Μια μεγάλη νίκη – πρόκριση κατάφερε να πάρει επί ολλανδικού εδάφους η Liverpool, αφού κέρδισε με 0-3 τον Ajax για την 5η αγωνιστική του UEFA Champions League.

Οι Reds μπήκαν εντελώς νωθρά και έδειχναν μέχρι το 30′ να είναι πιο ασύνδετοι και από το ματς με την Nottingham Forest, όμως από εκεί και πέρα ισορρόπησαν το ματς και μέσα σε δέκα αγωνιστικά λεπτά τελείωσαν το παιχνίδι.

Μια εξήγηση για την εικόνα του πρώτου μισάωρου είναι και μια αλλαγή προσέγγισης του Jurgen Klopp σε σχέση με τον σχηματισμό της ομάδας.

Ως γνωστόν, ο Γερμανός κόουτς αγαπά το 4-3-3 και τις παραλλαγές αυτού. Στη Dortmund χρησιμοποιούσε το 4-2-3-1, με τον Gotze στο «10» πίσω από τον Lewandowski και τους Reus – Blaszczykowski στα άκρα. Ο νεαρός – τότε – Mario ερχόταν να πάρει μπάλες και πιο βαθιά στο χώρο του κέντρου, όμως έπαιζε επί τω πλείστον ανάμεσα στις γραμμές και πατούσε αρκετά περιοχή, κυρίως ερχόμενος από τα αριστερά, εναλλάσσοντας αρκετές φορές θέσεις με τον Reus.

Στο ξεκίνημά του στη Liverpool, ο Klopp χρησιμοποίησε κάτι ανάλογο, κυρίως όταν είχε τον Sturridge διαθέσιμο, με τους Lallana – Coutinho – Firmino να συνθέτουν μία τριπλέτα μπροστά από τους δύο χαφ. Εν τη απουσία του Άγγλου φορ, όμως, και λόγω των κενών που δημιουργούνταν στο χώρο του κέντρου, δοκίμασε από αρκετά νωρίς τον Firmino ως φορ και τον Lallana σαν έξτρα χαφ, με τον τελευταίο να πιάνει υψηλά στάνταρ απόδοσης. Μάλιστα, πρώτο πετυχημένο πείραμα ήταν η νίκη στο Etihad με 1-4.

Τα επόμενα χρόνια το 4-3-3 παρέμεινε και με εξαίρεση μια περίοδο το φθινόπωρο του ’20, όπου ο Jota και οι τραυματισμοί στα χαφ τον «ανάγκασαν» να παίξει με 4-2-3-1, ο Klopp επέμενε και σε δύσκολες στιγμές σε αυτό.

Έπρεπε να δει την Norwich να του κάνει ζημιά στις αρχές του 2022 και έναν Ολλανδό να του… ζαλίσει το κεφάλι για να πειστεί σε κάτι διαφορετικό. Ο Rashica έβαλε μπροστά από το πουθενά τα «Καναρίνια» σε ένα ματς που οι Reds απαγορευόταν να στραβοπατήσουν. Ο Γερμανός ήθελε να γυρίσει το σύστημα σε 4-2-3-1, όμως ο Pep Lijnders επέμεινε σε μια μικρή διαφοροποίηση. Αντ’ αυτού, η είσοδος του Origi μετέτρεψε το σύστημα σε 4-4-2 (ή 4-2-4), με αποτέλεσμα μια άνετη επικράτηση με 3-1.

Το 4-4-2 χρησιμοποιήθηκε και πάλι σε έκτακτες καταστάσεις, όμως το τραγικό ξεκίνημα τη φετινή χρονιά – μαζί με τις ελλείψεις στα χαφ – το έκανε βασικό σύστημα.

Ακόμα και εδώ όμως, σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα, είναι ευδιάκριτη μια προσπάθεια εξέλιξης. Ξεκίνησε με έναν κόφτη (Fabinho ή Henderson), έναν δημιουργό (Thiago ή Elliott) στην δυάδα και κλασσικά εξτρέμ στις γραμμές.

Ο τραυματισμός του Diaz έφερε τον Jota στη πτέρυγα, με τον Klopp να ξέρει ότι ο Diogo παίζει περισσότερο σε έναν ελεύθερο ρόλο και όχι πάνω στη γραμμή σαν τον Κολομβιανό. Πιο πριν δοκιμάστηκε ο Carvalho με τον Elliott στην άκρη, όμως και οι δύο έχουν στη φύση τους να κόβουν προς τα μέσα και άρα το παιχνίδι από το πλάι ήταν εντελώς δυσλειτουργικό.

Για να αποφύγει το… μπουλούκι στον άξονα, έφερε τον Salah πιο κεντρικά και έριξε τον Elliott στην άκρη σε έναν πολυσύνθετο ρόλο. Πια δεν ήταν ένα κλασσικό 4-4-2, δηλαδή, αλλά ένα μεταβαλλόμενο σύστημα, όπου σε φάση άμυνας επέστρεφε στο… πατροπαράδοτο 4-3-3, με τον Salah να βγαίνει στην άκρη και τον Elliott να παίζει στο ρόλο του δεξιού εσωτερικού.

