Όλοι μας έχουμε συνηθίσει τη Liverpool με απίστευτα σκηνικά. Κάτι γκολ με μπάλες θαλάσσης, γκολ από πλάγια, πλάγια μπακ που δεν γύριζαν ούτε με αίτηση, γκολ στα δίχτυα μας στις καθυστερήσεις, απίθανες ατομικές γκάφες στα πιο κρίσιμα παιχνίδια και πολλά άλλα. Όλοι μας ή σχεδόν όλοι μας έχουμε πει «Liverpool είσαι» όταν πάμε να κάνουμε μια σκέψη θετική.
Το κείμενο δεν θέλει να κάνει καμία αγωνιστική ανάλυση. Θέλει απλά να αποτυπώσει την ευφορία και μια αίσθηση πραγματικής αλλαγής που αποπνέει η ΟΜΑΔΑΡΑ μας φέτος. Και όχι. ΔΕΝ χρειάζεται να πάρουμε το πρωτάθλημα για να το δούμε. ΔΕΝ χρειάζεται να πάρουμε το πρωτάθλημα για να το πιστέψουμε και να το χαρούμε.
Είμαι σίγουρος πως στο γκολ της ισοφάρισης χθες στο μυαλό πολλών πέρασαν δραματικές εικόνες και σκηνικά από το μυαλό. Πόσα ματς ήμασταν καλύτεροι και μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας; Πολλά. Σε πόσα ματς με τη United με κάποιο μαγικό τρόπο δεν κερδίσαμε; Σε αρκετά. Γιατί είχαμε χρόνια να τους κερδίσουμε. Και όμως χθες συνοψίστηκε το πριν και το τώρα. Μια ομάδα που ακόμη και όταν κάτι στράβωσε έβγαζε ασφάλεια. Ηρεμία. Ψυχραιμία.
Αυτή είναι η φετινή Liverpool. Η καλύτερη Liverpool που έχω δει εγώ προσωπικά από το 2004 και που ψιλοκαταλαβαίνω ποδόσφαιρο και την ακολουθώ. Και είναι η καλύτερη από όλες διότι η ανάπτυξη της πήρε χρόνο, ήταν επίπονη, είχε στεναχώριες αλλά έβλεπες πως βήμα βήμα το παρόν δημιούργημα θα επέλθει. Η Liverpool έχει ξαναγίνει ξανά κορυφαίος σύλλογος και όχι ένα σπουδαίο brand name που προσπαθεί και με λίγο ποδόσφαιρο.
Ο Klopp και όλοι όσοι έχουν δουλέψει από το πόστο τους αξίζουν τα πάντα. Από αποθέωση, συγχαρητήρια, ευχές, μπράβο, λατρεία και ό,τι θέλετε εσείς. Και θα λέω ακριβώς τα ίδια ακόμη και αν το Μάιο τερματίσουμε δεύτεροι. Διότι ό,τι και αν συμβεί από άποψη αγωνιστικής έκβασης, η ομάδα πλέον με γεμίζει όσο ποτέ. Περιμένεις πως και πως να τη δεις. Όχι ότι αυτό άλλαξε σε σχέση με παλιά αλλά πλέον νιώθεις πολύ βέβαιος για τις δυνατότητες της. Δεν βλέπεις στο πρόγραμμα Napoli και United και λες τουλάχιστον νίκη στο ένα γιατί ξέρεις ότι μπορείς να κερδίσεις και τα δύο όντας πολύ καλύτερος. Όπως και έγινε.
Δεν βλέπεις Gomez, Trent και Milner εκτός για τα δεξιά και λες ωχ ο Clyne. Γιατί μέχρι και η τέταρτη λύση για τα δεξιά χθες ήταν εξαιρετικά σταθερός. Δεν βλέπεις μια ενδεκάδα με αλλαγές και λες «γιατί;». Ξέρεις ότι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες ΜΠΟΡΕΙΣ. Και αυτό αποπνέει αύρα νικητή.
Ας απολαύσουμε όλοι αυτό που βλέπουμε φέτος. Και ας είμαστε αισιόδοξοι για τη διάρκεια και τη συνέχεια. Γιατί το ΑΞΙΖΕΙ αυτή η ομάδα που έχει περάσει πολλά. Το ΑΞΙΖΟΥΜΕ όλοι που καρτερικά την περιμέναμε να μεγαλώσει και το έκανε ξανά. Και τώρα με μεγάλη αυτοπεποίθηση μπορούμε να λέμε πως «Liverpool είσαι και δεν θα γ…. θει τίποτα!». We are Liverpool and we aim for more!
Υ. Γ : Η Bayern είναι ένα τεράστιο όνομα για να βγάλει από όλη την ομάδα το 101% των δυνατοτήτων της. Σε συνδυασμό με την εξαιρετική μας παράδοση απέναντι σε γερμανικές ομάδες οφείλουμε να είμαστε αν μη τι άλλο αισιόδοξοι αλλά όχι αλαζόνες.
