Το Anfield έζησε χθες το πιο δραματικό Merseyside derby των τελευταίων ετών και ευτυχώς νικήτρια ήταν η δική μας ομάδα. Λυτρωτής της ο Divock Origi, ο πιο ξεχασμένος παίκτης του ρόστερ. Στο ίδιο ζευγάρι πριν δυόμιση χρόνια είχε δει την καριέρα του να μένει στάσιμη εκεί που είχε πάρει την ανιούσα εξαιτίας του εγκληματικού τάκλιν του Funes Mori. Χθες όμως έδωσε ένα χρυσό τρίποντο στους Reds, μια σπουδαία τεχνητή αναπνοή στη μάχη της… εντατικής.
Γιατί τόσο δύσκολο είναι να κυνηγάς αυτή τη μηχανή νικών που λέγεται Manchester City. Η Liverpool φέτος άλλαξε τη συνταγή της. Ο Conte πριν δύο χρόνια τέτοια εποχή μετά από μια νίκη της Chelsea με 1-0 επί της West Brom με ένα γκολ του Diego Costa από το πουθενά είχε αρνηθεί να επικρίνει τη δημιουργική ικανότητα της ομάδας του λέγοντας πως «όσο δεν δεχόμαστε γκολ, έχουμε τους παίκτες να σκοράρουμε». Αυτό κάνει φέτος η ομάδα μας. Ξέρει πως ακόμη και στο 0-0 να είναι το ματς, μπορεί να απειλήσει ελάχιστα παραπάνω από τον αντίπαλο ώστε να σκοράρει ένα ή δύο γκολ. Μέχρι στιγμής δεν έχουμε το εύκολο γκολ αλλά who cares με τέτοια συγκομιδή.
Πέρα από αυτό, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως ο Klopp έκανε πράξη την υπόσχεση του να ξανακάνει έδρα το Anfield. Κακά τα ψέματα, αν θέλεις να πετύχεις κάτι τόσο σπουδαίο πρέπει να εκμεταλλεύεσαι την έδρα σου γιατί είναι παράλογο να περιμένει κανείς 14-15 νίκες εκτός έδρας. Και οι «Κόκκινοι» το κάνουν σε απόλυτο σχεδόν βαθμό με μοναδική εντός έδρας απώλεια το Χ με τους άμεσους ανταγωνιστές τους. Επίδοση που διαδέχεται το περυσινό αήττητο εντός έδρας στο πρωτάθλημα (και ήμασταν η μόνη ομάδα που το πέτυχε) Πλην τούτου, ήττα για την Premier League εντός έδρας έχει να συμβεί από τον Απρίλιο του 2017. Μακρινή τόσο η ανάμνηση όσο και η εικόνα της ομάδας καθώς έχει μεσολαβήσει σπουδαία πρόοδος.
Αρκούν όμως αυτά για να κόψουμε πρώτοι το νήμα; Πριν απαντήσουμε σταθμίζουμε τα εξής δεδομένα. Το παρόν – 2 στη βαθμολογία, το ότι δεν θα μας ευνοεί κατά 98% η ισοβαθμία, το ότι πάμε στο Etihad στις 3/1 και το ότι έχουμε πολύ πιο απαιτητικό πρόγραμμα πριν από αυτό το παιχνίδι. Η απάντηση είναι πως η τωρινή εικόνα της ομάδας του Klopp είναι αναγκαία αλλά όχι επαρκής συνθήκη για τον τίτλο. Διότι αν το χθεσινό παιχνίδι συμβεί ακριβώς όπως συνέβη άλλες δύο φορές, μάλλον θα έχουμε τέσσερις χαμένους βαθμούς που θα στοιχίσουν σχεδόν τα πάντα. Ασφαλώς και χρειάζεται και η τύχη και τίποτα δεν μας χαρίστηκε. Ωστόσο χρειάζεται και το λίγο πιο εύκολο γκολ. Κάθε βαθμός μετράει. Και μετράει πολύ. Η City είναι το φαβορί αλλά όπως έδειξε χθες ο Origi όταν κυνηγάς όσο γίνεται κάτι που μοιάζει απροσδόκητο (γιατί δεν περιμέναμε αυτή η φάση να τελειώσει έτσι) μπορεί εν τέλει και να το πάρεις.
Η ομάδα μας κυνηγά μια υπέρβαση αλλά μιλάμε για ποδόσφαιρο. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι φετινές επιδόσεις της Liverpool αξίζουν τουλάχιστον σεβασμό και ας μην θέλγουμε με το ποδόσφαιρο μας. Ήρθε η ώρα να παίρνουμε πάση θυσία την ουσία. Προς το παρόν ελπίζουμε σε ένα δώρο από το Λονδίνο τις επόμενες έξι μέρες αλλά και εμείς πρέπει να κάνουμε τη δουλειά μας αρχής γενομένης από Τετάρτη. Και ποιος ξέρει μετά. YNWA!
Υ. Γ : Βλέποντας χθες τον Alisson στις δύο στιγμές που επενέβη καθοριστικά στο πρώτο μέρος, θυμήθηκα το περίφημο «Ό,τι πληρώνεις, παίρνεις»
