Όταν οι πόρτες άνοιξαν- με εντολή του Αστυνομικού Διοικητή, ο Richard βρέθηκε και αυτός στη δίνη του πλήθους. Θυμάται πως έσπρωχνε έναν άλλο άνδρα στην πλευρά του τούνελ σε μια προσπάθεια να τον οδηγήσει. Μόλις μπήκαν στη θύρα, οι δύο άνδρες πρόσεξαν έναν έφηβο πεσμένο στο έδαφος.

Ο Richard χρησιμοποίησε το δεξί του χέρι για να σηκώσει τον έφηβο από τη μια πλευρά και ο άλλος άνδρας το αριστερό του για να τον στηρίξει. Τον κράτησαν όρθιο για όσο μπόρεσαν αλλά τελικά ο έφηβος ξεψύχησε.

Ο Richard ήταν στο στρατό για 12 χρόνια, υπηρετώντας στη Βόρεια Ιρλανδία. Η θητεία του εκπαίδευσε τις αισθήσεις του με αποτέλεσμα να καταλαβαίνει πότε κάτι πήγαινε στραβά.

Δεν μπορούσε να πιστέψει τα μάτια του, όταν είδε έναν αστυνομικό με γενειάδα να χρησιμοποιεί το κλομπ του, χτυπώντας τα δάχτυλα των οπαδών που ήταν πιασμένα στο φράχτη σε μια προσπάθεια να αναρριχηθούν και να γλυτώσουν.

Μπροστά του είδε άλλον έναν άνδρα να πέφτει. Και μαζί με κάποιον άλλον άγνωστο προσπάθησαν να τον σηκώσουν. Δεν τα κατάφερε και το θεωρεί ως αποτυχία-που του δημιουργεί ενοχές, ως σήμερα.

«Δεν γνωρίζω αν τα κατάφερε να ζήσει ή πέθανε. Και αυτό με κυνηγά ως σήμερα» λέει.

Ο Richard ήταν αξιωματικός στρατολόγησης στο στρατό. Ένιωθε πως πνευματικά ήταν πολύ δυνατός. Όταν είδε τον άνδρα που είχε βοηθήσει στο τούνελ να προσπαθεί να δραπετεύσει- μόλις η πίεση του πλήθους μειώθηκε, τον σταμάτησε και του είπε πως ότι είχε κάνει ως τώρα ήταν απίστευτα γενναίο, αλλά αν έφευγε εκείνη τη στιγμή χωρίς να βοηθήσει τους συνανθρώπους του, θα το μετάνιωνε για το υπόλοιπο της ζωής του.

Επειδή γνώριζε από πρώτες βοήθειες επίσης σε συνθήκες μάχης, ήταν εκπαιδευμένος και σε θέση να βοηθήσει μόλις η πίεση στην κερκίδα μειώθηκε.

Το θέαμα όμως που αποκαλύφθηκε ήταν τρομακτικό. Υπήρχαν νεκρά κορμιά παντού.

Ένας άνδρας είχε πεθάνει διπλωμένος στα δύο με τα παντελόνια του να έχουν πέσει κάτω. Ο Richard δεν θυμάται αν ήταν ο ίδιος ή κάποιος άλλος που τους τράβηξαν επάνω. Ένας άλλος άνδρας δίπλα του ήταν επίσης νεκρός, αλλά κάποιος χτυπούσε το στήθος του νεκρού μάταια σε μια προσπάθεια να του κάνει ανάνηψη.

Όταν έφτασε το προσωπικό διάσωσης ένας αστυνομικός τον άρπαξε.

«Του είπα ‘προσπαθώ να βοηθήσω εδώ, άσε με!’. Με έδιωξαν από εκεί σχεδόν με τις κλωτσιές. Ακόμα μετανιώνω και για αυτό. Γιατί δεν γύρισα πίσω;» λέει.

Όπως ο Richard, έτσι και ο Alan Radford είχε υπηρετήσει στον στρατό και ήξερε πως να κάνει ανάνηψη. Όπως τον Richard έτσι κι αυτόν τον σταμάτησαν στην προσπάθεια του να βοηθήσει.

Είχε ζήσει τη συντριβή των οπαδών έξω από τις πόρτες, αλλά είχαν πάει με τη γυναίκα του στην κεντρική κερκίδα του γηπέδου. Εκεί, σύντομα πρόσεξε έναν άνδρα που προσπαθούσε να σκαρφαλώσει τον φράχτη με το χέρι του πιασμένο σε αυτόν.

«Το χέρι του είχε γυρίσει και το κόκκαλο είχε βγει έξω» λέει ο Alan.

Όταν προσπάθησε να μπει στον αγωνιστικό χώρο για να βοηθήσει στη διάσωση μαζί με άλλους οπαδούς των Κόκκινων, ένα κλομπ έπεσε στην πλάτη του και ένας αστυνομικός του είπε: «Γύρνα πίσω, μπάσταρδε Scouse». Οι αστυνομικοί είχαν δημιουργήσει ήδη μια σειρά κατά μήκος του γηπέδου, σε μια προσπάθεια τους να εμποδίσουν όσους οπαδούς ήθελαν και γνώριζαν πως να βοηθήσουν.

Το βράδυ πριν την τραγωδία, ο Alan είχε πάει για μια μπύρα και μερικούς αγώνες μπιλιάρδου στην Λέσχης Liverpool Supporters Club στην Lower Breck Road. Είχε ένα εισιτήριο για την Leppings Lane.

«Ένας τύπος ήρθε και με ρώτησε αν μου περίσσευε κανένα εισιτήριο. Οπότε του το πούλησα στην τιμή που το είχα αποκτήσει. Αυτό με κυνηγά ως σήμερα. Είναι ζωντανός ή πέθανε; Δεν ξέρω. Δεν θυμάμαι καν το πρόσωπο του» λέει.

Για τη Nicola Golding είναι τα πρόσωπα που βασανίζουν τις σκέψεις της. Ήταν κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας στο Anfield, αλλά αυτός ήταν ο πρώτος της εκτός έδρας αγώνας. Όταν έφυγε από το σπίτι της στο Walton νωρίς εκείνη την ημέρα, ήταν ντυμένη στα μαύρα. Η μητέρα της μετάνιωνε για πάντα, για το αστείο που της έκανε, πως ήταν ντυμένη σαν να πήγαινε σε κηδεία. Λίγες ώρες αργότερα, βρισκόταν έξι βήματα μακριά από το μπροστινό μέρος της θύρας. Οι φίλοι την διαβεβαίωσαν πως η πίεση του πλήθους θα μειωνόταν. Αλλά δεν έγινε αυτό. Κατέληξε στη δεύτερη σειρά, αλλά αυτό συνέβη γιατί οι άνθρωποι μπροστά της είχαν πέσει κάτω, παντού, μέσα σε μια άβυσσο.

Συνεχίζεται…