Η οικογένεια του νεαρού οπαδού της ομάδας μας με το υπέροχο χαμόγελο τον αποχαιρέτησε πάρα πολύ νωρίς.

Ο μόλις 11 ετών Owen McVeigh νικήθηκε από τη λευχαιμία μόλις τρεις μέρες μετά τη διάγνωση που έγινε για την ασθένειά του.

Είχε τραβήξει την προσοχή πολλών οπαδών της Liverpool στις εκδρομές του στο Anfield παρέα με τον πατέρα του, Mark, βοηθούσε στην ανύψωση των σημαιών με το γκρουπ του Spion Kop 1906 στο Anfield, ενώ είχε ταξιδέψει πολλές φορές σε εκτός έδρας αγώνες εντός και εκτός Αγγλίας.

Ο Martin Skrtel, σε μία κίνηση που τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας, εντόπισε τον μικρό Owen σε έναν εκτός έδρας αγώνα του F.A. Cup με την Crystal Palace την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου του 2015, και του έδωσε αυτοπροσώπως τη φανέλα που είχε φορέσει σε εκείνο το παιχνίδι μετά τη λήξη του.

Δέκα μήνες μετά ο Owen, ένας μαθητής του St Paul and St Timothy’s και αργότερα του Cardinal Heenan του West Derby, είχε αποβιώσει.

Η κληρονομιά που άφησε ο Owen υπάρχει και ζει μέσα από την ακούραστη δουλειά που γίνεται στο ίδρυμα ‘Owen McVeigh Foundation’, το οποίο ιδρύθηκε από την οικογένεια του μικρού, και βοηθά στη δημιουργία ξεχωριστών εμπειριών για άρρωστα παιδιά που έχουν ανάγκη.

Μία ξεχωριστή σημαία αφιερωμένη στη μνήμη του Owen είχε δημιουργηθεί στο Kop, την οποία στη συνέχεια πήρε και το γκρουπ του Spion Kop 1906. Το αυθεντικό σχέδιο αυτής της σημαίας είχε ζωγραφιστεί με μολύβι από το χέρι της θείας του Owen, Natalie.

Το σπαρακτικό σχέδιο της σημαίας, που απεικονίζει τον Owen με τον πατέρα του πιασμένους χέρι-χέρι, αναγράφει το μήνυμα “It’s off to the match we go” («είναι μακριά ο αγώνας στον οποίο πηγαίνουμε»), και αργότερα έγινε και t-shirt, το οποίο είχε μεγάλη απήχηση στους οπαδούς.

Τελευταία το ίδρυμα ‘Owen McVeigh Foundation’ έχει γνωρίσει μεγάλη αναγνωρισιμότητα, μετά τη γνωστοποίηση του ότι η Liverpool FC στηρίζει την εκστρατεία προώθησης και διαφήμισης των t-shirt, και του ότι αυτά αναμένεται να αρχίσουν σύντομα να πωλούνται στα επίσημα καταστήματα και σημεία πωλήσεως της ομάδας. Ο Andy Robertson έχει ήδη φωτογραφηθεί φορώντας ένα από αυτά.

Ο πατέρας του Owen, Mark, ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας: «Αρχικά θέλαμε απλά να παραγγείλουμε 20 t-shirts για την οικογένεια. Όμως κάναμε μία μικρή δημοσίευση στο Facebook μία Τετάρτη λέγοντας ότι ‘αν θέλετε να βοηθήσετε το ίδρυμα, πάρτε ένα.'»

«Έφτασε η Παρασκευή και έπρεπε να παραγγείλουμε 3000. (!)«

«Είχαμε δέκα αυτοκίνητα έξω από το σπίτι τη νύχτα για να παραδώσουμε όλα τα μπλουζάκια, όμως δεν είχαμε προβλέψει ότι θα υπήρχαν άνθρωποι που θα έλεγαν στα παιδιά τους να φορέσουν το μπλουζάκι και θα δημοσίευαν φωτογραφίες στα social media. Μετά ήθελαν και άλλοι άνθρωποι να προμηθευτούν ένα μπλουζάκι. Λειτούργησε σαν χιονοστιβάδα.»

Κάποια στιγμή υπήρξε η απειλή οι πρακτικές δυσκολίες του ξεσκαρταρίσματος τόσο μεγάλης ποσότητας παραγγελιών να καταστούν μη διαχειρίσιμες, όμως ευτυχώς ο Mark έλαβε κρίσιμη βοήθεια από έναν ανεξάρτητο λιανέμπορο που έχει τη βάση του στο Anfield, ο οποίος έχει ονομάσει το κατάστημά του «Hat Scarf or a Badge».

Πλέον έχουν πουληθεί και σταλεί σε όλο τον κόσμο πάνω από 17000 t-shirts.

