Σήμερα το βράδυ οι Κόκκινοι φιλοξενούν τους Σέρβους στο Anfield, και θα προσπαθήσουν σίγουρα να επιστρέψουν στις νίκες μετά την απογοητευτική τους ήττα στη Napoli.

Η ομάδα του Jurgen Klopp με μία νίκη επί της PSG ως τώρα στον όμιλο C ,μπορεί να προκριθεί άνετα στην επόμενη φάση, αν και μια πιθανή αποτυχία συγκέντρωσης 6 βαθμών από τις αναμετρήσεις τους με τον Ερυθρό Αστέρα θα μπορούσε να αλλάξει δραματικά την κατάσταση.

Πριν από 45 χρόνια όμως, η αποτυχία των Κόκκινων να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Σέρβων στην πορεία τους στην Ευρώπη, άλλαξε για πάντα την προσέγγιση τους σε τέτοιου είδους αγώνες και η αλλαγή αυτή τους καθιέρωσε ως μία από τις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης, θέτοντας τις βάσεις για ένα ένδοξο παρελθόν.

Ήταν Νοέμβριος του 1973, και η φημισμένη περίοδος του Bill Shankly ως manager της Liverpool, βρισκόταν στο απόγειο της.

Η ομάδα είχε κατακτήσει το Πρωτάθλημα της First Division τότε, ενώ ο θρίαμβος του UEFA Cup, όπου σε δύο αναμετρήσεις είχαν νικήσει με συνολικό σκορ 3-2, την Borussia Monchengladbach, ήταν το κερασάκι στην τούρτα, μιας αξιομνημόνευτης σαιζόν 192/73.

Επέστρεφαν λοιπόν στο European Cup, για «δείπνο» με τις καλύτερης ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου, και η πεποίθηση τους ήταν ότι θα μπορούσαν να φτάσουν μακριά σε αυτό το θεσμό!

Ο πρώτος γύρος δεν αποτέλεσε πρόβλημα γι αυτούς ,αφού με συνολικό σκορ 3-1, άφησαν εκτός θεσμού την Jeunesse Esch, του Λουξεμβούργου!

Στον 2ο γύρο λοιπόν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον Red Star Belgrade, μία ομάδα που την προηγούμενη χρονιά είχε αποκλειστεί από τον τρίτο γύρο του UEFA Cup, και ο Shankly φυσικά δεν περίμενε τίποτα άλλο από την ομάδα του, πέρα από την πρόκριση στον επόμενο γύρο του European Cup.

Οι δύο αναμετρήσεις που ακολούθησαν αποτέλεσαν κρίσιμο σημείο στη μεγάλη ιστορία της Liverpool, καθώς οι Σέρβοι νίκησαν άνετα με 2-1 στο Βελιγράδι, ενώ 15 μέρες αργότερα, διπλασίασαν με το ίδιο σκορ ,τις νίκες τους, στο Anfield, αναγκάζοντας στο τέλος του αγώνα, το Kop, να τους χειροκροτήσει!

Το γκολ του Slobodan Jankovic, στο 90′ λεπτό του αγώνα, στο Anfield, αποδείχθηκε το τελευταίο καρφί στο «φέρετρο» της Liverpool, αν και το τέρμα του Chris Lawler στο 60′ λεπτό είχε δώσει λίγες ελπίδες στους γηπεδούχους!

Δίνοντας συνέντευξη στους Times, o Lawler, ο οποίος είχε σκοράρει και στον πρώτο αγώνα, είχε πει τότε για το πως ένιωθε ότι εκείνη η βραδιά ήταν ιδιαίτερα σημαντική.

«Πίστευα πάντα ότι ήταν πολύ σημαντική εκείνη η περίοδος. Νομίζαμε ότι μπορούμε να τους κερδίσουμε. O Shankly, προσπάθησε να μας ‘φτιάξει’ πριν τον αγώνα, αν και αυτό το έκανε πριν από κάθε αγώνα, για να είμαι ειλικρινής.»

«Πάντα παίζαμε σαν να θέλουμε να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε με 6-0 αλλά στην Ευρώπη δεν γνώριζες τίποτα για τις αντίπαλες ομάδες.»

«Δεν υπήρχε η τηλεόραση, όπου μπορούσες να δεις στιγμιότυπα από τους αντίπαλους.»

«Προσπαθήσαμε να σκοράρουμε όσο περισσότερα τέρματα μπορούσαμε, και με την πάροδο των ετών, μάθαμε τελικά καλά το μάθημα μας.»

«Έπρεπε να είμαστε πιο επιφυλακτικοί και να παίξουμε με ένα πιο υπομονετικό στυλ.»

