Η αλήθεια είναι πως η εποχή του καλοκαιριού είναι η χαρά του ποδοσφαιρόφιλου. Μεταγραφές, σενάρια, αλλαγές, ενθουσιασμός για τη νέα χρονιά. Για τους φίλους της Liverpool, βέβαια, τα περισσότερα καλοκαίρια τα τελευταία χρόνια ήταν λίγο διαφορετικά. Διορθώνω. Ήταν κατά κανόνα βαρετά. Έφταιγε η σφιχτή οικονομικά μεταγραφική πολιτική της ομάδας; Έφταιγε η διατήρηση επί πολλά έτη ενός βασικού κορμού και οι επιμέρους μόνον προσθαφαιρέσεις; Σε κάθε περίπτωση το αποτέλεσμα ήταν ένα και δεν προσέφερε «συγκινήσεις». Ενδεικτικά υπενθυμίζω ότι χάσαμε το 2019 αγωνιωδώς το πρωτάθλημα την τελευταία αγωνιστική και τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες αποκτήσαμε τον Adrian ως ελεύθερο, τον περιπλανώμενο από δανεισμό σε δανεισμό αμούστακο τότε (μάλλον ακόμη και σήμερα) Sepp Van De Berg και τον άγουρο τότε Harvey Elliot.

Ακόμη και το περυσινό καλοκαίρι που σηματοδότησε το χωρισμό με τον Sadio Mane μετά από χρόνια πέρασε ολίγον τι στα ψιλά γράμματα για δύο κυρίως λόγους: ο πρώτος ήταν ότι η κατάσταση ως προς την τάση φυγής του Σενεγαλάζου είχε πιθανώς προδιαγραφεί μερικούς μήνες πριν και η Liverpool ευτύχησε να αποκτήσει τον αντικαταστάτη του (σ.σ. λέγε με Luis Diaz) πριν τελειώσει η σεζόν. Ο δεύτερος ήταν πως η ομάδα έφθασε περίπου 105 αγωνιστικά λεπτά από το quadruple, γεγονός που καμουφλάρισε, δυστυχώς, την ανάγκη για ένα πιο δυναμικό καλοκαίρι.

Φθάσαμε, έτσι, στο φετινό καλοκαίρι το οποίο δεν έχει προηγούμενο στην εποχή Klopp. Για πολλούς λόγους. Θέλετε ότι προέκυψαν από το πουθενά αποχωρήσεις σημαντικών παιχτών; Θέλετε ότι είχε εξαγγελθεί ότι θα γίνει rebuild και φρεσκάρισμα; Θέλετε ότι η ομάδα αναγκάστηκε να αλλάξει αθλητικό διευθυντή σε ένα καλοκαίρι που σκόπευε να κάνει rebuild; Όλα όσα θέλετε σωστά είναι. Το προκείμενο παρόλα αυτά είναι ότι έχουν γεννηθεί πάρα πολλά ερωτήματα. Πάμε να συγκεντρώσουμε τα βασικά αξιολογώντας τα ψύχραιμα.

1ο Ερώτημα: Μάθαμε από τα λάθη της περυσινής σεζόν;

 Κάναμε καλύτερη προετοιμασία; Εάν αναλογιστούμε τι έφταιξε πέρυσι, δεν μπορούμε να μην ξεκινήσουμε από την προετοιμασία. Μία ομάδα που σέρνεται τους πρώτους πέντε μήνες της χρονιάς, κάτι έχει κάνει πολύ λάθος στην προετοιμασία. Φέτος επελέγη να γίνουν ταξίδια στην άπω ανατολή μόνο μετά από το ταξίδι στη Γερμανία όπου έγινε το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Πέρυσι συζητούνταν από πολλούς εκτός αλλά και πέριξ της ομάδας για το πόσο κακό έκανε ο εσφαλμένος προγραμματισμός των ταξιδιών στην προετοιμασία. Ίδωμεν λοιπόν.

