To Anfield χθες το βράδυ έζησε μία βραδιά που είχε να ζήσει χρόνια. Όχι γιατί η ατμόσφαιρα με τη Dortmund είχε κάτι να ζηλέψει αλλά γιατί πάντα η Liverpool είχε συνδεθεί με «famous european nights (και κυρίως παιχνίδια Champions League) at Anfield!». Και μία τέτοια ήταν χθες. Μετά από εννέα χρόνια, η Liverpool έπαιξε προημιτελικό UEFA Champions League στο σπίτι της και έπρεπε να προσέξει να μην την πατήσει όπως τότε με την Chelsea στο πρώτο εντός έδρας ματς, που συμπτωματικά και τότε ήταν Μεγάλη Τετάρτη.

Η Liverpool δεν την πάτησε αλλά ευτυχώς για όλους τους φίλους της, πάτησε κάτω την ομάδα που σε λίγες ώρες με νίκη απέναντι στη United θα εξσφαλίσει και μαθηματικά τον τίτλο της Premier League. Την ομάδα που στα χαρτιά ήταν το φαβορί και αυτό δεν αλλάζει. Φαβορί στο ποδόσφαιρο είναι ακριβώς οι ομάδες που μπορούν να βγάζουν τον Kevin De Bruyne και να βάζουν τον David Silva ή να βγάζουν τον Gabriel Jesus και βάζουν τον Kun Aguero (άσχετα αν έλειπε χθες). Πλην των άλλων, η Liverpool πήγε στο παιχνίδι χωρίς τον καλύτερό της μέσο στη φετινή σεζόν (αναφέρομαι ασφαλώς στον Emre Can), χωρίς ούτε καν στον πάγκο -παρά το προβλήματά του φέτος- τον πιο δημιουργικό της μέσο (μιλώ για τον Adam Lallana) και πέρα των ελλείψεων στην άμυνα που έφεραν στον πάγκο τον Conor Masterson έχασε ΚΑΙ τον Mo Salah πριν συμπληρωθεί μία ώρα αγώνα.

Αυτές φίλες και φίλοι ήταν οι συνθήκες που διαμόρφωσαν το πλαίσιο του αγώνα. Ο Guardiola πριν το παιχνίδι είχε τονίσει πως δεν θα αλλάξει το στυλ της ομάδας του ούτε θα δώσει άλλες οδηγίες στους παίκτες διότι δεν φοβάται και ούτε ήθελε να δημιουργηθεί στους παίκτες του η εντύπωση πως δεν τους εμπιστεύεται. Επίσης, όπως και ο Kompany και ο Sane υποτίμησαν στα λόγια τους (διότι την σκέψη δεν μπορούμε να  την ξέρουμε) το ρόλο που μπορεί να παίξει μία έδρα σαν το Anfield. Και όλοι εξετέθησαν. Ο Καταλανός παρότι έλεγε πως δεν φοβόταν το παιχνίδι , άφησε εκτός τον Sterling και έβαλε μέσα τον Silva ώστε να κερδίσει ακόμη περισσότερα καλά κοντρόλ στη μπάλα και λιγότερες χαμένες στιγμές κατοχής που θα οδηγούσαν σε θανατηφόρες κόντρα επιθέσεις των Reds αλλά και για να κερδίει δημιουργικότητα. Επίσης, είχε δώσει σαφή εντολή στους παίκτες του να σηκώνουν πιο εύκολα τη μπάλα στο πρέσσινγκ της Liverpool για να μη δει όσα είδε στις 14 Ιανουαρίου.