Ο Mark πρόσθεσε: «Δημιουργήσαμε το χαρακτηριστικό (feature) ‘Where’s Owen?’, ζητώντας από τους ανθρώπους να φωτογραφηθούν φορώντας το μπλουζάκι οπουδήποτε και αν βρίσκονταν. Τώρα έχουμε ανθρώπους από ολόκληρο τον κόσμο, από ένα ζευγάρι στην κορυφή του Burj Khalifa του Dubai μέχρι το San Francisco.»

«Η εικόνα αυτή (του πατέρα με το γιο πιασμένους χέρι-χέρι) είναι πολύ σημαντική για εμάς στην προσπάθειά μας να γνωστοποιήσουμε το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε.»

Η σημαία του Owen αποκαλύφθηκε επίσημα πριν το παιχνίδι με την Augsburg στο Anfield τον Φεβρουάριο του 2016 παρουσία του Mark και της συζύγου του, Joanne.

Ως συνέπεια της ‘τελετής’ αυτής πριν τον αγώνα με τη γερμανική ομάδα, ο πρόεδρος της FSG, Mike Gordon ζήτησε να συναντηθεί με τον Mark, και έτσι γεννήθηκε μία παραγωγική σχέση ανάμεσά τους.

«Ήμουν λιγάκι κυνικός, λιγάκι σκεπτικός όσον αφορά αυτή τη συνάντηση», αναφέρει ο κύριος Μcveigh.

«Όμως ο Mike ήταν φανταστικός, για να είμαι ειλικρινής.»

«Την πρώτη φορά που τον συνάντησα δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που χάσαμε τον Owen και είναι δύσκολο για τους ανθρώπους να ξέρουν τι να πουν σε αυτές τις περιπτώσεις. Όμως ο Mike είπε την καλύτερη πιθανή κουβέντα. ‘Πες μου για τον Owen’. Μιλούσαμε για το γιο μου για περίπου μία ώρα.»

«Έχω συναντήσει τον Mike 5 ή 6 φορές από τότε. Πάντα με ρωτάει ένα πράγμα: ‘Πόσο μεγάλο θέλεις να γίνει όλο αυτό;’ (το  έργο του ‘Owen McVeigh Foundation’)«

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα απομένει να φανεί ποια θα είναι, εκ του αποτελέσματος – υπάρχουν ελπίδες να να αγοραστεί μία κατοικία για κάποιες οικογένειες στη Lake District του χρόνου, όμως η κληρονομιά του Owen έχει ήδη βοηθήσει εκατοντάδες παιδιά, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων υποφέρει από καρκίνο.

Ο Mark είπε: «Ο Owen απεβίωσε στις 7 Δεκέμβρη και το πρώτο παιδί που βοηθήσαμε το βοηθήσαμε στις 20 Φλεβάρη, ένα νέο κορίτσι που λεγόταν Lucy, το πήραμε στην ECHO Arena και το φροντίσαμε. Είμαστε μία δημόσια φιλανθρωπία εδώ και 15 μήνες.»

«Ο Owen ήταν το μόνο μας παιδί, ήμασταν μόνο εγώ, η Jo και ο Owen. Η Jo (η μητέρα του Owen) είναι στο Alder Hey όμως μας έχει προστατεύσει από το καθετί που έχει περάσει από τότε που ήταν 18 ετών. Δεν ήξερα τίποτα για τον καρκίνο ή για τη λευχαιμία. Ούτε ο Owen ήξερε. Η ασθένειά του διαγνώστηκε Παρασκευή, και τη Δευτέρα έφυγε.»

«Εμείς ποτέ δε ζήσαμε τη ζωή υπό το βάρος της πάθησης του καρκίνου, όπως τη ζουν αυτά τα παιδιά. (επειδή η ασθένεια του μικρού διαγνώστηκε τρεις μέρες πριν το θάνατό του, οπότε πριν η οικογένεια δεν το ήξερε) Αναζητούμε ευκαιρίες να κάνουμε κάτι ξεχωριστό για τα παιδιά αυτά.»

Από εκδρομές στο Polar Express μέχρι επισκέψεις στους στάβλους του Michael Owen στη Μάλπα και μία επίσκεψη στον κόσμο του Harry Potter, o πρώην τεχνίτης υπνοδωματίων Mark μαζί με πολυάριθμους εθελοντές βοηθούν όνειρα να γίνουν πραγματικότητα.

Η σημαία του Owen McVeigh ανυψώθηκε περήφανα στο Kop στο χθεσινό παιχνίδι με τη Hoffenheim, όπως γίνεται σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι της Liverpool από τότε που ο μικρός αποδήμησε εις κύριον.

«Με κάνει να νιώθω άνετα το να βλέπω εκεί τη σημαία. Δεν ήθελα να πηγαίνω (στο γήπεδο) πια, αλλά αυτό ήταν κάτι που με κρατούσε εκεί», είπε ο Mark.

«Μερικές φορές βγαίνω έξω (από το γήπεδο) μετά από 10 λεπτά, μιας και έχω και μέρες που είμαι κακόκεφος-, όμως πάντα φροντίζω να σιγουρέψω ότι θα είμαι εκεί για να σηκώσω τη σημαία.»