Φαίνεται να τελείωσαν οι μεταγραφές για τη Liverpool στο συγκεκριμένο μεταγραφικό παράθυρο παρότι δεν έχουμε μπει ακόμη στον μήνα Ιούλιο. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από όσα μεταφέρουν οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ. Το συγκεκριμένο σενάριο προοιωνίζεται έντονα και από την δαιφαινόμενη μεταστροφή στο θέμα της μέχρι πρότινος «βέβαιης» πώλησης του Chamberlain. Και αναρωτιέται πολύς κόσμος: «Μα είναι δυνατόν να μην έχουμε πάρει και έναν μέσο;». Ναι, από ότι φαίνεται είναι δυνατόν. Το σοβαρότερο, όμως, ερώτημα είναι το εξής: Πώς εξηγείται αυτό;
Αρκετό διάστημα προτού ξεσπάσει η ιστορία με τον Darwin Nunez, έπαιζε ηχηρά για τους Reds το όνομα του Aurelien Tchouameni. Η ομάδα μας φερόταν ως το αντίπαλον δέος με τη Real Madrid για την υπογραφή του νέου wonderkid του γαλλικού ποδοσφαίρου στο χώρο του κέντρου. Και μάλλον δεν φερόταν απλώς από κάποιους ως το αντίπαλον δέος αλλά πράγματι διεκδίκησε τη μεταγραφή αυτή. Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές ο ίδιος ο Jurgen Klopp κατά τη συνήθη τακτική του, όταν πρόκειται για σοβαρούς μεταγραφικούς στόχους, κάλεσε τον ίδιο τον παίκτη προκειμένου να τον πείσει να έρθει στη Liverpool. Ο νεαρός Γάλλος παρόλα αυτά είχε ήδη διαλέξει πως θέλει να πάει στη Μαδρίτη. Λίγες ημέρες αργότερα σκάει από το πουθενά η ιστορία με τον Nunez. Και όπως συνηθίζεται εδώ και χρόνια η ομάδα έδωσε προς τα έξω την ιστορία του Nunez μόνο στο σημείο που ήταν βέβαιη πως η μεταγραφή έχει καλές πιθανότητες να ολοκληρωθεί. Προκύπτει εδώ η εύλογη απορία: εάν η κατάληξη της υπόθεσης του Tchouameni ήταν διαφορετική, θα είχαμε αυτή τη στιγμή στο ρόστερ και το Γάλλο και τον Ουρουγουανό; Κατά κάποιους ναι. Κατ’ εμέ μάλλον όχι. Και εδώ ξεκινά η συζήτηση.
Εάν υποθέσουμε πως η μεταγραφή του Tchouameni θα έκλεινε με ένα ποσό κοντά στα 75 με 80 εκατομμύρια ευρώ, αυτό σημαίνει πως και θα τους δύο αυτούς παίκτες μαζί θα είχαν δαπανηθεί μέσα σε 15 μέρες περίπου 150 εκατομμύρια λίρες. Δεν μας έχει δώσει η FSGμέχρι στιγμής τέτοια δείγματα. Σημαίνει αυτό ότι δεν θα μπορούσε για μία φορά να το πράξει; Ασφαλώς και όχι. Κάθε κανόνας γνωρίζει εξαιρέσεις και οι εξαιρέσεις υπάρχουν και για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας. Απλώς η δική μου αντίληψη των πραγμάτων και η προσωπική κατανόηση των όσων έχω δει τα προηγούμενα χρόνια μου δίνει να καταλάβω πως εάν είχε αποκτηθεί ο Tchouameni, θα επιλεγόταν ένας πιο οικονομικός παίκτης για την επίθεση. Ονόματα είχαν γραφτεί πολλά και σίγουρα κάποια από αυτά θα έπαιζαν περισσότερο και κάποια λιγότερο (δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούμε πλέον σε ονόματα). Και όλα εν πρώτοις θα στοίχιζαν πιθανώς πολλά ή λίγα λιγότερα από ότι ο Nunez. Και τώρα που εν τέλει αποκτήσαμε τον Nunez, διατυμπανίζεται ότι δεν θα πάρουμε και χαφ.