 Όταν το χιλιοδοκιμασμένο 4-3-3 δεν λειτουργεί, μπορούμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να δοκιμάσουμε κάτι άλλο; Η περυσινή σεζόν στο τελευταίο της κομμάτι έδειξε ότι μπορούμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να δοκιμάσουμε και κάτι άλλο. Δεν λοιδορεί κανένας ότι η ομάδα κατάφερε με το 4-3-3 της και τον τρόπο που το λειτουργούσε να κερδίσει τα πάντα και να γίνει κορυφαία. Τα πάντα, όμως, κάνουν ένα κύκλο. Και οι ιδέες στο ποδόσφαιρο παύουν να είναι αποτελεσματικές όταν ο αντίπαλος έχει πλέον τρόπο να τις εξουδετερώσει ή όταν εσύ δεν μπορείς πλέον να τις υπηρετείς το ίδιο πιστά και καλά. Απ’ ότι φαίνεται και από τα φιλικά προετοιμασίας μέχρι στιγμής το 3-2-2-3, όταν έχουμε τη μπάλα, που δοκιμάστηκε στο κλείσιμο της περυσινής σεζόν θα αποτελέσει τη βάση για τη φετινή σεζόν. Μπορεί σε αρκετές στιγμές μέσα στο παιχνίδι να μην απέχει πολύ από το κλασικό μας 4-3-3 αλλά σίγουρα εισφέρει νέες ιδέες στην ομάδα και αυξάνει τις πιθανότητες να γίνει εκείνη πιο απρόβλεπτη. Εξάλλου όπως είπε και ο Klopp πέρυσι «το counter pressing θα παραμείνει το εισιτήριο για την είσοδο στην ενδεκάδα» ενώ η συμπεριφορά της ομάδας χωρίς τη μπάλα θα συνεχίσει να βασίζεται στη συνοχή, το συντονισμένο τρέξιμο, την αλληλοκάλυψη, τις κοντινές αποστάσεις.

 Μήπως δεν πρέπει να παίζει ο Nunez στα αριστερά αλλά στην κορυφή της επίθεσης; Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν για τον Ουρουγουανό πέρυσι. Ατύχησε ο ίδιος να προσπαθεί να εγκληματιστεί σε μία χρονιά που όλα πήγαν λάθος. Αντιλαμβάνομαι τη σκέψη του Klopp να ξεκινάει ο Darwin στα αριστερά. Με τον τρόπο που λειτουργεί στη Liverpool όποιος καλύπτει τη θέση του «9» τα τελευταία χρόνια, δημιουργεί κενό χώρο στην πλάτη της άμυνας για να τρέξουν οι δύο πλάγιοι και η αλήθεια είναι πως ο Ουρουγουανός είναι πάρα πολύ γρήγορος. Αμφιβάλλω, όμως, εάν μπορούμε με αυτόν τον τρόπο να πάρουμε το 100% από εκείνον. Ναι, στη Benfica έπαιζε λίγο πιο έξω από την κορυφή συνήθως στους δύο πίσω από το striker αλλά αφενός και αυτό το σχέδιο απέχει από αριστερός winger σε 4-3-3 και αφετέρου η Premier League δεν είναι Liga Sagres. Ο Nunez είναι εκρηκτικός, άπιαστος στο χώρο αλλά δεν τον κυνηγάνε στο χώρο 90 λεπτά. Δεν είναι το δυνατό του σημείο το ένας εναντίον ενός, δεν είναι τόσο άνετος να ξεκινήσει μία φάση έχοντας τη μπάλα στο πλάι και να μπορέσει να μετατοπιστεί στη ροή του παιχνιδιού μέσα στην περιοχή. Πρέπει να παίζει μέσα στην περιοχή. Αυτό ήθελε και η Liverpool όταν τον απέκτησε. Έναν σύγχρονο striker για να δώσει άλλη διάσταση στο παιχνίδι της. Πέρυσι προσπαθήσαμε να δώσουμε εμείς άλλη διάσταση στο Nunez. Λάθος. Μοιάζει έως τώρα στην προετοιμασία να έχει αποβάλλει τη νευρική γλώσσα σώματος, δειλά δειλά λέει επιτέλους και 5 κουβέντες στα αγγλικά, άρα προσδοκούμε μία καλύτερη συννενόηση, οπότε δεν θα απέκλεια να κάνει μία σεζόν πολύ καλύτερη από πέρυσι.