¨Σημείωσαν δύο φανταστικά γκολ στο Anfield, ένα με σουτ από 35 γιάρδες απόσταση και ένα με απευθείας χτύπημα φάουλ. Αν σκεφτείς ότι τότε είχαμε τον Ray Clemence στα δοκάρια, χρειαζόταν κάτι εξαιρετικό να γίνει για να τον νικήσεις και αυτοί ήταν.»

Ο πρώην θρυλικός παίκτης των Κόκκινων επίσης, ο Tommy Smith, είχε παραδεχθεί ότι οι αμυντικοί του Ερυθρού Αστέρα, ήταν τόσο άνετοι με τη μπάλα στα πόδια τους, όσο και οι περισσότεροι δημιουργικοί παίκτες κέντρου.

Ειρωνικά,ο Smith έχασε τη θέση του τελικά από τον Phil Thompson, ο οποίος αν και κεντρικός αμυντικός, μπορούσε να βοηθήσει καλύτερα στην κυκλοφορία της μπάλας.

Ο αποκλεισμός από τον Ερυθρό Αστέρα, εκείνο το βράδυ, αποδείχθηκε ο καταλύτης που μεταμόρφωσε αργότερα την εικόνα της Liverpool στην Ευρώπη, προς το πολύ καλύτερο!

Η βασιλεία του Bill Shankly, τελείωσε απότομα το 1974, όταν ο Σκωτσέζος αποδέχθηκε ότι έπρεπε να γίνουν αλλαγές στον αγωνιστικό χώρο, στο αγωνιστικό προφίλ της ομάδας.

«Οι Ευρωπαίοι απέδειξαν ότι ‘χτίζοντας’ από πίσω είναι ο μόνος τρόπος για να παίξεις.»

«Όταν παίζουν τη μπάλα από πίσω ,παίζουν σε μικρά γκρουπ. Όπως αλλάζουν αυτοί, αναγκάζεται να αλλάξει στυλ και ο αντίπαλος.» είχε πει ο Shankly.

Ένα τέτοιο στυλ παιχνιδιού «αφήνει χώρο για τους Ray Kennedy και Terry McDermott -που και οι δύο έπαιξαν για τη Liverpool αφότου έφυγα, να ‘γλιστρήσουν’ στην αντίπαλη περιοχή για την τελική πάσα.»

«Μοιάζει κάπως με το παιχνίδι γάτας και ποντικιού, περιμένοντας για λίγο να εμφανιστεί κάποιο άνοιγμα, πριν να γίνει η τελική μπαλιά. Είναι απλό και είναι αποτελεσματικό.» είχε δηλώσει.

Χρειάσθηκε τελικά να αναλάβει ο Bob Paisley, για να εφαρμόσει αυτό το στυλ παιχνιδιού στη Liverpool, και να κατακτήσει με την ομάδα του- μόλις αυτή προσαρμόστηκε, τα τρόπαια που κατέκτησε.

Στην πρώτη τους επιστροφή στο European Cup, μετά τον αποκλεισμό τους από τον Ερυθρό Αστέρα- είχαν κατακτήσει και το UEFA Cup το 1976, η Liverpool, προχώρησε ως τον τελικό, νικώντας τη Monchengladbach.

Δώδεκα μήνες αργότερα, οι Κόκκινοι στέφθηκαν βασιλιάδες της Ευρώπης ξανά, με τον Kenny Dalglish-στην εναρκτήρια σαιζόν του στη Liverpool, να σκοράρει το νικητήριο γκολ, απέναντι στην Club Brugge στο Wembley.

To 1981, ο Bob Paisley, ακούμπησε τα χέρια του στο European Cup νούμερο τρία, ενώ ακολούθησε ο θρίαμβος του Joe Fagan στη Ρώμη.

Αν δεν υπήρχε ο αποκλεισμός από τους Σέρβους και η συνειδητοποίηση της πραγματικότητας ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει στην ομάδα, η ιστορία της Liverpool, θα ήταν ίσως διαφορετική.

Οι Bob Pailey και Bill Shankly, αποδείχθηκαν το ίδιο ταπεινοί όσο και έξυπνοι, αφού κατάλαβαν ότι θα έπρεπε να μάθουν από τους αντιπάλους τους, και η προσέγγιση αυτή τελικά μόνο ωφέλησε.

H φιλοσοφία του Bootroom εν δράση!

Το αισθητικά ευχάριστο στυλ παιχνιδιού αποτελεί το σύμβολο της Liverpool για 40 χρόνια πλέον, με τον Jurgen Klopp, να ανεμίζει τη σημαία στις μέρες μας.

Θα πρέπει λοιπόν να ευχαριστήσουμε τους σημερινούς μας αντιπάλους γι αυτό που μας πρόσφεραν 45 χρόνια πριν!