Ο Σίμος Μαριστάνογλου αναλύει τα σημαντικά γεγονότα της Liverpool για το 2016.
Η Liverpool ξεκίνησε το 2016 με αρκετά προβλήματα αλλά και περισσότερη αισιοδοξία για το μέλλον, μια και η πρόσληψη του Jurgen Klopp λίγο καιρό πριν είχε σκορπίσει ενθουσιασμό σε όλους τους φίλους της ομάδας.
Ο Γερμανός δικαίωσε σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες του κόσμου και κατάφερε να δώσει ξανά στους παίκτες αυτοπεποίθηση. Αυτό φάνηκε στην άμεση βελτίωση της εικόνας της ομάδας αλλά και σε μερικά (απρόσμενα για πολλούς) αποτελέσματα. Βέβαια δεν μπορούσε να κάνει θαύματα και πολλά από τα προβλήματα συνέχισαν να παραμένουν στην ομάδα, κοστίζοντας της βαθμούς σε ματς τα οποία θεωρητικά θα έπρεπε να «καθαρίσει» αν ήθελε να κυνηγήσει την τετράδα.
Ένα από τα πρώτα αποτελέσματα της νέας φιλοσοφίας του Γερμανού δεν ήταν άλλο από τη συμμετοχή της ομάδας στον τελικό του League Cup τον Φεβρουάριο, όπου έχασε το τρόπαιο στα πέναλτι από την Manchester City, αλλά και σε αυτόν του Europa League στο τέλος της σεζόν, όπου επίσης έχασε από τη Sevilla.
Στο πρωτάθλημα από την άλλη, ενώ τα καλά αποτελέσματα συνέχισαν να έρχονται στα περισσότερα από τα δύσκολα παιχνίδια, η ομάδα συνέχισε να χάνει βαθμούς σε αρκετά από τα θεωρητικά πιο εύκολα. Έτσι ο Klopp είχε να πάρει τη δύσκολη απόφαση για το αν θα δώσει βάρος στο πρωτάθλημα ή στις νοκ-άουτ φάσεις του Europa League όσο προχωρούσε η σεζόν. Ο Γερμανός προτίμησε να δώσει περισσότερο βάρος στην ευρωπαϊκή διοργάνωση, καθώς σε περίπτωση κατάκτησης του τίτλου η ομάδα θα εξασφάλιζε την πρόκριση της στο Champions League της επόμενης σεζόν.
Η αποτυχία να κατακτήσει να Europa την άφησε εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων φέτος, πράγμα το οποίο της έδωσε το πλεονέκτημα να είναι πιο ξεκούραστη και στον Γερμανό την ευκαιρία να προετοιμάζει την ομάδα του καλύτερα για κάθε αγωνιστική της Premier. Επίσης σήμαινε ότι ο Klopp δε χρειαζόταν άμεσα την απόκτηση πολλών παικτών, αφού το ρόστερ θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σεζόν χωρίς να χρειαστεί να είναι ιδιαίτερα μεγάλο.
Αυτό φάνηκε και στον σχεδιασμό του καλοκαιριού, όπου οι «κόκκινοι» έκαναν προσεκτικά τις κινήσεις τους. Αφού βιάστηκαν να εξασφαλίσουν τις υπηρεσίες των Matip και Grujic από τον Ιανουάριο κιόλας, στη συνέχεια απέκτησε τον Karius, ψάχνοντας ένα διαφορετικό στυλ τερματοφύλακα από τον Mignolet, για να έρθει η μεγάλη μεταγραφή του καλοκαιριού που δεν ήταν άλλη από τον Mane. Στη συνέχεια το ρόστερ έκλεισε με τις προσθήκες των Wijnaldum και Klavan. Επίσης υπήρξαν αρκετές αποχωρήσεις, αφού μεταξύ άλλων το λιμάνι αποχαιρέτησαν αρκετά στελέχη της πρώτης ομάδας όπως οι Benteke, Allen, Skrtel και Ibe.
Από τις παραπάνω μεταγραφές οι Matip και Mane έχουν γίνει ήδη απαραίτητοι στην ομάδα, ενώ ο Klavan, μετά τις εξελίξεις με τον Sakho, προσφέρει μία πολύ καλή λύση στον πάγκο και καλύπτει εξαιρετικά τις απουσίες των Matip και Lovren δημιουργώντας στον προπονητή του ένα ευχάριστο πονοκέφαλο για το κέντρο της άμυνας. Ο Wijnaldum έχει ακόμα περιθώρια βελτίωσης στην απόδοση του, κυρίως στο οργανωτικό κομμάτι, ωστόσο δεν ήταν κακός στο πρώτο εξάμηνο μια και έδινε αρκετές βοήθειες στον Henderson στο κομμάτι της πίεσης και της αμυντικής συμπεριφοράς της ομάδας. Ο Karius δέχθηκε μεγάλη κριτική και έχασε τη θέση του πριν λίγες μέρες, ωστόσο το πιθανότερο είναι ότι ο Klopp θα του ξαναδώσει (τουλάχιστον) μία ευκαιρία να αποδείξει τι μπορεί να κάνει μια και το νεαρό της ηλικίας του αφήνει προσδοκίες για βελτίωση. Τέλος ο Grujic έχει δείξει κάποια θετικά στοιχεία, ωστόσο με τις λίγες εμφανίσεις του δε μπορεί να κριθεί αντικειμενικά.