 Τελευταίο αλλά κρίσιμο υποερώτημα: με το τμήμα αποκατάστασης και το ιατρικό επιτελείο τι θα γίνει; Πέρυσι αυτό που συνέβη ξεπέρασε τα όρια του ανεξήγητου. Μιλάμε για ομάδα η οποία μέχρι τον Ιανουάριο δεν απασχολούσε καν γιατρό! Ναι, δέχομαι ότι έχουμε παίκτες γυάλινους. Δέχομαι, ομοίως, ότι την περασμένη σεζόν πληρώσαμε και την κατάθεση ψυχής που έκαναν όλοι οι παίκτες στην προσπάθεια για το quadruple. Σε όλα σύμφωνοι. Πως γίνεται, όμως, σε όλα ανεξαιρέτως τα στάδια της χρονιάς να έχουμε τόσους τραυματίες; Σημειωτέον πως οι περισσότεροι τραυματισμοί δεν ήταν αποτέλεσμα ατυχίας (πχ. ο τραυματισμός του Diaz που ήταν από σύγκρουση με αντίπαλο ή ο σπάνιος τραυματισμός του Jota στο γαστροκνήμιο) αλλά μυϊκοί τραυματισμοί. Επίσης, βιώσαμε τα αποτελέσματα λανθασμένων επιλογών όπως το ότι ο Diaz γύρισε για προετοιμασία εν μέσω Mundial και άμεσα υπέστη υποτροπή, ώστε να λείψει ακόμη 3 μήνες. Είμαστε φέτος έτοιμοι να διαχειριστούμε καλύτερα όλες αυτές τις καταστάσεις; Ανιχνεύσαμε τα όποια λάθη μας; Αθλητίατροι δεν είμαστε, ούτε φυσιοθεραπευτές. Αναμένουμε στην πράξη να δούμε.

2ο Ερώτημα: Τι σημαίνει το «θα κάνουμε rebuild στο κέντρο»;

Μία από τις λέξεις που ακούστηκαν κατά κόρον πέρυσι ήταν η λέξη rebuild. Η αλήθεια είναι πως πέρυσι εξετέθησαν τα λάθη της ομάδας στο μεταγραφικό της σχεδιασμό τα τελευταία δύο καλοκαίρια. Τα λάθη αυτά είχαν να κάνουν με τη μη ΣΤΑΔΙΑΚΗ ανανέωση και δημιουργία του μέλλοντος της μεσαίας γραμμής. Η Liverpool απέκτησε το καλοκαίρι του 2020 τον Thiago για να προσθέσει κάτι διαφορετικό στη μεσαία της γραμμή. Και καλά έκανε εάν με ρωτάτε. Το καλοκαίρι, όμως, του 2021 έχασε τον Wijnaldum, τον βασικό πνεύμονα όλης της ομάδας χωρίς να τον αντικαταστήσει και το ίδιο έκανε και το καλοκαίρι του 2022. Αποτέλεσμα: τη σεζόν 2022-2023 οι παίκτες μας στο κέντρο είτε έχουν σκάσει (Fabinho/Henderson) είτε ευρίσκονται (και) σε προχωρημένη ηλικία (Fabinho/Hendo/Thiago/Milner) είτε είναι ωσί παρόντες (Keita/Thiago) ή έχουν χάσει το δρόμο τους (Chamberlain) ή είναι νέοι για να πέσει όλο το βάρος πάνω τους (Elliot, Jones, Bajcetic). Ε, ναι η ομάδα έσκασε στο κέντρο και μας πήρε όλους και μας σήκωσε.

