Πριν καταφύγω στο παρακάτω άρθρο, είχα δύο σκέψεις για προηγούμενα άρθρα. Η μία ήταν μετά από την απογοητευτική για την Liverpool Deadline Day, όπου κανένας από τους δύο στόχους μας δεν ήρθε στο Merseyside. Απάτη ή μη, το θέμα είναι πως οι προσδοκίες μας δεν δικαιώθηκαν ούτε στο ελάχιστο. Και η ομάδα έμεινε με μία μεγάλη τρύπα στην άμυνα.
Η δεύτερη προσπάθεια ήταν μετά από το παιχνίδι με την City. Όχι πως θα έγραφα το έπος του Αρμαγεδδώνα για την Liverpool· κάθε άλλο. Το παιχνίδι είχε χαθεί από το πρώτο ημίχρονο. Ήταν κόκκινη ή όχι του Mane; Φάγαμε πέντε ή εφτά; Δεν έχει σημασία. Η ομάδα, δεδομένων των συνθηκών, δεν μπορούσε να νικήσει. Οπότε καλώς άφησε το παιχνίδι. Ερχόταν κι άλλο, τέσσερις μέρες μετά, εξίσου σημαντικό.
Βέβαια, ούτε σε αυτό το παιχνίδι νικήσαμε. Αλλά προς το παρόν, ας σταθούμε στα όσα θετικά μας άφησε η χθεσινή αναμέτρηση. Επιστροφή στα αστέρια, κυρίες και κύριοι. Η Liverpool βρίσκεται εκεί που της αξίζει, και χθες ομολογουμένως έπαιξε μπάλα που αρμόζει στον θεσμό. Οι είκοσι τέσσερις τελικές, εκ των οποίων οι εφτά εντός εστίας, δείχνουν ότι η Liverpool ήταν άψογη στην δημιουργία. Στο τελείωμα τα χάλασε. Θα μου πεις, Liverpool είσαι, πως γίνεται να καθαρίσεις δικό σου παιχνίδι; Επίσης, σε ένα δικό σου παιχνίδι, κατάφερες σε μόλις έξι τελικές με δύο εντός εστίας να δεχτείς δύο γκολ. Τα κατάφερες, ξανά. Ξανά, γιατί δεν νιώθω πως είδα για πρώτη φορά το χθεσινό παιχνίδι.
Σε ένα ρόστερ χωρίς επιθετικό killer των 20-25 γκολ την χρονιά, ή έστω καθαρό επιθετικό – ο Sturridge είναι λύση πολυτελείας για τον πάγκο, αλλά δεν μπορεί να προσφέρει ως βασικός όσα δύναται – η Liverpool για άλλη μία φορά δεν καθάρισε δικό της παιχνίδι. Και μιλάμε για ένα παιχνίδι όπου είχες ένα χαμένο πέναλτι και δύο κλασικές ευκαιρίες στο ημίχρονο. Αν είχες βάλει έστω το πέναλτι, όλα θα ήταν πιο εύκολα μετά. Όμως με το αν, μόνο ο Παπακαλιάτης έκανε καριέρα. No offence over there. Θύμισε ήδη τελικό Βασιλείας; Ναι, όντως. Απέναντι στην ίδια ομάδα. Κι αν τότε στο στέρησαν, τώρα η ανικανότητα είναι όλη στους ώμους της ομάδας. Εκείνοι έχασαν τις ευκαιρίες, όχι ο Klopp, ούτε η διοίκηση.