Το πιο σημαντικό στοιχείο που άλλαξε ο Klopp στη Liverpool ήταν αρχικά η φυσική κατάσταση της ομάδας. Η Liverpool τρέχει περισσότερο από όλους τους αντιπάλους της μέχρι στιγμής και αυτό τη βοηθάει στην πίεση που θέλει να εφαρμόσει ο Γερμανός αλλά και την κάνει την πιο επικίνδυνη ομάδα στην κόντρα όταν είναι πλήρης.
Από εκεί και μετά τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην φετινή πορεία της ομάδας έχουν οι «εσωτερικές» μεταγραφές του καλοκαιριού. Μη μπορώντας να βρει ένα παίκτη που να τον ικανοποιεί, ο Klopp βάφτισε τον στρατιώτη Milner αριστερό μπακ και εκείνος με την προσήλωση του στην τακτική της ομάδας και το πάθος του βοήθησε τα μέγιστα στο να κλείσουν τα αμυντικά κενά από αριστερά. Ο Henderson με τη σειρά του βαφτίστηκε αμυντικός μέσος και πλέον παίζει μόνος του στη θέση (σε σχέση με την αρχή της σεζόν που έπαιζε δίπλα του ο Wijnaldum). Από εκεί ο αρχηγός της ομάδας έχει γράψει πρωτιές στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες του πρωταθλήματος, αφού είναι πρώτος σε συνολικές πάσες και χιλιόμετρα στο πρωτάθλημα, ενώ στις θέσεις των αμυντικών χαφ έχει τα περισσότερα κοψίματα, τα περισσότερα κλεψίματα, τις περισσότερες key passes και τις περισσότερες ασίστ (δεύτερος σε ασίστ αν θεωρήσουμε αμ. χαφ τον Matic φέτος). Επίσης είναι δεύτερος στη λίστα με τα περισσότερα τάκλιν. Μπροστά του ο αναγεννημένος Lallana έχει βάλει στόχο να πραγματοποιήσει την πιο παραγωγική σεζόν της καριέρας του και δείχνει επιτέλους ότι άξιζε τα 25 εκ. λίρες που σπατάλησε η ομάδα για να τον αποκτήσει το καλοκαίρι του 2014. Τέλος ο Coutinho έκανε το καλύτερο και κυρίως το πιο ουσιαστικό του ξεκίνημα σε μία σεζόν από τότε που ήρθε στους «κόκκινους».Το στυλ του Γερμανού δείχνει να ταιριάζει απόλυτα στη Liverpool και, σε όποια θέση και να τη βρει το τέλος του 2016, είναι σίγουρο ότι έχουν γίνει βήματα μπροστά σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν. Οι «κόκκινοι» έχουν παίξει ίσως το καλύτερο ποδόσφαιρο. Όχι το πιο αποδοτικό, το οποίο έχει παρουσιάσει ξεκάθαρα η Chelsea μετά την αλλαγή στο σύστημα της, ούτε ίσως το πιο ορθολογικό, αλλά σίγουρα το πιο ωραίο για το μάτι του θεατή στο σύνολο των αγώνων της.
Οι ομάδες που παράγουν ποδόσφαιρο μπορεί να μη φτάνουν πάντα σε τίτλους, αλλά συνολικά συνήθως επιβραβεύονται με διάφορους τρόπους σε βάθος χρόνου. Οπότε ακόμα και να μην έρθει φέτος κάποιος εγχώριος τίτλος, η Liverpool, αν συνεχίσει να αποδίδει έτσι, θα μπορέσει να εξασφαλίσει μια θέση στην τετράδα και στο Champions League της επόμενης περιόδου. Έτσι ο Klopp θα μπορεί να χτίσει πάνω σε αυτή τη σεζόν και να οδηγήσει την ομάδα σε ακόμα καλύτερα αποτελέσματα τα επόμενα χρόνια, ελπίζοντας να ολοκληρώσει το πλάνο τριετίας που έχει χτίσει στο μυαλό του με την κατάκτηση του πολυπόθητου πρωταθλήματος όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Παίκτης της χρονιάς:
Βάσει εικόνας της φετινής σεζόν υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι, ωστόσο βάσει βελτίωσης μέσα σε όλο το 2016 θα επιλέξουμε τον Adam Lallana, οριακά μπροστά από τον James Milner που ήταν σταθερός μέσα στο έτος.
Πηγή: EnglishFootball