Από τη μία μεριά σημαντικότατη μερίδα του φίλαθλου και όχι μόνο κόσμου τονίζει την ανάγκη να αποκτηθεί ένας παίκτης ακόμη και για ροτέισον χωρίς να χρειάζεται να είναι παίκτης πρώτης γραμμής και να κοστίσει ως τέτοιος (στο σημείο αυτό βέβαια σημειώνουμε πως ενώ οι περισσότεροι προσδοκούσαν και επιθυμούν την απόκτηση ενός αμυντικού χαφ για να βοηθήσει το Fabinho, η ομάδα μάλλον προσανατολίζεται σε έναν παίκτη που θα είναι πιο πολύ box to box μέσος ενώ και ο Tchouameni δεν ήταν καθαρός holding midfielder). Από την άλλη μεριά υπάρχει η οπτική της διοίκησης σύμφωνα με την οποία αποκτούμε έναν παίκτη που μας κάνει σύμφωνα με έναν μακρύ κατάλογο προσόντων και μπορεί να βελτιώσει άμεσα την ομάδα μας, δηλαδή όχι για να αγοράσουμε και να λέμε «να αγοράσαμε και χαφ». Τέτοιος ήταν για την ομάδα ο Aurelien Tchouameni.
Unpopular opinion (πιθανώς): θεωρώ εξαιρετικά καλοδεχούμενη (ο όρος απαραίτητη έχει να κάνει με πολλές παραμέτρους π.χ. παίκτες διαθέσιμοι στην αγορά, ενδεχόμενες αποχωρήσεις από εμάς κ.λ.π.) μία ενδεχομένη προσθήκη στο χώρο του κέντρου αλλά καμία από τις δύο προσεγγίσεις δεν την θεωρώ ως την πλέον ορθολογική. Η πρώτη εντοπίζει σωστά την ανάγκη για φρεσκάρισμα στο κέντρο ειδικώς ενόψει του ότι παίκτες όπως ο Keita ή ο Thiagoμπορεί πέρυσι να βελτιώσαν ελαφρώς το injury record τους αλλά εξακολουθεί να τους καταδιώκει καθώς και το ότι ο Fabinho δεν έχει out and out αντικαταστάτη. Κατ’ εμέ, όποτε και εάν αποκτηθεί παίκτης, δεν θα πρέπει να είναι ένας καθαρός αμυντικός μέσος αλλά ένας παίκτης που μπορεί να παίξει και στο «6» και στο «8» και θα έχει το physical στοιχείο. Εντοπίζει, επίσης, σωστά η εν λόγω προσέγγιση ότι η αμέλεια όπως διαφαίνεται του φετινού καλοκαιριού έπεται της αμέλειας του περυσινού καλοκαιριού να μην αντικατασταθεί ο βιονικός Wijnaldum. Εντοπίζει σωστά και το ότι το κέντρο μας και ειδικά ο Fabinho έμοιαζε σε κάποια παιχνίδια πραγματικά σκασμένος.
Η πρώτη βέβαια προσέγγιση αγνοεί τις εξής δύο παραδοχές: πρώτον ότι το κέντρο στις ομάδες του Klopp είναι η πιο νευραλγική περιοχή, το engine room όπως έχει πει και ο Γερμανός. Άρα όλες οι κινήσεις εκεί πρέπει να είναι προσεγμένες. Δεύτερον το γεγονός πως στην πλειονότητα των περιπτώσεων (και όχι ασφαλώς σε όλες) η τακτική της ομάδας να περιμένει για τον παίκτη που θεωρεί εκείνη καλύτερο για μία θέση αποκτώντας τον όταν τον θεωρεί έτοιμο έχει αποδώσει. Η διαπίστωση αυτή δεν εξωραΐζει τις περιπτώσεις που απέτυχε αυτή η τακτική. Υπενθυμίζει, όμως, ότι μαγικές λύσεις που συμφέρουν σε όλες τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν.
Η προσέγγιση της FSG μοιάζει να λαμβάνει ιδιαίτερα σοβαρά υπόψιν την τελευταία αυτή συνθήκη και περιμένει να χτυπήσει παίκτες που πληρούν πολλά κουτάκια και είναι αγωνιστικά έτοιμοι να βοηθήσουν τα μέγιστα. Αγνοεί βέβαια το γεγονός πως ούτως ή άλλως η ομάδα δεν αγοράζει σχεδόν ποτέ (με εξαίρεση τον Thiago) παίκτες που είναι έτοιμοι ή αγγλιστί «finished articles ή products». Το δήλωσε εξάλλου πρόσφατα και ο Klopp με ακριβώς αυτές τις λέξεις για τον Nunez. Αυτή η τακτική δίνει το περιθώριο προσθήκης ενός παίκτη ο οποίος πληροί βασικά προαπαιτούμενα και στα χέρια του Klopp μπορεί να βελτιωθεί ραγδαία και ενδεχομένως να μεταβληθεί ακόμη και γρήγορα σε έναν νέο game changer.