Άκουσον – άκουσον, οι Reds αντιμετωπίζουν και άλλο τραυματισμό, με τον Jota να μένει στα pits μέχρι και μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Πολλοί θα είδαν την χθεσινή ενδεκάδα και θα σκέφτηκαν πως ο Nunez θα πάει στη πτέρυγα, ο Salah θα είναι με τον Firmino στον άξονα και δεξιά θα είναι ο Elliott. Αμ δε.

Η Liverpool ξεκίνησε το ματς με καθαρό εξάρι τον Fabinho, τον Elliott σε αυτό τον συνηθισμένο ρόλο του χαφοεξτρέμ και τον Firmino σαν ψεύτικο εννιάρι. Ο Salah ήταν όντως στον άξονα, όπως και ο Nunez, και οι δύο όμως έβγαιναν στο πλάι!

Στη περίπτωση του Αιγύπτιου, άλλαξε πάρα πολλές φορές θέσεις με τον Elliott, με τον δεύτερο να καταπίνει πολλά χιλιόμετρα για να καλύψει χώρους και αμυντικά.

Ίδιους ρόλους είχαν από την άλλη πλευρά, σε ένα ακόμη πιο έντονο μοτίβο, οι Henderson – Nunez. Ο αρχηγός πήρε πολλές μπάλες πάνω στη γραμμή, δημιούργησε το πρώτο γκολ από εκεί, ενώ δέχτηκε και ένα χτύπημα στο γόνατο σε μια προσπάθεια να βγει στη κόντρα από τα αριστερά και βγήκε ως αλλαγή.

Το εν λόγω πλάνο, ειδικά από την αριστερή πτέρυγα, είχε δύο σκοπούς.

Πρώτον, διασφάλισε την ελευθερία των κινήσεων των Elliott – Salah. Ο νεαρός είναι πολύ επικίνδυνος δημιουργός και με το εν λόγω σύστημα βρήκε τους απαραίτητους χώρους στα χαφ. Ο Αιγύπτιος, από την άλλη, μπορούσε να κινηθεί εκείνος σε κενούς χώρους όποτε ήθελε, όπου ήθελε, ξεφεύγοντας από τα ατομικά μαρκαρίσματα που τόσο έχουν πληγώσει φέτος το σκοράρισμά του.

Δεύτερον, αποφεύχθηκε η χρησιμοποίηση του Nunez αυστηρά από τα αριστερά. Ξεκινούσε τις ενέργειές του από εκεί, όμως ο Darwin βρέθηκε πολλές φορές κεντρικά, με αποκορύφωμα τη φάση του 43′. Η ταχύτητά του, αλλά και του τρομερό διάβασμα του χώρου, κουμπώνουν τέλεια με τον Firmino, με τον δεύτερο να εκμεταλλεύεται άριστα τα κενά που δημιουργούσαν οι κινήσεις του Nunez. Ο Ουρουγουανός δεν απείλησε όσο με την West Ham για παράδειγμα, όμως αυτό οφείλεται και στο ότι η Liverpool πίεσε και σε μικρό διάστημα του παιχνιδιού.

Το 4-4-2, λοιπόν, εξελίχθηκε. Από ένα κλασσικό σύστημα με δύο εξτρέμ και δύο φορ, κατέληξε στο Amsterdam να είναι ένας καθαρός ρόμβος. Fabinho στο «6», Henderson και Elliott σε δύο πάρα πολύ δύσκολους ρόλους στο «8» και ο Firmino να αλωνίζει σε κάτι σαν «10» πίσω από τους Nunez – Salah.

Όλα αυτά μοιάζουν με μετατροπές του 4-3-3, με χαφ που βγαίνουν στην άκρη, εξτρέμ που κλείνουν προς τα μέσα και τα λοιπά, όμως για πρώτη φορά ο Klopp εντοπίζει αδυναμίες στο σχηματισμό και κάνει μετατροπές. Δύσκολο για έναν άνθρωπο που μέχρι και εκείνος θα παραδεχθεί ότι είναι σχετικά… ξεροκέφαλος.

Ο Klopp ξέρει πως η Liverpool του πρέπει να βρει και έναν άλλο τρόπο να διασπά άμυνες. Μπήκε στη χρονιά εκτεθειμένος σε πολλά επίπεδα και προσπαθεί να διορθώσει τις έντονες ατέλειες που σίγουρα θα υπάρξουν σε μια ομάδα που αλλάζει προσανατολισμό μετά από επτά σεζόν.

Υ.Γ Ο Nunez είναι ένας καταπληκτικός ποδοσφαιριστής. Τεχνικά άρτιος, γρήγορος, με καλή τεχνική, άψογη αντίληψη του χώρου και, ναι, καλά τελειώματα. Θρασύς επιθετικός και θα φανεί στη συνέχεια το πόσο θα βοηθήσει τα επόμενα χρόνια. Money well spent.