Αυτό που ζήσαμε χθες, ήταν ο νόμος του παιχνιδιού. Η μπάλα τιμωρεί αυτόν που χάνει ευκαιρίες. Δεν έχει σημασία αν υπερτερείς, και αυτό φάνηκε από την στατιστική. Δύο σουτ εντός εστίας, δύο γκολ. 100% αποτελεσματικότητα, σε αντίθεση με το 2/7 που με το ζόρι φτάνει το 30% (για την ακρίβεια, 28%). Και τώρα επιστρέφουμε στην αγαπημένη μας τροφή για σχόλια. Άμυνα. Μετεγγραφές. Όλη η εικόνα της άμυνάς μας το επικό τσαφ του Lovren. Προσπαθεί, αλλά απλά δεν μπορεί. Ακόμα και στην τέλεια μέρα της, η άμυνά μας θα είναι μόνιμα κίνδυνος. Εδώ που τα λέμε, και η υπόλοιπη ομάδα δεν βοηθάει. Όταν το σύστημα είναι όσα φάμε και όσα βάλουμε, η άμυνα καθίσταται εξ ορισμού δυσλειτουργική. Είναι δύσκολο να ανταπεξέλθει υπό τις παρακάτω συνθήκες, ακόμα και αν είχε καλύτερους ατομικά παίκτες. Το θέμα μας δεν είναι οι αμυντικοί ατομικά, και ο Klopp έχει δίκιο όταν λέει ότι ένας αμυντικός (βλέπε Van Dijk) δεν θα σώσει την άμυνα. Το θέμα της άμυνας είναι η συνολική λειτουργία της. Αλλά δεν γίναμε σοφότεροι με αυτό, έτσι δεν είναι; Το θέμα είναι τι κάνει ο προπονητής γι’ αυτό. Έως τώρα, δεν φάνηκε καμία αλλαγή σε αυτό. Η άμυνα παραμένει εκτεθειμένη. Ή, όπως και χθες, εκτίθεται μόνη της από ατομικά λάθη.
Από όπου κι αν το πιάσεις, το χθεσινό ματς δεν μας έκανε σε τίποτα σοφότερους. Ζήσαμε άλλο ένα πάρτι, άλλο ένα 5-1 που έγινε γκέλα. Μήπως το ίδιο δεν ζήσαμε, έναν μήνα και δύο μέρες πριν, απέναντι στην Watford; Το θέμα είναι πως η παλιά, γνωστή Liverpool, με τις παθογένειες της, είναι ακόμα εδώ. Και δυστυχώς, ούτε ακόμα ένα καλοκαίρι δεν ήταν αρκετό για να εξαλείψει, έστω το επιθετικό κομμάτι. Εν τέλει, το πρόβλημά μας είναι αμυντικό ή επιθετικό; Γιατί καλό το όσα βάλουμε και όσα φάμε, όμως το θέμα είναι να τα βάζουμε όταν πρέπει.
Και για να μην μείνω στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, η φετινή χρονιά έως τώρα δεν μας έχει κανει σοφότερους. Με μία διοίκηση που δένει τα χέρια του προπονητή της, καθώς είναι ανίκανη να φέρει παίκτες που θέλει ο προπονητής και οι ίδιοι – μετά από χρόνια – παρακαλάνε να έρθουν, κι έναν προπονητή να αφήνει την ομάδα με τέσσερις στόπερ στο ρόστερ γιατί έτσι, γιατί δεν ήρθε ο Van Dijk, και μετά τον Van Dijk τελειώνει η ζωή στον πλανήτη κεντρικός αμυντικός, έχοντας μία διοργάνωση παραπάνω στο πρόγραμμα, η έκπληξη θα ήταν να άλλαζε και τo status quo της ομάδας. Όμως, όσο καλή ομάδα κι αν έχεις, της λείπει η νοοτροπία νικητή. Γι’ αυτό, καλή χρονιά να έχουμε, με λιγότερα πάρτι-γκέλες – ευελπιστώ, ο έρημος. Όπως είπε και ο αρχηγός Hendo, η σκληρή δουλειά τώρα αρχίζει ξανά. Και ήρθε η ώρα η ομάδα του Jurgen Klopp από την «χαρά του ουδέτερου φιλάθλου» – λόγω του ποδοσφαίρου που παίζει – να γίνει η χαρά των δικών της φιλάθλων.