Τι αντιλαμβάνομαι εγώ ως rebuild εν προκειμένω; Αφήνεις σε πρώτο χρόνο να φύγουν όσους δεν προσφέρουν (Keita, Chamberlain) και τον Milner, συνεχίζεις να εξελίσσεις νέα παιδιά (Elliot, Jones, Bajcetic) που αναμφισβήτητα μπορούν να προσφέρουν και σιγά σιγά σε δύο καλοκαίρια προσθέτεις παίκτες, ώστε όσοι φθάσουν πρώτοι να ενσωματωθούν άμεσα πλάι στους παλιούς και όσοι φθάσουν το επόμενο καλοκαίρι να παραλάβουν τη σκυτάλη.

Δυστυχώς, όμως, τα χρήματα των Σαουδαράβων και η αυστηρή επενδυτική λογική της FSG ανέτρεψαν την ισορροπία του όλου εγχειρήματος. Είναι λάθος να πούμε ναι στην παραχώρηση παικτών που δεν είναι απόλυτα αφοσιωμένοι; Ασφαλώς και όχι. Είναι λάθος να εισπράξουμε σχεδόν όσα χρήματα δώσαμε για το Fabinho πέντε χρόνια πίσω και ενώ μπαίνει στα 30; Επίσης όχι. Η αρνητική, όμως, απάντηση στα ερωτήματα αυτά δίνεται επί της αρχής. Δεν είναι όλα άσπρο ή μαύρο. Όταν έχουν φύγει ήδη 3 παίκτες, άσχετα από την προσφορά του καθενός, και άλλοι δύο ξεκίνησαν την προετοιμασία τραυματίες (Thiago/Bajcetic) και άλλοι δύο είχαν Euro U21 (Elliot/Jones) και έχεις φέρει μόλις δύο νέους παίκτες, είναι τεράστιο ρίσκο (δεν χρησιμοποιώ τη λέξη λάθος διότι αυτό κρίνεται εκ του αποτελέσματος) να μείνεις πιστός στην πολιτική του να αφήσουμε να φύγουν όσοι δεν είναι απόλυτα προσηλωμένοι. Τουλάχιστον μέχρι ήδη να φέρεις αντικαταστάτες και να πεις «ΟΚ, τουλάχιστον βγαίνουν τα νούμερα». Και παίχτες βέβαια να φέρεις, το ρίσκο δεν μειώνεται κατά πολύ δεδομένου του ότι όλοι χρειάζονται προσαρμογή.

Αυτή τη στιγμή με τους όρους που αναδιαμορφώνεται η μεσαία γραμμή δεν μιλάμε για rebuild αλλά για ξήλωμα που θυμίζει ομάδες που μόλις υποβιβάστηκαν. Και το ξήλωμα ενέχει τεράστιο ρίσκο για την ομοιογένεια της ομάδας. Το πιο σπουδαίο πράγμα στο σύγχρονο ομαδικό αθλητισμό είναι κατά τον γράφοντα η χημεία, η ομοιογένεια. Οι πιο σπουδαίοι σε σημασία παίκτες στο ποδόσφαιρο που θέλει ο Klopp να παίζει η Liverpool είναι οι παίκτες στη μεσαία γραμμή. Τοποθέτησα αυτές τις δύο προτάσεις δίπλα δίπλα για να αναδείξω το ύψος του ρίσκου. Θα μπορούσε η Liverpool να στηλώσει τα πόδια στο πάτωμα και να πει σε έναν εκ των Henderson ή Fabinho: «φεύγει ο άλλος, μείνε εσύ»; Ίσως. Εξάλλου ας μη γελιόμαστε δεν χτύπησε την πόρτα τους η Real, ομάδες της Σαουδικής Αραβίας εμφανίστηκαν ενώ έκαστος εκ των δύο είχε ακόμη συμβόλαιο. Θα άλλαζε κάτι η παραμονή τουλάχιστον του ενός; Κατ’ εμέ ναι. Θα άμβλυνε το πόσο ριψοκίνδυνα άνοιξε η βεντάλια της αναμόρφωσης.

