Γράφει ο Λεωνίδας Γεωργίου, μέλος της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Liverpool
Δεκέμβριος 2010. Ακριβώς σαν σήμερα, οι Reds αντιμετώπιζαν τη Wolves για το πρωτάθλημα στο Anfield. Το ταξίδι είχε κανονιστεί από καιρό, σκοπός ήταν να κάνω Χριστούγεννα στο Liverpool, ο αντίπαλος ήταν τυχαίος. Θυμάμαι θα πήγαινα και για Boxing Day στο Blackpool αλλά δυστυχώς το ματς αναβλήθηκε γιατί το χιόνι ήταν πάρα πολύ εκείνη την εποχή.
Είχα πάει σχετικά νωρίς στο γήπεδο, το κρύο πολύ, θέση στο Kop. Προπονητής τότε ο μπάρμπα Woy που έμελε να καταρρίψει το ρεκόρ μη απόλυσης προπονητή των Reds μεσούσης της περιόδου. Θυμάμαι έντονα ότι ήμαστε τόσο άθλιοι, που πραγματικά δεν έχω ξαναδεί χειρότερη Liverpool στη ζωή μου. Δεν ήταν τόσο η 11αδα αυτή καθεαυτή (Reina, Johnson, Konchesky (Aurelio), Kyrgiakos, Skrtel, Raul Meireles (J.Cole), Gerrard, Lucas, Torres, Kuyt, Ngog (Babel) αλλά η αγωνιστική συμπεριφορά των συγκεκριμένων παιχτών. Θεωρώ ότι μια τέτοια 11άδα ήταν ικανή να κερδίσει την τότε Wolves (με Matt Jarvis) ακόμα και με υπηρεσιακό προπονητή, για να μην πω χωρίς καθόλου προπονητή.
Αντιθέτως οι Reds εμφανίστηκαν χωρίς πλάνο, με αξιοπερίεργη διάταξη στον αγωνιστικό χώρο και με τον Reina να προσπαθεί να σημαδέψει τον Torres με βολέ τουλάχιστον 5 φορές. Γενικώς το ματσάκι βρώμαγε όπερ και εγένετο. Στις Αρχές του β’ ημιχρόνου οι Λύκοι σκόραραν, ο δε Hodgson σηκώθηκε εκεί κατά το 60’ γιατί σου λέει κάτι θα έγινε για να μουρμουράει έτσι το γήπεδο και αφού άκουσε μεμονωμένα και σκόρπια τα «γαλλικά» του από το Kop, ακούστηκε το αλησμόνητο σύνθημα “Hodgson for England”. Το ματς έληξε έτσι απλά με 0-1, με παρατεταμένη αποδοκιμασία από όλους μας με το σφύριγμα της λήξης. Οι Reds απείχαν 3 βαθμούς από τη γραμμή του υποβιβασμού πλέον.
Μετά θυμάμαι πήγα στην Arkles (pub κοντά στο Anfield) να βρω φίλους. Συζητώντας και ανταλλάσσοντας τις πρώτες εντυπώσεις, συμφωνήσαμε όλοι ότι δεν έβλεπαν πολλά τα ψωμιά του Hodgson στον πάγκο και ότι φυσικά παίξαμε άθλια. Κι εκεί που κάποιοι στη συζήτηση έλεγαν «ας του δώσουμε όλη τη σεζόν να δούμε τι θα κάνει», να σου ο μπάρμπα Woy στις οθόνες να λέει πως «δεν κατάλαβε γιατί χάσαμε, πως παίξαμε εξαιρετικά» και πάει λέγοντας.
Τα «γαλλικά» από όλη την pub κάλυψαν τον ήχο από τις οθόνες. Για την ιστορία ο Άγγλος coach δεν απολύθηκε εκείνο το βράδυ, αλλά μερικές εβδομάδες αργότερα, με τον Dalglish να τον διαδέχεται.
Είναι τόσο χαώδης η διαφορά της σημερινής ομάδας σε σχέση με τότε σε όλα τα επίπεδα και πιθανόν να μην ένοιωθα τόσο διαφορετικά, αλλά το γεγονός ότι το είδα με τα ίδια μου τα μάτια εκείνο το βράδυ, με κάνει ίσως να το εκτιμώ και περισσότερο. Σε σχέση με το τότε ματς, οι Reds χθες έπαιξαν σαφώς καλύτερα, αλλά και οι Λύκοι πολύ καλύτερα (άλλη και καλύτερη ομάδα, με προπονητή που θέλει και αυτός να παράξει και αυτός ποδόσφαιρο).
Είμαι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος και με τον Klopp στον πάγκο είμαι πεπεισμένος πλέον ότι κάνει το καλύτερο τόσο για την ομάδα όσο και για τον σύλλογο. Κινδυνεύοντας να ακουστώ σαν παλαιολιθικός πολιτικός αλλά αποτυπώνοντας πλήρως την πραγματικότητα, θα σας πω ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω πλέον.
YNWA