Ωστόσο, το χθεσινό παιχνίδι δεν το κέρδισε το Anfield αλλά πρωτίστως το ΠΛΑΝΟ και η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ των παικτών του Klopp. Η ατμόσφαιρα απλά έπνιξε τον αντίπαλο και μεγάλωσε τις αντοχές των παικτών στα τελευταία λεπτά. Ο Klopp για μία ακόμη φορά έστησε..μπλόκο στον Ισπανό ομόλογό του. Και δεν χρειάστηκε κανένα πούλμαν. Χρειάστηκε απλά διπλό μαρκάρισμα στον Sane από τη στιγμή που ευλόγως είκαζε πως ο Pep θα χτυπήσει στην πλάτη του μικρού Trent που πέρασε δύσκολα και στο Selhust Park με τον Zaha, χρειάστηκε να πέφτουν κόκκινες φανέλες σαν κοράκια πάνω σε πτώμα όταν ο De Bruyne έφτιαχνε χώρο για να σουτάρει, χρειάστηκαν κοντινές αποστάσεις στο κέντρο και μόλις 14(!) επαφές του Gabriel Jesus στον αγώνα, χρειάστηκε το πάθος που είδαμε χθες και πολλές κερδισμένες 50-50 μονομαχίες και χρειάστηκε να μην κάνει η City σουτ εντός εστίας για πρώτη φορά μετά τον Οκτώβριο του 2016 σε αναμέτρηση για το League Cup. Οι «Κόκκινοι» εκματελλεύτηκαν στο έπακρο όλα τα λάθη της αντίπαλης άμυνας και μετά το 2-0, η City έμοιαζε πραγματικά σαστισμένη και αυτό το αντιλαμβανόταν κανείς στο πως «έτρεμε» κάθε φορά που οι γηπεδούχοι έκλεβαν τη μπάλα.

Το πιο σημαντικό για τη Liverpool είναι πρώτον πως χθες έπαιξε σαν σπουδαία ομάδα. Όχι γιατί κέρδιζε 3-0 στο πρώτο ημίχρονο. Σε καμία περίπτωση. Γιατί έκανε τα πάντα όταν και όπως έπρεπε. Ήξερε πότε να τρέξει, πότε να παγώσει το ρυθμό, πότε να αφήσει τη μπάλα και να οργανωθεί σωστά πίσω από αυτή και πότε να παίξει σκόπιμα με το χρόνο. Δεύτερον, με τη χθεσινή εμφάνιση έδειξε ξανά πως βρίσκει το χαμένο της πρεστίζ σαν ομάδα σε ένα τεράστιο κοινό που είδε το παιχνίδι και δεν παρακολουθεί όπως εμείς βήμα βήμα την εξέλιξη του εγχειρήματος Klopp. Και αξίζουν πολλά μπράβο στον Γερμανό τεχνικό. Διότι είναι συνυπεύθυνος που δεν μπορούμε να διαλέξουμε κάποιον ως πολυτιμότερο παίκτη της ομάδας. Όλοι μας θα έχουμε μία προτίμηση αλλά είναι πολύ σχετικό το προβάδισμά του οποιουδήποτε έναντι των άλλων.

Η πρόκριση ασφαλώς και δεν κρίθηκε αλλά πλέον η Liverpool κρατά την τύχη στα χέρια της. Και έδειξε χθες πως και με προβλήματα αγωνιστικά μπορεί να είναι τοπ ανταγωνιστική. Δυστυχώς για κάποιους έδειξε πως μπορεί να αμυνθεί άριστα, σε κορυφαία παιχνίδια και απέναντι σε ομάδα που σκοράρει. Τώρα πρέπει απλά να μην επαναπαυθεί και να αναζητήσει μία απόδοση στο Etihad κοντά στη χθεσινή. Μην ξεχνάμε πως παραμένει μία από τις δύο αήττητες ομάδες στη διοργάνωση και με τις περισσότερες καθαρές εστίες στα 9 έως τώρα παιχνίδια.

Υ.Γ. 1 : Ήθελα να ξέρα τι θα διαβάζαμε και θα ακούγαμε αν το λάθος στο 1-0 το έκανε αμυντικός της Liverpool και όχι ο πλέον ακριβοπληρωμένος Άγγλος αμυντικός Kyle Walker.

Υ.Γ 2 : Υπάρχουν ακόμη εκείνοι οι ενστερνιζόμενοι την άποψη επώνυμου σπορτκάστερ πως άξιζε καλύτερα κίνηση για Μανωλά παρά για Van Dijk;