Ο Klopp δήλωσε μόλις πριν λίγες ώρες ότι όλοι ζητάμε αλλαγές αλλά όταν αυτές έρχονται ανησυχούμε. Μάλλον πήγε στο άλλο άκρο της συζήτησης ο Jurgen. Εννοείται πως χρειαζόμαστε αλλαγές αλλά σε όλα υπάρχει ένα μέτρο. Τα λάθη του περυσινού και του προπέρσινου καλοκαιριού δεν διορθώνονται με μία φετινή υπερβολή στα όρια του λάθους. Ελπίζω εν προκειμένω να μη χάσαμε το μέτρο, διότι εάν το χάσαμε, θα στοιχίσει. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η σωστή ανανέωση και το χτίσιμο από την αρχή επιτυγχάνεται σταδιακά και δεν εκβιάζεται. Το παράδειγμα της Manchester City είναι χαρακτηριστικό μίας ομάδας που προλαμβάνει καταστάσεις και παράλληλα ανανεώνεται βήμα βήμα.

3ο Ερώτημα: Γιατί τον McAllister και τον Szoboszlai; Πόσους θα πάρουμε ακόμη;

Σε μία μεταγραφική περίοδο που ήταν σαφές πως θα αποχωρήσει ο Declan Rice από τη West Ham, που η Chelsea παλεύει να αποκτήσει τον Caicedo από την Brighton κ.ο.κ. σε πολλά αυτιά οι προσθήκες των McAllister και Szoboszlai ακούστηκαν περίεργες ή αχρείαστες. Προσωπική γνώμη: πρόκειται για δύο παίκτες που η ομάδα χρειαζόταν. Ασφαλώς δεν λύνονται όλα της τα προβλήματα με αυτούς τους δύο, αλλά μπορούν να προσφέρουν σημαντικά. Ο κοινός τους παρονομαστής είναι ένας: και οι δύο μπορούν να δημιουργήσουν παιχνίδι ενώ επίσης σουτάρουν από μακριά(αλήθεια πόσο μας έχει λείψει αυτό;;).

Ο Αργεντινός είναι ένας παίκτης που κρατάει τη μπάλα με ασφάλεια, αντέχει στην πίεση, τη μοιράζει με ασφάλεια, παίζει πολύ μεγάλο ποσοστό των αγώνων κάθε χρ΄πνο και μπορεί να βγάλει κάθετη πάσα που στη Liverpool λείπει επί πολλά έτη. Είναι σαν παίκτης ό,τι πιο κοντινό υπήρξε σαν τον Wijnaldum στη μετά=Wijnaldum εποχή, ενώ επίσης γνωρίζει πολύ καλά το ρυθμό της Premier League.

