Όπως ο Alan, έτσι και Richard Wilson είναι ένας πρώην στρατιωτικός που πίστευε πως ήταν άτρωτος σε στενάχωρες σκηνές ενώ ήταν εκπαιδευμένος να αναρρώνει ψυχικά από άσχημες καταστάσεις.

Θεωρεί πως το διαζύγιο του οφείλεται στο Hillsborough. Η πρώην γυναίκα του, η Natasha ήταν νοσοκόμα σε ΜΕΘ και είχε σπουδάσει ψυχολογία, οπότε προσπάθησε να πείσει τον άντρα της να ζητήσει βοήθεια.

Ο τρόπος του για να ξεφύγει από τις σκέψεις και τα προβλήματα ήταν να τα δίνει όλα στο γυμναστήριο, κάτι που τον έκανε να μοιάζει φοβερός τύπος. Συγχρόνως όμως έγινε επιρρεπής στον αλκοολισμό καθώς και σε επεισόδια βίας. Το τελευταίο μάλιστα τον οδήγησε κάνα δύο φορές στο δικαστήριο.

Παραδέχεται πως ήταν πολύ τυχερός που γλύτωσε τη φυλακή όταν χρησιμοποίησε το αυτοκίνητο του, ως όπλο εναντίον ενός πεζού που του έκλεινε τον δρόμο.

«Ευτυχώς πάτησα τέρμα τα φρένα» λέει.

Αυτό το γεγονός συνέβη στο Northampton όπου είχε μετακομίσει ήδη από το 1989. Ο Richard μεγάλωσε στο Blackpool, αλλά η μητέρα του η Thelma καταγόταν από το Speke και είχε κερδίσει τον τίτλο της Miss Liverpool το 1952. Έτσι λοιπόν περνούσε το μεγαλύτερο μέρος των καλοκαιρινών διακοπών του κοντά στη Western Avenue και όπως λέει εκείνες οι μέρες ήταν οι καλύτερες της ζωής του.

Ο Alan λέει πως αποφεύγει τα εμπορικά κέντρα γιατί τα πλήθη του θυμίζουν το Hillsborough. Ο Martin πάντα ελέγχει που βρίσκεται η έξοδος κινδύνου σε όποιο κτίριο κι αν βρίσκεται. Ο John Mulhaney ένας άλλος επιζών, όταν μπαίνει σε ρεστοράν, ζητά πάντα τραπέζι στη γωνία γιατί νιώθει περισσότερο ασφαλής με την πλάτη στον τοίχο. Όπως ο Martin έτσι και ο John συνειδητοποιεί πως χρησιμοποιεί συχνά δικαιολογίες. Του λείπουν ακόμα οι οικογενειακές συγκεντρώσεις λόγω του Hillsborough. Οι κοινωνικές έξοδοι τον αγχώνουν.

Την ημέρα που μίλησαν όλοι τους στην The Athletic, το πρωί, ο John πίεσε πολύ τον εαυτό του για να βγει από το σπίτι. «Η σκέψη πως θα βρισκόμουν στον ίδιο χώρο με τόσα άτομα με τρομοκρατεί ακόμα και σήμερα» λέει. «Όταν μπαίνω σε ένα δωμάτιο αμέσως κοιτάζω πως να φύγω. Η ενοχή μου εξακολουθεί να παραμένει η ίδια όπως και το 1989» συνεχίζει.

«Ρωτώ συνέχεια τον εαυτό μου. Πάνω σε ποιους (νεκρούς) στεκόμουν; Γνωρίζω ότι στεκόμουν πάνω σε δύο ανθρώπους. Μήπως το βάρος μου σκότωσε κάποιο παιδί;».

Ο John επιβίωσε της τραγωδίας βγαίνοντας από το γήπεδο με άσχημους μώλωπες. Λίγες ημέρες μετά την καταστροφή, ο ώμος του πονούσε πολύ, οπότε πήγε να δει έναν γιατρό ο οποίος του επιβεβαίωσε πως το σώμα του βρισκόταν σε διαδικασία αναστολής λειτουργίας από το γήπεδο και ότι ο πόνος αυτός δεν ήταν πραγματικός αλλά μάλλον απελευθέρωση συσσωρευμένης νευρικής έντασης.

Οι φυσικές συνέπειες όμως για τον David Jones ήταν οδυνηρές, αφού από τότε ζει με σοβαρά προβλήματα στην πλάτη, αποτέλεσμα της συντριβής των οπαδών στην Leppings Lane του Hillsborough. Ο David κατάφερε να ξεφύγει από τον εφιάλτη, αλλά από τότε ζει με τον πόνο της περιφερειακής νευροπάθειας.

Συνήθιζε να παρακολουθεί τους αγώνες μαζί με τη γυναίκα του και νιώθει τυχερός που δεν ήταν και εκείνη μαζί του την αποφράδα ημέρα.
«Θα είχαμε καταλήξει και οι δύο νεκροί, γιατί η προσοχή μου θα ήταν στραμμένη στο να την σώσω» λέει.

Όχι πολύ μακριά από το συγκεκριμένο τμήμα της κερκίδας, ο Paul Dunderdale προσπαθούσε να βρει χώρο για τον ίδιο και τον αδελφό του, Andrew, ο οποίος κόντευε να χάσει τις αισθήσεις του. Είχαν ταξιδέψει στο Sheffield με ένα γκρουπ στο οποίο ήταν και ο Graham Roberts, ο αρραβωνιαστικός της αδελφής της γυναίκας του Paul, Sandra.

«Τρεις αδελφές είχαν γνωρίσει τρεις τύπους που λάτρευαν το ποδόσφαιρο. Πηγαίναμε τόσο στους εντός όσο και στους εκτός έδρας αγώνες και θα συναντούσαμε τα κορίτσια αργότερα, το βράδυ, στην pub. Ήταν όλα τόσο τέλεια» λέει.

Ο Graham σκοτώθηκε εκείνη τη μέρα στο Hillsborough. Μετά τον θάνατο του, η Sandra γνώρισε κάποιον άλλον, ο οποίος βρήκε εξαιρετικά δύσκολες τις συνθήκες του να ζει κοντά σε κάποιους που η ζωή τους είχε επηρεαστεί από το Hillsborough. Η λύση που βρέθηκε ήταν η μετακίνηση τους στη Νέα Ζηλανδία. Αυτό παρακίνησε μια από τις αδελφές της Sandra να τους ακολουθήσει. Αν και η γυναίκα του Paul ενθαρρύνθηκε να ακολουθήσει τις αδελφές της στο Νότιο Ημισφαίριο, ο Paul ήθελε να παραμείνει στο Wallasey.

Συνεχίζεται…