Ο συντάκτης του Liverpool.gr, Παναγιώτης Ρουμελιώτης, σχολιάζει τα τεκταινόμενα στον Σύλλογο και τη στάση του στο μεταγραφικό παζάρι του καλοκαιριού που περνάει.
Η Liverpool τους επόμενους τρεις μήνες ξοδεύει το ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΟ ποσό των *τσεκάρω τις σημειώσεις* 6 (έξι) εκατομμυρίων ευρώ για την απόκτηση των Adrian (ελεύθερος), Harvey Elliott (4 εκατομμύρια μετά από απόφαση δικαστηρίου) και Sepp Van den Berg (2 εκατομμύρια). Οι πωλήσεις; Αγγίζουν τα 45 εκατομμύρια ευρώ.
Κανείς θα έλεγε ότι μας δουλεύουν ψιλό – γαζί.
Ίσως και να το έλεγε αν λάμβανε υπόψιν ότι άφησαν την ομάδα χωρίς στόπερ το 2020/21.
Ίσως και να το έλεγε αν σκεφτόμασταν ότι δύο χρόνια τώρα δεν βλέπουμε χαφ επειδή «θα μπούμε δυνατά για Bellingham» και εν τέλει αποσύρεται η ομάδα από την διεκδίκηση ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ.
Ίσως και να το έλεγε αν σκεφτόμασταν ότι σε χρονιά που η ομάδα έκανε τζίρο 750 εκατομμύρια ευρώ και που βρίσκεται μόλις στο -6.000.000 το φετινό καλοκαίρι σε μεταγραφικά, τους παίρνει ένα μήνα και τρεις προσφορές για να ανέβουν 7 μύρια για τον Lavia. Κάθονται και βλέπουν την Chelsea τώρα να κάνει και εκείνη προσφορά.
Σίγουρα θα το έλεγε αν στο τελευταίο point συνυπολόγιζε ότι έφυγαν το καλοκαίρι Fabinho, Henderson, Milner και για καθαρό εξάρι έχει μείνει ο ανέτοιμος λόγω τραυματισμού Bajcetic.
Θα γινόταν ακόμα πιο σίγουρος αν έβαζε στην εξίσωση και το ΧΑΟΣ με το προσωπικό έξω από τον αγωνιστικό χώρο. Το φιάσκο με τον γιατρό της ομάδας, για παράδειγμα, που για πέντε μήνες η ομάδα είχε βάλει ΑΓΓΕΛΕΙΑ, λες και είναι ιδιωτική κλινική ή αντί για γιατρό ψάχνει κηπουρό, και όταν βρήκε, ο γιατρός έκανε τη δουλειά του για τρεις μήνες μέσω… webex πριν ενσωματωθεί με την ομάδα. Υπάρχει και ο τεχνικός διευθυντής, αφού όταν έφυγε ο άκρως πετυχημένος Edwards, ανέβασαν με μακροπρόθεσμο πλάνο τον Ward, ο οποίος για κάποιο λόγο υπέβαλλε παραίτηση έξι μήνες μετά.
Αν έχουν τον Θεό τους, πήγαν στον προπονητή της ομάδας και ρώτησαν αυτόν αν έχει κάποιον στο νου του για αυτή τη θέση μέχρι να βρουν εκείνοι άλλον.
Που ούτε μια κερκίδα δεν κατάφεραν να παραδώσουν στην ώρα της, με άλλα περίεργα να συμβαίνουν εκεί, αφού δύο εβδομάδες πριν το πρώτο εντός η εικόνα της είναι… οικοδομής.
Αλήθεια, λοιπόν, με όσα γίνονται στον Σύλλογο από τον Οκτώβρη του 2010, από τα γελοία του Γενάρη του ’11 μέχρι και τις αρχές του φετινού καλοκαιριού, σε ποιο rebuild να πιστέψω;
Ποιος θα μπορούσε να διαβεβαιώσει τον οποιοδήποτε ότι η Liverpool θα είναι έτοιμη ομάδα τη 1η του Σεπτέμβρη;
Πότε ακριβώς απέδειξαν ότι νοιάζονται στο ελάχιστο για την Liverpool ως ποδοσφαιρικό σύλλογο που λατρεύεται από 400 εκατομμύρια ανθρώπους στον πλανήτη και όχι για την Liverpool Football Club And Athletic Grounds Ltd με τα 400 εκατομμύρια πελατών ανά τον κόσμο;
Ναι, λοιπόν, νομίζουν ότι μας κοροϊδεύουν. Όπως το νόμιζαν το 2021 με το αστείο βιντεάκι του John, μετά την αποχώρηση από το ακόμα πιο αστείο project του ESL, που φυσικά ήταν πρωτεργάτες.
Όταν όμως ο προπονητής ζητάει ανοιχτά «περισσότερα ρίσκα» (30 Αυγούστου 2022) και λέει ότι «μερικές φορές πρέπει να ξοδεύεις χρήματα» (12 Νοεμβρίου 2022), ή όταν ο αρχηγός της ομάδας παραδέχεται πως «καταλαβαίνει τα παράπονα των φιλάθλων, αφού έχουν φύγει επτά παίκτες και έχουν έρθει δύο» (9 Αυγούστου 2023), τότε καταλαβαίνεις ότι ο Σύλλογος είναι στην εντατική.
Και είναι στην εντατική επειδή ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ. Οι Αμερικάνοι ψάχνουν να γεμίσουν το portfolio της εταιρείας τους με περισσότερες ομάδας, την ώρα που σε Βοστώνη και Merseyside οι κατάρες προς το πρόσωπό τους φεύγουν σαν το καλημέρα, αφού έχουν αφήσει τις δύο ομάδες χωρίς επένδυση.
Για τις 20 μέρες που απομένουν, περιμένω στη καλύτερη μία μεταγραφή, αυτή στα χαφ. Μετά θα περιμένω τον Klopp να κάνει για ακόμη μία φορά μαγικά.
Γιατί με τα όσα λάθη έχει κάνει, την όποια ξεροκεφαλίασή του σε θέμα αποχωρήσεων ή σε θέμα τακτικής, είναι αυτός που κρατάει το καλώδιο στην πρίζα. Και αν φύγει…
Υ.Γ Μπορεί εδώ να μιλάμε για τη Liverpool, όμως αρκετοί είμαστε μέλη του ελληνικού ποδοσφαίρου και όλοι μας της ελληνικής κοινωνίας. Ας κοιτάξουμε στο καθρέφτη και ας αναρωτηθούμε: Γιατί τόσο μίσος; Να το αναρωτηθούμε όλοι. Γιατί μίσος δεν έχουμε μόνο στον αθλητισμό. Είναι πρόβλημα της κοινωνίας μας, όχι του ποδοσφαίρου μας. Καλό σου ταξίδι Μιχάλη, να πας να βρεις τον φίλο μας τον Άλκη και μαζί να περιμένετε το επόμενο μας θύμα, το οποίο κι αυτό θα το λούσουμε όλοι μαζί με τα «παρών» και τα «ποτέ ξανά».