Ο Ούγγρος είναι ένας παίκτης με πολύ καλό physique (ήταν πέρυσι ο πρώτος παίκτης της Leipzig σε έντονα τρεξίματα όλη τη χρονιά και ο έβδομος παίκτης σε σπριντ σε όλη τη Bundesliga), ο οποίος μπορεί να προσφέρει ιδιαίτερη φαντασία σε δημιουργία (ήταν ο παίκτης με τις περισσότερες δημιουργηθείσες ευκαιρίες ανά παιχνίδι, 2.6, σε ολόκληρη την Bundesliga πέρυσι) και αγωνιζόταν ήδη σε μία ομάδα που γνωρίζει από πίεση χωρίς τη μπάλα. Ναι, η ομάδα μας χρειάζεται επιπλέον παίκτες που να προσφέρουν αδιάκοπο τρέξιμο και καταστροφή των επιθέσεων του αντιπάλου αλλά ας αναλογιστούμε: πόσο χρήσιμοι θα μας ήταν οι δύο καινούριοι σε ένα κάρο παιχνίδια πέρυσι όπου ο αντίπαλος ταμπουρώθηκε ή το παιχνίδι ήταν στην απόλυτη ισορροπία και απάντηση δεν είχαμε; Τι να πρωτοθυμηθώ; Την ήττα από τη Forest; Την ισοπαλία με την Aston Villa; Την ήττα στο Old Trafford; Τα δύο παιχνίδια με την Chelsea; Σίγουρα δεν εμπνέει «σιγουριά» σε πολλούς η ενίσχυση με παίκτες από τη Leipzig ή τη Brighton, αλλά την ίδια σιγουριά θυμάμαι πως δεν ενέπνεε η επένδυση 75 εκατομμυρίων λιρών σε κεντρικό αμυντικό της Southampton ή η απόκτηση του Wijnaldum από μία παραπαίουσα τότε Newcastle.

Όσον αφορά το πόσους παίκτες πρέπει ακόμη να προσθέσουμε θεωρώ πως η απάντηση είναι δύο. Όταν προγραμμάτιζες δύο ή τρεις προσθήκες πριν σκάσουν τα νέα για Henderson και Fabinho, δεν μπορείς τώρα να προγραμματίζεις μία ακόμη προσθήκη. Εάν, όμως, το κάνεις, πολύ απλά διαβάζεις την κατάσταση λάθος. Ο Lavia λογικά θα είναι ο τρίτος που θα ενισχύσει το κέντρο στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα αλλά δεν μπορείς να αξιώνεις από το νεαρό Βέλγο να γίνει Fabinho στα πολύ καλά του εν μία νυχτί. Η ομάδα θα χρειαστεί και άλλον παίκτη στο κέντρο, έναν παίχτη που ιδανικά θα μπορεί να καλύψει τόσο τη θέση του αμυντικού μέσου όσο και του οχταριού. Και δυστυχώς έχει ήδη αργήσει πολύ. Σε δύο εβδομάδες έχουμε πρεμιέρα στο Stamford Bridge και η ομάδα δεν έχει αμυντικό χαφ παγιώνοντας τη λειτουργία σε ένα καινούριο σύστημα και δοκιμάζοντας αναγκαστικά αλχημείες, Τι συζητάμε;

4ο Ερώτημα: Πόσο θα μας στοιχίσει η απουσία σημαντικών φυσιογνωμιών στα αποδυτήρια;

Το ξήλωμα της μεσαίας γραμμής το φετινό καλοκαίρι μας οδηγεί έμπροσθεν της εξής παράδοξης συνθήκης: μέσα στο ίδιο καλοκαίρι αποχωρούν ο επί σειρά ετών αρχηγός αλλά και επί σειρά ετών υπαρχηγός της ομάδας. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα μεγάλο πλήγμα όχι μόνο λόγω του ότι αποχωρούν οι δύο πρώτοι leaders της ομάδας αλλά ακριβώς επειδή αποχωρούν την ίδια στιγμή δύο τόσο επιδραστικές προσωπικότητες όπως ο Hendo και ο Millie. Ο Klopp δήλωσε πως δεν χρειάζεται να προσπαθήσει κάποιος να τους υποκαταστήσει αλλά ας μη γελιόμαστε. Όποιος και να προσπαθούσε να το κάνει, θα αποτύγχανε. Ασφαλώς και πλέον θα βγουν περισσότερο μπροστά άλλες παλιοσειρές. Ας ελπίσουμε να καλύψουν επάξια το κενό. Αναμένουμε με ενδιαφέρον τον ορισμό νέου αρχηγού και υπαρχηγού αν και ως προς τον πρώτο το αποτέλεσμα μάλλον είναι προδιαγεγραμμένο και θα επιλεγεί ο Virgil Van Dijk. Καθαρά προσωπική προτίμηση: θα ήθελα πολύ να δω τον Salah αρχηγό. Η όλη του συνεισφορά, η αφοσίωσή του, το γεγονός πως αποτελεί πλέον εκ των παλαιότερων σε χρόνο παρουσίας καθώς και το role model που αποτελεί για όλους τους υπόλοιπους νομίζω θα δικαιολογούσαν την εν λόγω επιλογή.