Στην παρούσα συγκυρία ούτε η λογική άρον άρον αγόρασον αυτόν έχει νόημα ούτε η εμμονική υπομονή για τον ideal στόχο έχει νόημα. Νόημα έχει η έξοδος στην αγορά για μία έξυπνη προσθήκη που ενδεχομένως να προκύψει ως δυνατότητα. Αυτό δεν σημαίνει πως οποιοσδήποτε μέσος ο οποίος αποχωρεί με εύλογα χρήματα θα μπορούσε να είχε αποκτηθεί από τη Liverpool. Ο Bissouma κόστισε 29 εκατομμύρια λίρες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αγωνιστικά ήταν αυτό που έστω και περίπου ψάχνει η δική μας ομάδα (ακόμη και εάν στο παρελθόν είχε γραφτεί για την ομάδα, οι προτεραιότητες και οι επιθυμίες συχνά αλλάζουν). Ο Kalvin Philipps έφυγε με αρκετά εύλογα χρήματα καίτοι Άγγλος διεθνής αλλά εδώ και μήνες είχε προκύψει και γνώριζε πως ο Guardiola τον προόριζε ως αντικαταστάτη του Fernandinho και πιθανώς δεν είχε βλέψεις για άλλους συλλόγους. Μπορεί μέσα στο υπόλοιπο του καλοκαιριού να παρουσιαστούν και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις.
Το συμπέρασμα είναι πως ορθά η FSG δεν υιοθετεί μία λογική απόγνωσης του «να πάρουμε όπως και να έχει έναν παίκτη ακόμη και για 15-20 παιχνίδια» αλλά εσφαλμένα θα μείνει άπραγη, εάν πιθανώς έχει εντοπίσει κάποιον παίκτη (που δεν είναι απαραίτητα ο «μεταξένιος» και πανάκριβος Bellingham που δίδεται προς τα έξω) ο οποίος α)δεν θα κοστίσει μάρμαρο β)πληροί βασικά «κουτάκια» των Reds γ)μπορεί άμεσα να προσφέρει χωρίς να απαιτείται να κάνει άμεσα τη διαφορά. Είναι πάντα κρίσιμο να θυμόμαστε πως για το νευραλγικό χώρο του κέντρου της ομάδας δεν είναι προφανές πως όποιος παίκτης είναι καλός και κάνει σε εμάς της εξέδρας κάνει και για το τεχνικό επιτελείο της ομάδας.
Με τέτοιο, όμως, ποσοστό επιτυχημένων αγωνιστικά μεταγραφών είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως δεν υπάρχει στα κιτάπια ένα wannabe wonderkid και για το χώρο του κέντρου. Εάν αυτή η εικασία είναι βάσιμη, τότε η FSG οφείλει να δοκιμάσει το χέρι της.
Υ.Γ.: Βλέπω και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό μία πόλωση ανάμεσα σε αυτούς που δεν θεωρούν επιτακτική την απόκτηση ενός χαφ και χαρακτηρίζονται ως «ευλογούντες την FSG» ή «εξωραϊστές των πάντων» και εκείνων που θεωρούν εκ των ων ουκ άνευ μία μεταγραφή. Πρόκειται για μία ακόμη πόλωση πραγματικά άνευ αιτίας. Η υιοθέτηση μίας άποψης (διότι πραγματική γνώση άρα γνώμη έχουν μόνον οι ιθύνοντες του τεχνικού επιτελείου) επί ενός πολύ συγκεκριμένου θέματος καλό είναι να μην προσθέτει ταμπέλες κατά την προσφιλή συνήθεια της οικουμένης αυτά τα χρόνια που ζούμε. Και αυτή η παρατήρηση ξεπερνά κατά πολύ τα χαβαλετζίδικα καφενειακά περί Liverpool και FSG.
