Κάποιες σκέψεις μετά τις τελευταίες ειδήσεις για την πιθανή – σίγουρη για κάποιους, μετακίνηση του Bellingham στην Ισπανία (αξιοσημείωτα πρώτος είχε αναφέρει αυτήν την πιθανότητα ο Harry Redknapp)
Η στάση της διοίκησης των Κόκκινων να σταματήσουν τις διαπραγματεύσεις για την απόκτηση του παίκτη έχει κάποια λογική δεδομένης της δυσκολίας -από πλευράς κόστους, που έχουν να αντιμετωπίσουν για την ανανέωση της ομάδας. Η συνεχιζόμενη δε στάση της διοίκησης και τα μηνύματα που άφηνε ότι ναι μεν δεν μπορούσε φέτος αλλά του χρόνου με καλύτερες προϋποθέσεις -λόγω συμβολαίου, θα επανερχόταν στις διαπραγματεύσεις με τους Γερμανούς, πιθανόν να κούρασαν ψυχολογικά τον παίκτη.
Ας το δούμε από την πλευρά του και λίγο.. αλληγορικά.
Όταν αγαπάς κάποια/κάποιον και υπάρχει ανταπόκριση, σφοδρή μάλιστα και για χρόνια, τότε του Αγίου Βαλεντίνου, που σκοπεύεις να κάνεις την κρίσιμη κίνηση, πηγαίνεις και σηκώνεις το ανθοπωλείο για χάρη της/του (όσο κι αν κλαις μετά). Δεν περιμένεις να πέσει η νύχτα, να κοιμηθεί η γειτόνισσα, για να μπεις στον κήπο της και να κόψεις 4,5,6 τριαντάφυλλα…και να τα πας στην καλή/καλό σου λίγο πριν τα μεσάνυχτα…
Η αποτυχία της απόκτησης κάποιου κεντρώου παίκτη το προηγούμενο καλοκαίρι χαρακτηρίστηκε ως άρνηση συμβιβασμού στους στόχους της ομάδας. Υπήρξε δε και δήλωση του Klopp περί πληρότητας στο κέντρο της ομάδας, η οποία είτε φανέρωνε -σύμφωνα με μερίδα των φιλάθλων, την εμμονή του manager σε κάποιους παίκτες, είτε τη σιωπηρή συναίνεση του στις επιταγές των ιδιοκτητών (να συνεχίσει η ομάδα με το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό).
Η πρώτη όμως επιλογή της Liverpool για το κέντρο ήταν ο συγκεκριμένος παίκτης, τον οποίο παρακολουθούσαν με έκδηλο ενδιαφέρον και θαυμασμό για χρόνια. Και του οποίου η απόκτηση απορρίφθηκε για λόγους που θα μπορούσαν να προβλεφθούν πριν από 12 μήνες. Ως επακόλουθο θα πρέπει οι Κόκκινοι να κυνηγήσουν πλέον κάποιες εναλλακτικές λύσεις για το πρόβλημα του κέντρου. Τους αντι- Bellingham όμως παίκτες θα μπορούσαν να τους εξασφαλίσουν ένα χρόνο πριν χωρίς να χρειαστεί να ξεγράψουν μια ολόκληρη σαιζόν όπως αυτή που φτάνει πλέον στο τέλος της.
Που θα μπορούσε να αποδώσει κανείς αυτή την έκδηλη απουσία δράσης πέρυσι? Στην πεποίθηση ότι δεν υπάρχει λόγος να «χτίσουν» το κέντρο από την αρχή ? Στην «έλλειψη» κεφαλαίου για να χρηματοδοτήσουν την ανανέωση?
Είτε το αποδώσει κανείς σε μια εντελώς εσφαλμένη στρατηγική, είτε σε «οικονομικούς» λόγους από την οπτική γωνία της FSG, στο πρώτο μάλιστα μεταγραφικό παράθυρο μετά την εποχή του Edwards, οι φίλαθλοι των Κόκκινων έχουν κάθε δικαίωμα να νιώθουν απογοητευμένοι στο έπακρο από τις συνέπειες.
Τα λάθη της στρατηγικής θα μπορούσε κάποιος να τα αποδώσει και στη διάθεση των ιδιοκτητών να πουλήσουν το πακέτο των μετοχών, αφήνοντας την ομάδα στον αυτόματο πιλότο από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού σε όλα τα επίπεδα, ακόμα και στο ιατρικό επιτελείο.
Ούτε Bellingham λοιπόν, ούτε τρόπαια και ίσως ούτε τετράδα γι’ αυτή τη σαιζόν. Οι Κόκκινοι θα αναγκαστούν πλέον να ανανεώσουν και να δημιουργήσουν μια νέα ομάδα. Όχι όμως από θέση ισχύος….
Και φυσικά η πίεση είναι πολύ μεγαλύτερη αφού θα πρέπει να διορθωθούν τα λάθη του παρελθόντος σε ένα όλο και περισσότερο ανταγωνιστικό περιβάλλον της Premier League..
Οι φίλαθλοι των Κόκκινων θα πρέπει λοιπόν να παρηγορηθούν από το γεγονός ότι ο παίκτης δεν θα καταλήξει μάλλον του χρόνου σε κάποια ομάδα του Manchester και ότι δεν θα χρειαστεί να παίξουμε εναντίον της Real (αν δεν πάρουμε θέση στην τετράδα)…η οποία θα έχει ίσως στο ρόστερ της Tchuameni και Bellingham, για τους οποίους είχαμε κάποτε φαντασιώσεις με την Κόκκινη φανέλα.
