Κάποιος κλώτσησε τον Graham στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Κάποιος πίσω από αυτόν πάλευε για αέρα και κάπως κατάφερε να ανασηκώσει το κορμί του και να σκαρφαλώσει πάνω από μια θάλασσα ανθρώπων. Αρχικά ο Graham ενοχλήθηκε από την απροσεξία του ανθρώπου. Ο τρόμος στη θύρα του ξετυλίχτηκε πολύ γρήγορα αλλά ο Graham τον ένιωσε να εξελίσσεται σε αργή κίνηση γιατί κάποια πράγματα έμοιαζαν φυσιολογικά.
Αυτό από μόνο του αποτελεί ένα τρομακτικό στοιχείο της τραγωδίας. Όταν οι άνθρωποι φαντάζονται τραγωδίες σκέφτονται πως όλα πηγαίνουν στραβά από την αρχή και μάλιστα είναι ορατά. Στο Hillsborough όμως ένας αγώνας είχε ξεκινήσει και μάλιστα με φρενήρη ρυθμό. Ο Peter Beardsley της Liverpool είχε πετύχει ήδη το δοκάρι της Forest.
Ο Graham λέει πως η συντριβή των οπαδών ήταν τόσο άσχημη που δεν κατάλαβε αν γινόταν ακριβώς μπροστά του ή στην άλλη άκρη του γηπέδου. Δεν μπορούσε καν να καταλάβει προς ποια πλευρά έκανε τις επιθέσεις της η ομάδα της Liverpool.
Τα αδέλφια Richardson χωρίστηκαν από τους φίλους τους Will και Vincent αλλά κατάφεραν οι δυο τους να μείνουν μαζί, χωρίς τα πόδια τους να ακουμπάνε στο έδαφος. Το κεφάλι του John βρισκόταν στον ώμο του Graham γιατί δεν υπήρχε αλλού χώρος για να το ακουμπήσει. Ο Graham άρχισε να πονά.
«Η αίσθηση ήταν όπως ένα φίδι στραγγαλίζει το θύμα του» λέει. Άρχισε να προσεύχεται ζητώντας από τον Θεό να τους βοηθήσει. «Νομίζω πως μας είχε απομείνει ακόμα ένα λεπτό ζωής» συνεχίζει.
Τότε άκουσε τον John να του λέει κάτι που δεν θα ξεχάσει ποτέ… «Graham τελείωσα…τελείωσα..». Εκεί κοντά ο αδελφός του Paul Dunderdale είχε αρχίσει να γίνεται μπλε από την ασφυξία και την πίεση.
Η λέξη «Κάπως» εμφανίζεται σε πολλές από τις ιστορίες των επιζώντων που κατάφεραν να δραπετεύσουν από την Leppings Lane. Για τους Paul και Andrew η λέξη εμφανίζεται και πάλι…. Κάπως… «Κάπως κατάφερα να τον γυρίσω» Δεν υπήρχε τρόπος να προχωρήσουν προς τα μπρος γιατί η αστυνομία σταματούσε τους οπαδούς που προσπαθούσαν να πηδήξουν από τους φράχτες με τα Κλομπ.
Ο Paul μπορεί να δείξει τι συνέβη μετά γιατί υπάρχει μια φωτογραφία. Σε αυτή φαίνεται φορώντας το ασπροκόκκινο καπέλο του να ανασηκώνεται από άλλους και να μεταφέρεται στο πάνω μέρος της κερκίδας. Ο αδελφός του είχε ακολουθήσει την ίδια διαδρομή. Στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε τα δυνατά μπράτσα ενός άνδρα και τις παλάμες του στις σόλες των παπουτσιών του Paul να τον σπρώχνει προς τα πάνω.
«Ο απόλυτος ήρωας» λέει ο Paul. «Ένας τεράστιος χοντρός τύπος. Έσωσε πολλούς ανθρώπους εκείνη τη μέρα. Δεν ξέρω ποιος είναι.».
Για τον Paul ο τρόμος ξεκίνησε όταν πήρε ανάσες και κοίταξε προς τα κάτω από το ψηλότερο σημείο της κερκίδας που βρισκόταν. «Μπορούσες να δεις μια θάλασσα από κορμιά στο έδαφος. Είχα ήδη το τρομακτικό συναίσθημα πως είχαμε χάσει κάποιον» λέει.
Όπως τα αδέλφια Dunderdale, έτσι και ο David Jones είχε ταξιδέψει στο Sheffield από το Wirral αλλά ήταν μόνος του στη Leppings Lane γιατί οι φίλοι του βρίσκονταν σε άλλα σημεία του γηπέδου. Ένιωθε λοιπόν απομονωμένος στις σκέψεις του καθώς συντριβόταν, αβέβαιος για το αν θα κατάφερνε να επιβιώσει.
Ο David έφτασε το γήπεδο στις 14:00μμ και ακόμα και τότε υπήρχαν χαοτικές σκηνές έξω από τα σημεία εισόδου όπου η αστυνομία είχε χάσει τον έλεγχο. Αυτό δεν τον εμπόδισε να πιάσει τη θέση του περίπου στο μέσο της θύρας. Είχε ξαναζήσει παρόμοιες καταστάσεις αλλά αυτή γινόταν χειρότερη και χειρότερη συνεχώς. Ο David άκουσε ένα φοβερό θόρυβο καθώς όλο και περισσότεροι οπαδοί άρχισαν να μπαίνουν στις θύρες από το τούνελ. «Ήταν ήδη πολύ ασφυκτικά. Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να έρχονται όταν ήταν προφανές πως οι θύρες ήταν ήδη γεμάτες;» αναρωτιέται.
Η αστυνομία κατηγόρησε τους οπαδούς των Κόκκινων πως έσπρωξαν μια πόρτα για να μπουν, όταν στην πραγματικότητα είχε δοθεί ήδη εντολή από τον Αστυνομικό Διοικητή του αγώνα που βρισκόταν στον πύργο του στο γήπεδο, να ανοίξουν οι θύρες για να χαλαρώσουν την πίεση.
Από τη στιγμή που οι οπαδοί έμπαιναν στο γήπεδο δεν υπήρχαν πινακίδες, αστυνομία ή προσωπικό ασφαλείας για να τους κατευθύνουν αλλού εκτός από εκείνες τις θύρες που ήταν ήδη σχεδόν πλήρεις. Ο David είχε ένα πακέτο τσιγάρα στο πίσω μέρος του τζιν του αλλά ήταν ανίκανος να τεντώσει πίσω το χέρι του για να το πιάσει.
«Ο τύπος δίπλα σε μένα ήταν πιο μικρόσωμος και είχα τον αγκώνα μου στην τραχεία του. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Έπεσε στο έδαφος και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα για αυτό» συνέχισε.
Συνεχίζεται…