5ο Ερώτημα: Πόσο μας βοηθάει το πρόγραμμα στην αρχή της σεζόν;

Δεν υπάρχει κανένα εύκολο παιχνίδι στην Premier League αλλά δεν είναι και όλα το ίδιο δύσκολα. Για μία ομάδα, όμως, που βρέθηκε λόγω των όλων όσων ήδη εκτέθηκαν στο μεταβατικό στάδιο που βρίσκεται η Liverpool αυτή τη στιγμή το να αντιμετωπίζει στα πρώτα οχτώ παιχνίδια εκτός έδρας κατά σειρά τις Chelsea, Newcastle, Tottenham και Brighton δεν βοηθάει και πολύ. Στα πρώτα παιχνίδια της σεζόν δεν κερδίζεται ούτε ο τίτλος ούτε κάποια θέση στην τετράδα, σίγουρα, όμως, τίθεται ο τόνος και μπορεί να δημιουργηθεί ένα μομέντουμ. Ας ελπίσουμε πως θα περιοριστεί κατά το δυνατόν η επιρροή των πολλών αλλαγών στη μεσαία γραμμή. Σε ένα σύντομο πάντως σχόλιο για την πρεμιέρα, είναι καλύτερα να αντιμετωπίσουμε την Chelsea νωρίς παρά αργότερα. Και εκείνη βρίσκεται σε ένα ακόμη πιο μεταβατικό στάδιο σε σχέση με εμάς, οπότε ως προς αυτό το κομμάτι δεν υστερούμε σίγουρα.

Κλείνοντας θα εκφέρω την άποψη ότι η ομάδα μας θα είναι από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά της χρονιάς ως προς τις συνήθεις συζητήσεις και προβλέψεις πριν αυτή ξεκινήσει. Δεν είμαι από εκείνους που μετά τα περυσινά δεν προσβλέπω σε κάτι ιδιαίτερο. Είναι παρόλα αυτά δύσκολο να υπολογίσεις πόσο θα κοστίσει στην ομάδα η όλη αλλαγή στο κέντρο και η ενδεχόμενη μη προσθήκη στο ρόστερ εντός αμυντικού. Δεν θα απέκλεια η ομάδα να ξεπεράσει τις προσδοκίες, ειδικά εάν δεν χάσει ιδιαίτερο έδαφος βαθμολογικά στο πρώτο τέταρτο του πρωταθλήματος. Ως προς την γενική πρόβλεψη μάλλον φρονιμότερος είναι ο χαρακτηρισμός της χρονιάς ως μεταβατικής. Μπορεί να διαψευστούμε επί τα βελτίω, επί τα χείρω δεν νομίζω διότι δεν μπορούμε να κάνουμε χειρότερη χρονιά από πέρυσι. Ενώ, λοιπόν, τα προηγούμενα καλοκαίρια προετοιμαζόμασταν για να δούμε εάν μπορούμε να φθάσουμε ως το τέρμα την κόντρα με τη City, φέτος ίσως πρέπει να συμβιβαστούμε με το να βρούμε ξανά μία στέρεη ταυτότητα επιστρέφοντας παράλληλα στο Champions League. Αυτή η εναλλαγή στην προσδοκία πιθανώς επισφραγίζει άψογα το λιγότερο Liverpool καλοκαίρι της Liverpool τα τελευταία χρόνια!