούδια και ύμνους δεν το ξέχασαν ποτέ.
Συνεχίζεται…