Όταν εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το σύστημα των VARs, η Liverpool τα πήγαινε μάλλον καλά, στις αντικειμενικές αποφάσεις των offside, αφού παίζοντας ψηλά, δεν ‘έπιανε’ μόνο τους αντιπάλους της αλλά και τους βοηθούς των διαιτητών, κάτι το οποίο μάλλον οδήγησε στη δημιουργία του ιδιαίτερα επικίνδυνου κλισέ ‘LiVARpool’ και ίσως για αυτό δεν παίρνουν υπέρ τους, υποκειμενικές αποφάσεις οι Κόκκινοι.
To ‘LiVARpool’ έγινε αφήγημα και χρειάζεται να διαθέτει κανείς ισχυρή προσωπικότητα για να ‘πάει’ ενάντια στα αφηγήματα.
Και αυτό μας επιτρέπει να θυμηθούμε πάλι τον Attwell, ο οποίος είπε πως «ο Doku έπαιξε την μπάλα σε μια λογική θέση» την ώρα που φύτευε 6 τάπες στο στήθος του MacAllister και συνέχισε την κάθοδο του ποδιού του σέρνοντας το στον μηρό του Αργεντίνου.
«Είναι μια μεγάλη στιγμή, σε ένα σπουδαίο αγώνα και απαιτείται η ψύχραιμη, από απόσταση τουλάχιστον 250 χιλιομέτρων ανάλυση, για να πει κάποιος με σιγουριά πως αυτό είναι penalty» θα έλεγε ο Attwell, ο οποίος κερδίζει εκατοντάδες χιλιάδες λίρες για να κάνει τη δουλειά του και ο οποίος θα σκέφτηκε «Αν το δώσω αυτό θα έχουμε θέμα LiVARpool πάλι;».
Δεν μπορεί να την κάνει όμως τη δουλειά του. Δεν του επιτρέπεται καν, αφού η Liverpool δεν αντιμετωπίζεται από τους διαιτητές με τον ίδιο τρόπο όπως οι υπόλοιπες ομάδες και ειδικά στο Anfield. Και ειδικά σε μια περίοδο που καθορίζεται η έκβαση του πρωταθλήματος.
Από τον Αύγουστο του 2019 έως τον Φεβρουάριο του 2024 στην Liverpool έχουν δοθεί υπέρ της μέσω VAR, πέντε(5) penalties, συγκριτικά με τα 12 της City και τα 10 των Manchester United και Chelsea.
Άρα κατά μέσο όρο, από τότε που εφαρμόστηκε το σύστημα VAR , η City περιμένει για κάθε σαιζόν να της δοθούν, μέσω VAR, 2.58 penalties, η Nottingham Forest 2.42, η Brentford 2.26, οι Manchester United και Brighton 2.15 και η….Liverpool 1.08.
Για κάθε penalty που δόθηκε επίσης μέσω VAR, τη συγκεκριμένη περίοδο, η Liverpool είχε 1.181 επαφές με τη μπάλα στην αντίπαλη περιοχή, συγκρίσιμες με τις 440 της Manchester United, τις 530 της City ή τις 479 της Chelsea.
Ιστορικά θα πρέπει να θυμηθούμε και το χέρι του Rodri που δεν δόθηκε, ‘κλέβοντας’ έτσι τον τίτλο της σαιζόν 2012/22 από τη Liverpool για έναν βαθμό. Διαιτητής ήταν ο Paul Tierney και VAR ο Chris Kavanagh. Και οι δύο από την περιοχή του Manchester. Και οι δύο βρισκόμενοι υπό τρομερή πίεση από το ΄περιβάλλον’ τους και φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να το δώσουν.
Η Liverpool έχασε τον τίτλο της Premier League και η Everton ‘κέρδισε’ μια απολογία.
Στον αγώνα εναντίον των Spurs, η αποβολή του Curtis Jones, ο οποίος όχι μόνο έχασε τα υπόλοιπα 60 λεπτά του αγώνα αλλά του επιβλήθηκε και η τιμωρία των τριών (3) αγωνιστικών, βάρυνε περισσότερο στην απώλεια των τριών βαθμών σε σχέση με το ακυρωθέν τέρμα του Luis Diaz. Ο Jones είχε κερδίσει ξεκάθαρα την μπάλα στη μονομαχία του με τον Bissuma αλλά αποβλήθηκε γιατί καθώς το πόδι του ρόλαρε στην κορυφή της μπάλας, βρήκε τον παίκτη της Tottenham. Εκείνο το συμβάν λοιπόν θεωρήθηκε επικίνδυνο παίξιμο (όχι του Doku).
Αργότερα όπως θυμάστε αποβλήθηκε και ο Diogo Jota για δύο φάουλ που δεν έγιναν ποτέ.
Το μεγαλύτερο όμως έγκλημα του Darren England εκείνη τη μέρα ως VAR, ήταν πως δεν έδειξε ποτέ τη φάση που ο Jones κερδίζει δίκαια την μπάλα. Ούτε ο Attwell φυσικά επέλεξε κάποια συγκεκριμένη φωτογραφία καλή ή κακή και δεν φώναξε καν τον Oliver να το ελέγξει και ο ίδιος στο μόνιτορ.
Γιατί; Γιατί, έπρεπε να δοθεί κόκκινη κάρτα.
Συνεχίζεται…