Ο Paul Tomkins και η ομάδα του έχουν αναλύσει ένα δείγμα 790 penalties από όλες τις ομάδες της Premier League και παρόλο που κάποιες ‘ανωμαλίες’ στην ανάλυση τους είναι περίεργες αλλά τυχαίες, δεν φαίνεται αυτού του είδους η ‘διαφορετικότητα’ να είναι τυχαία για την Liverpool του Jurgen Klopp.
Για την ανάλυση τους χρησιμοποίησε σε ένα μεγάλο ποσοστό, τη βάση δεδομένων του Transfermarkt -που δεν έχει όμως τα στατιστικά του VAR, τη βάση δεδομένων του ESPN στην οποία δίνεται ερμηνεία για κάθε απόφαση των VARs και τέλος στις μεγάλες προσωπικές του βάσεις δεδομένων.
Έχοντας λοιπόν αυτό το υλικό στα χέρια του, αποφάσισε να μην εξετάσει τις περιπτώσεις των κόκκινων καρτών ή των δεύτερων κίτρινων, αν και διαπίστωσε ότι σε μια περίοδο 8 χρόνων και κατά τη διάρκεια 310 αγώνων, ποτέ κανείς αντίπαλος της Liverpool δεν αποβλήθηκε με 2η κίτρινη κάρτα αν και υπήρξαν 10-20 περιπτώσεις που θα έπρεπε να συμβεί κάτι τέτοιο.
Σχεδίασε λοιπόν ένα γράφημα με τα penalties που δόθηκαν ανά λεπτό για κάθε αγώνα της Premier League από το 2016 έως το 2024. Υποχρεώθηκε για λόγους ευκολίας να ορίσει τα 46’, 47’ 48’ των καθυστερήσεων ως 45ο λεπτό και το ίδιο συνέβη για τα 91’ 93’ 96’ που τα όρισε ως 90ο λεπτό αν και για τα τελευταία έκανε μια ξεχωριστή ανάλυση.
Από το γράφημα του διαπιστώνει κανείς πως δίνονται λιγότερα penalties στα πρώιμα στάδια των αγώνων- κανένα έως το 2ο λεπτό, ίσως γιατί ο αγώνας δεν έχει αποκτήσει ‘ρυθμό’ ακόμα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακριβώς για αυτόν τον λόγο οι αμυντικοί και οι τερματοφύλακες δεν κάνουν λάθη.
Γνωρίζουμε ότι οι διαιτητές ‘πνίγουν’ αποφάσεις, όταν τους φαίνεται πιο ασφαλές ή συμβατικό να μην δώσουν κάτι και υποθέτουμε ότι αρκετές φορές περνάει από το μυαλό τους η σκέψη «είναι πολύ νωρίς για να δώσω κάτι στον αγώνα» ή «αν συμβεί κάτι έξω από την μικρή περιοχή είναι ξεκάθαρο φάουλ». Αλλά αν συμβεί κάτι εντός αυτής είναι…συζητήσιμο.
Δεχόμαστε ότι υπάρχει το ανθρώπινο λάθος φυσικά αλλά ακολουθούν αυτές οι αποφάσεις κάποιο πρότυπο; Και πως βοηθά το VAR; Ή μήπως τα κάνει χειρότερα;
Διαπιστώνει κανείς από τα γραφήματα του Tomkins (δεν θα κουράσω με στατιστικές μεθόδους που χρησιμοποίησε) πως οι αντικειμενικές αποφάσεις των VARs στα πρώτα 20 λεπτά των αγώνων είναι αναμενόμενες, αλλά από κει και μετά ακολουθούν συνήθως τη ‘λογική’ των διαιτητών στον αγωνιστικό χώρο.
Και ενώ χρειάζεται σίγουρα χρόνος για να ‘πάρει φωτιά΄ κάποιος αγώνας, είναι σίγουρο ότι από το 80ο λεπτό και μετά έχει φτάσει σε ‘σημείο βρασμού’. Φαίνεται όμως πως οι υποκειμενικές αποφάσεις των VARs μειώνονται σε πλήθος από το λεπτό αυτό και μετά, δείχνοντας ότι το θεωρούν μάλλον επικίνδυνο να δώσουν κάποιο penalty στα τελευταία λεπτά του αγώνα. Κάτι που επηρεάζει σίγουρα την ομάδα των Κόκκινων, αφού για όσους έχουν δει τους αγώνες της, διαπιστώνουν πως γίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη εκείνη την περίοδο αλλά και σε αυτή των καθυστερήσεων.
Σε γενικές γραμμές οι διαιτητές ‘φοβούνται’ να δώσουν penalties στις αρχές και στο τέλος των αγώνων και οι VARs δείχνουν να υποστηρίζουν αυτήν την ανασφάλεια των συναδέλφων τους.
Θα περίμενε κανείς στην περίπτωση της Liverpool να διαπιστώσει μια ‘χαμηλή’ ποσότητα, αλλά παρόλα αυτά παρατηρεί πως ΔΕΝ υπάρχει καν μετρήσιμη ποσότητα, αφού μόνο ο Michael Oliver της έχει δώσει υπέρ της ένα penalty στα πρώτα 13 λεπτά, στα τελευταία Οκτώ(8) χρόνια!
Και αν αναλύσετε τον συγχρονισμό και τις παρεμβάσεις των VARs ,φαίνεται να γίνονται χειρότερα τα πράγματα για την Liverpool, αφού στην διάρκεια των αγώνων της επεμβαίνουν λιγότερο από κάθε άλλη ομάδα, ενώ στο 1ο ημίχρονο, απλά αγνοείται η ύπαρξη τους.
Συνεχίζεται…