Η θεραπεία που ακολούθησε ο Martin Roberts τον έκανε να σκέφτεται πως μπορούσε να μυρίσει τον εμετό από τους οπαδούς που πέθαιναν στο Hillsborough. Υπήρχαν εικόνες στο μυαλό του που τις είχε μπλοκάρει για 30 χρόνια. Κατά τη διάρκεια των εμπειριών μέσω της θεραπείας ένιωθε πως το σώμα του ανέβαζε θερμοκρασία – όπως όταν βρισκόταν στην κερκίδα του Hillsborough, προσπαθώντας να απελευθερώσει τον εαυτό του από τον τρόμο σκαρφαλώνοντας πάνω στα νεκρά – χαλαρά σώματα γυναικών και παιδιών.

Όλα αυτά ήταν υπερβολικά πολλά για αυτόν. Έτσι συμπέρανε. Θεώρησε πως ήταν κακός σύζυγος και ακόμα πιο κακός πατέρας. Μια νύχτα ανέβηκε πάνω στην κρεβατοκάμαρα και φαντάστηκε την κηδεία του.

Πιο πριν είχε συλλογιστεί την αντίδραση της οικογένειας και των φίλων του αν είχε οδηγήσει το αυτοκίνητο του σε πορεία σύγκρουσης πάνω σε έναν τοίχο. Ένιωσε μάλιστα πως αυτό θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να κάνει.

Στο κρεβάτι, δίπλα στη γυναίκα του, σχεδίαζε τι θα έκανε και πως θα αυτοκτονούσε. Υπήρχε μια γέφυρα κοντά στο σπίτι του και η σκέψη της πως θα μπορούσε να την χρησιμοποιήσει (για την αυτοκτονία του) του έφερνε ηρεμία στην ψυχή. Πιο πριν σκεφτόταν πως η αυτοκτονία ήταν μια ιδιοτελής πράξη. Τώρα πλέον συμπέρανε πως αυτός ήταν ο μόνος τρόπος διαφυγής.

Το πήρε απόφαση και ένα βράδυ, στις 4 τα ξημερώματα ντύθηκε και βγήκε από το σπίτι. Η γυναίκα του κατέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά και τον ρώτησε που πήγαινε. Της είπε πως δεν άντεχε άλλο και ότι χρειαζόταν να «αποβάλλει» τον εαυτό του από τη ζωή της και τις ζωές των παιδιών τους.

Της είπε πως είχε τελειώσει.

Ο ουρανός είναι καθαρός, ο ήλιος λάμπει και τα νερά του ποταμού Mersey λάμπουν ενώ πλησιάζει ο αγώνας του FA Cup της Liverpool με την Nottingham Forest. Ο καιρός, ο αντίπαλος και ένας θεσμός (FA Cup) που όλα τους κλέβουν το μυαλό όσων κάθονται στο τραπέζι ενός παράπλευρου δωματίου στην Albert Dock’s Tate Gallery, μεταφέροντας τους σε εκείνη την ανοιξιάτικη ημέρα του 1989, τότε που όπως λέει και ο Martin «όλα άλλαξαν».

Πέντε άνδρες που τότε ήταν δεν ήταν 30 χρονών κουνούν το κεφάλι συγκαταβατικά.

Όπως ο Martin είναι επιζώντας της τραγωδίας του Hillsborough, αλλά ο όρος αυτός ‘οι επιζώντες’ δεν τους κάνει να νιώθουν άνετα.

Ένας από αυτούς, ο Philip Wilson υποθέτει πως εκείνη η μέρα ήταν η καλύτερη και συγχρόνως η χειρότερη της ζωής του. Η καλύτερη γιατί δεν σκοτώθηκε, η χειρότερη γιατί τίποτα δεν ήταν το ίδιο μετά.

Οι εφιάλτες, μαζί με τα συναισθήματα της θλίψης, της ενοχής και της αγωνίας είχαν αυξηθεί λόγω των ψεμάτων και της αποποίησης ευθυνών από τις αρχές, οι οποίες με την βοήθεια κάποιων θρασύδειλων μερών του Τύπου, είχαν ρίξει λανθασμένα το φταίξιμο στους οπαδούς των Κόκκινων.

Αν και για χρόνια, οι οπαδοί της Liverpool συνέχιζαν να διατυπώνουν συνεχώς την αλήθεια για το τι συνέβη ακριβώς στο Hillsborough, θα χρειαζόταν να περάσουν 27 χρόνια για να αποκαλυφθεί αυτή η αλήθεια σε μια αίθουσα δικαστηρίου, όπου ζητήθηκε να απαντηθούν 14 ερωτήσεις που αφορούσαν την τραγωδία.

Για τον Paul Dunderdale, που ο φίλος του Graham Roberts πέθανε εκεί, η απάντηση στην ερώτηση νούμερο επτά (7) ήταν η πλέον αξιοσημείωτη, γιατί επιβεβαίωσε πως δεν ευθύνονταν η συμπεριφορά των φιλάθλων για ότι συνέβη εκείνη την ημέρα.

Μόνο τότε – σύμφωνα με τον ίδιο, άρχισε να αλλάζει η γνώμη και η συμπεριφορά στο ευρύ κοινό γιατί πλέον η αλήθεια ήταν καθαρογραμμένη σε επίσημα έγγραφα της κυβέρνησης.

Το δικαστήριο επίσης χαρακτήρισε παράνομο τον θάνατο των 96, που το 2021 έγιναν 97, με τον θάνατο του Andrew Devine, ο οποίος για 32 χρόνια έζησε με τρομερά τραύματα.

Το καλοκαίρι του 2019, η δίκη δύο πρώην αστυνομικών της South Yorkshire Police, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για παραποίηση στοιχείων από 68 (!) μαρτυρίες, μαζί με τον πρώην νομικό σύμβουλο του αστυνομικού σώματος, σταμάτησε από έναν δικαστή λόγω μιας νομικής τεχνικότητας.

Αν λάβουμε υπόψη μας πως κανένας δεν φυλακίστηκε για την τραγωδία του Hillsborough, γίνεται κατανοητό γιατί εξακολουθεί να υπάρχει θυμός στην πόλη του Liverpool καθώς και σε άλλες περιοχές της χώρας.

Για τους επιζώντες, το Hillsborough οδήγησε στην διάλυση των γάμων τους, των οικογενειών τους, της φιλίας των. Τους οδήγησε σε εξαρτήσεις, βία, απώλεια δουλειάς και σε απόπειρες αυτοκτονίας.

Κάποιες από αυτές τις απόπειρες είχαν ‘επιτυχή’ έκβαση αλλά ο Martin ζει για να πει την ιστορία του δίπλα σε 5 άνδρες που δεν είχε συναντήσει ποτέ ξανά στη ζωή του.

Επέζησε, γιατί την ύστατη στιγμή, στάθηκε μπροστά στην τρομαγμένη γυναίκα του και της είπε: «Θέλω βοήθεια».

Συνεχίζεται…