«Οι έμμεσες συνέπειες του Hillsborough παραμένουν στο πέρασμα του χρόνου. Χώρισε την οικογένεια μας στη μέση όσο αφορά γεωγραφικούς όρους» λέει ο Paul που η εργασία του απαιτεί αρκετή οδήγηση σε όλη την χώρα.
Υπήρξαν φορές που ταξίδευε με 70 μίλια την ώρα και σκεφτόταν «Θα ήταν τόσο εύκολο αυτό. Θα μπορούσα να το κάνω να φανεί σαν ατύχημα. Οικονομικά η οικογένεια δεν θα έχει πρόβλημα. Αλλά πάντα κάτι με σταματούσε» λέει ο Paul.
Ο Paul αναγνώρισε το σώμα του Graham στο Royal Hallamshire Hospital του Sheffield στις 1:30 μετά τα μεσάνυχτα και μόνο αφού υποχρεώθηκε από την αστυνομία να κοιτάξει τις φωτογραφίες Polaroid όλων των νεκρών φιλάθλων. Αν και επέμενε σε αυτούς πως έψαχνε για έναν άνδρα 24 χρονών αυτό δεν τους σταμάτησε από το να του δείχνουν τις φωτογραφίες νεκρών παιδιών και γυναικών.
«Γιατί δεν μου έδειχναν αυτές (τις φωτογραφίες) των ανδρών που ήταν γύρω στα 24; Ήταν απάνθρωπο» λέει.
Μετά από ένα τέταρτο του αιώνα αργότερα, ο Paul βοήθησε στην Επιχείρηση Επίλυση κατά την οποία συγκεντρώθηκε υλικό από την διεξαγωγή ερευνών στην πόλη του Liverpool για τα γεγονότα που οδήγησαν στην τραγωδία. Αν και κατάφερε να κρατήσει στη ζωή τον αδελφό του, δεν ήξερε εκείνες τις εφιαλτικές στιγμές τι είχε απογίνει ο Graham. Έμαθε αργότερα, μελετώντας το υλικό της αστυνομίας πως είχε χάσει τη ζωή του μόλις ένα μέτρο μακριά του.
Κάποιοι επιζώντες προτιμούν να μιλήσουν ανώνυμα φοβούμενοι για τις πιθανές συνέπειες που θα μπορούσαν να προκύψουν από την πλήρη αποκάλυψη.
Ένας από αυτούς- ας τον ονομάσουμε Dennis, δήλωσε πως αν έλεγε οτιδήποτε με το όνομα του κινδύνευε με απόλυση από την εργασία του. Ο ίδιος λέει επίσης πως σκέφτηκε πολλές φορές την αυτοκτονία, κυρίως μέσω της ασφυξίας και της ‘exit bag’ (δεν θα επιμείνω στην μέθοδο αυτή για ευνόητους λόγους). Σκέφτηκε να το κάνει ως ατύχημα ή εξαφάνιση. Αυτές οι σκέψεις τον οδήγησαν να αρχίσει να περνά τον χρόνο του με έναν φίλο που γνώριζε από οικονομικά ώστε η οικογένεια του να μπορούσε να ωφεληθεί από κάποια ασφάλεια ζωής.
«Μεθοδικά καθόμουν και σχεδίαζα τον θάνατο μου με τέτοιους τρόπους που δεν θα γινόταν αντιληπτή η πρόθεση μου» εξηγεί.
Ένα μεγάλο μέρος της εργασίας του προϋπόθετε την παρουσία του στο Λονδίνο. Συνειδητοποίησε πως θα ήταν εύκολο για αυτόν να φανεί ως ατύχημα, η πτώση στις γραμμές ενός τρένου αφού είχε ‘σκοντάψει’ πρώτα σε αποσκευές. Γνώριζε μάλιστα σε ποιες περιπτώσεις δρομολογίων των τρένων, αυτά έπιαναν τη μέγιστη ταχύτητα τους, για να εξασφαλίσει ένα γρήγορο θάνατο. Κάποιες φορές ‘σκότωσε’ τον εαυτό του με την βοήθεια του αλκοόλ, πίνοντας έως και 4 μπουκάλια κρασί την ημέρα. Το ίδιο εύκολο για αυτόν ήταν να καταναλώνει gin&tonic με την pint.
Όλα αυτά κατέστρεψαν τον γάμο του. Προηγήθηκε άλλη μια ψυχική και διανοητική του κατάρρευση, όταν η πρώην γυναίκα του τον έπεισε να συναντήσει έναν γιατρό το βράδυ κάποιας Παρασκευής.
Ήταν η πρώτη φορά μετά από 25 χρόνια που κάποιος επαγγελματίας στον τομέα υγείας άκουγε για τις εμπειρίες του στο Hillsborough. Ως τότε δεν είχε συμβουλευτεί κανέναν για τα προβλήματα του, γιατί πίστευε πως το άνοιγμα του μυαλού του θα οδηγούσε στην περιθωριοποίηση του. Δεν θα μαντεύατε ποτέ τι υπέφερε αν παρατηρούσατε την εμφάνιση του.
Φαίνεται- και ακούγεται ευφυής. Προς το τέλος της δεκαετίας των 30 χρόνων του είχε υψηλές θέσεις σε διεθνείς εταιρίες με δισεκατομμύρια τζίρο. Όπως και ο Martin- για να ξεχάσει, διοχέτευσε όλη του την ενέργεια στην εργασία. Αλλά αν και ήταν επιτυχημένος στον τομέα του, το Hillsborough βρισκόταν πάντα εκεί. Η παρουσία αυτή στο μυαλό του σήμαινε πως δεν μπορούσε και δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν που αντιπροσώπευε τις αρχές και το χειρότερο είναι ότι αυτή η πεποίθηση επηρεάζει και την εργασία του.
Συνεχίζεται…